Ο ρόλος της Ελλάδας και ο πόλεμος

Kύριε διευθυντά 
Το ενδιαφέρον άρθρο (φ. 25-26/2) του κ. Μάνου Καραγιάννη «Ουκρανικά κέρδη και απώλειες για την Ελλάδα» αναδεικνύει τη στάση της κυβέρνησης στα τεκταινόμενα στην Ουκρανία. Γνωστός και εύλογος εν προκειμένω ο παρ’ ημίν προβληματισμός! Αραγε, η άποψη ότι «ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει προσφέρει μοναδικό ρόλο στην Ελλάδα…» σημαίνει ότι μας συμφέρει η διαιώνιση της αστάθειας; Ομως τολμώ να σχολιάσω ότι δεν μπορούμε να «έχουμε και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη». Δηλαδή, συμπαράταξη με τη Δύση, αλλά και «διαύλους με τη ρωσική κοινωνία»… Μακάρι! Ωστόσο θεωρώ ότι η εξωτερική πολιτική (δυστυχώς) δεν είναι πλήρως απαλλαγμένη από τις «παιδικές ασθένειες» του ελληνικού κράτους… Ζητούμενο (διαχρονικά) είναι η αξιοκρατία, το μέτρο, η στοιχειώδης αλληλοενημέρωση, ο συντονισμός ανάμεσα σε γραφεία, υπηρεσίες και διευθύνσεις του ΥΠΕΞ! Αρα, δεν συμμερίζομαι την προσδοκία για διττή προσέγγιση των εμπλεκομένων πλευρών (όρα «καθεστώς Πούτιν».).