Κύριε διευθυντά
Η αγένεια τείνει να λάβει διαστάσεις επιδημίας. Τα σκήπτρα, βέβαια, κατέχει ο «ναός της Δημοκρατίας», το Κοινοβούλιο, στο οποίο κάποιοι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας διακρίνονται για την απρεπή, χυδαία και αγενέστατη συμπεριφορά τους, παρέχοντες αρνητικά πρότυπα στους χιλιάδες ψηφοφόρους τους. Το βιώσαμε πρόσφατα στη συζήτηση επί της προτάσεως μομφής της κυβέρνησης, κατά την οποία ο προεδρεύων αναγκάστηκε να ανακαλέσει στην τάξη τους ασχημονούντες βουλευτές αναφωνώντας: «Δεν ντρεπόμαστε; Βουλή είναι αυτή;».
Η αγένεια εκδηλώνεται τόσο λεκτικά όσο και με πράξεις, χειρονομίες, μορφασμούς και άλλες αντικοινωνικές συμπεριφορές. Το χαμόγελο, ο ευγενικός χαιρετισμός, η συγγνώμη, η παραχώρηση προτεραιότητας και η προθυμία εξυπηρέτησης εχόντων ανάγκη συνανθρώπων μας στον δρόμο, στα λεωφορεία, σε τράπεζες και δημόσιες υπηρεσίες έχει εκλείψει στις μέρες μας. Συναντάς αμίλητους, νευρικούς, αδιάφορους πρώην φίλους σου και ακούς βρισιές, υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και απαξίωση κοινών γνωστών σου προσώπων. Παραγκωνισμοί, σπρωξίματα, βίαιη συμπεριφορά, πέταγμα αποτσίγαρων και χαρτιών στον δρόμο, κατάληψη πεζοδρομίων, βανδαλισμός και ρύπανση κοινόχρηστων χώρων, εκκωφαντικές ενοχλητικές συνομιλίες στα καφέ και στα κινητά τηλέφωνα, άγριοι τσακωμοί για ποδοσφαιρικά ή πολιτικά θέματα.
Η αγένεια διαχέεται και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επεκτείνεται σε όλες τις εκφάνσεις του καθημερινού μας βίου. Στην οικογένεια με τους συζυγικούς διαπληκτισμούς και τη χυδαία συμπεριφορά των παιδιών, στο σχολείο με την επιθετική και απρεπή συμπεριφορά μαθητών και διδασκόντων και στις συντροφιές με τον «ξερόλα», που διακόπτει αναιδώς τους συνομιλητές του και απευθύνεται υποτιμητικά στους άλλους, χρησιμοποιώντας ανερυθρίαστα αγοραίους χαρακτηρισμούς.
Η ευγένεια, από την άλλη μεριά, είναι αρετή που κοσμεί τους ευαίσθητους και πραγματικά πολιτισμένους ανθρώπους. Καλλιεργείται εξ απαλών ονύχων από την οικογένεια και το σχολείο.