Κύριε διευθυντά
Απόγευμα Παρασκευής (27/1) βρέθηκα σε σούπερ μάρκετ της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ηδη οι συνταξιούχοι είχαν πάρει τη γεύση της «αύξησης» των συντάξεών τους και το κλίμα ήταν βαρύ. Σύνθεση απόγνωσης, απογοήτευσης, περιφρόνησης και αξιοπρέπειας. Χαμηλόφωνες συζητήσεις του τύπου «δεν πήρα τίποτα» ή «πιστώθηκα ελάχιστα». Ακούστηκε η φράση «μας φορολογούν άμεσα τη σύνταξη από την καταβολή Ιανουαρίου 2023 γιατί φοβούνται μην τυχόν πεθάνουμε και τα χάσουν». Οι κυβερνώντες στην κρίση των απομάχων της ζωής, που δεν σηκώνουν τον εμπαιγμό και τη μίζερη αντιμετώπισή τους από την Πολιτεία. Η επί θύραις ετυμηγορία τους ήταν σαφής: «όσα έδωσαν, τόσα θα πάρουν» και «να δούμε με τι πρόσωπο θα ζητήσουν την ψήφο μας». Θλιβερή εισήγηση για κυβερνώντες που τα πήγαν άψογα στα γεγονότα του Εβρου, διαχειρίστηκαν την πανδημία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, εξύψωσαν το εθνικό φρόνημα, εξοπλίζουν την πατρίδα έναντι επιβουλών και τους εμπιστεύτηκαν απλόχερα οι πολίτες το 2019.
Με τέτοιες μηνιαίες συντάξεις και αποδοχές οι «πορφυρογέννητοι» των ημερών μας δεν μπορούν να περάσουν ούτε ένα τριήμερο. Παρόμοιες συμπεριφορές τεχνοκρατών και άλλων ειδικών που δεν ξέρουν πόσο κάνει ένα κιλό ψωμί εξανάγκασαν τον εμπερίστατο πολίτη σε επιλογές που παραλίγο να τον θέσουν εκτός κοινωνίας δυτικού πολιτισμού γενικά. Η ανέχεια και τα οικονομικά αδιέξοδα δεν είναι καλοί σύμβουλοι. Λοιπόν, «δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων» (χρειάζονται χρήματα και χωρίς αυτά δεν γίνεται τίποτα απ’ τα αναγκαία) (Δημοσθένους, Ολυνθ. Ι 20). Οι αιρετοί κυβερνώντες του καιρού οφείλουν να γνωρίζουν πως vox populi, vox dei (φωνή λαού, φωνή θεού) και ότι γνώρισμα των αρίστων είναι η αναγνώριση και διόρθωση του λάθους.
