Κύριε διευθυντά
Διαβάζω κάθε Δευτέρα στην ειδησεογραφία την αλματώδη αύξηση των κλήσεων για παραβάσεις της Τροχαίας και συμπεραίνω κι εγώ ότι κάπου το κράτος κατάλαβε ότι είναι αδιανόητο να χάνονται τόσοι άνθρωποι τον χρόνο εξαιτίας της πλήρους αδιαφορίας όλο και περισσότερων ανθρώπων στη χώρα μας όσον αφορά την τήρηση των διατάξεων της Τροχαίας και, κυρίως, τις μεγάλες ταχύτητες, τους σηματοδότες, αλλά και πολλά άλλα.
Οσα όμως θετικά μπορεί να αναφέρει κανείς εδώ για την αύξηση της αστυνόμευσης στους δρόμους, μετατρέπονται σε αρνητικά αν δει κανείς τι γίνεται στην Αθήνα και ειδικά στο κέντρο. Καθημερινά σχεδόν όλη η Ακαδημίας είναι γεμάτη από διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Κάτι παρόμοιο στη Συγγρού, όπου, έξω ειδικά από το ΕΜΣΤ, εμποδίζουν καθημερινά τα λεωφορεία και τα Ι.Χ. Αν δει δε κανείς την ταλαίπωρη Ασκληπιού ανάμεσα Ακαδημίας και Σόλωνος, όπου τρεις λωρίδες την τροφοδοτούν με οχήματα για να γίνουν μία μόλις φθάσουν εκεί, η κατάσταση, εδώ και πολλές δεκαετίες, είναι πλήρως ανεξέλεγκτη. Μία σειρά σταθμευμένων εκεί καταργεί τη μία λωρίδα και το μποτιλιάρισμα κόβει στη μέση και την κίνηση στην Ακαδημίας. Αλήθεια, στο κέντρο της Αθήνας δεν υπάρχει τροχαία ή απλά αυτό έχει αφεθεί στη μοίρα του, στους μόνιμους διαδηλωτές και σε όσους δεν τηρούν καμία διάταξη; Η Τροχαία μονίμως άφαντη. Και είπα για διαδηλωτές. Πάει κι ο νόμος για τις διαδηλώσεις. Στα σκουπίδια. Καμιά κατοσταριά κλείνουν το κέντρο και ο κόσμος απλά βλαστημά την ώρα και τη στιγμή. Και για να κλείσω. Οι πολίτες της Αθήνας δεν δικαιούνται να ενδιαφέρεται κάποιος για την καθημερινότητά τους; Ή αυτή τη λέξη την έχουμε μόνο για προεκλογική χρήση; Ελπίζω να ακούει ο κ. υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Αλλά τι να πρωτακούσει; Για τον φόβο της πολιτείας απέναντι στις καθημερινές ανομίες ομάδων Ρομά, γηπεδικών ταραξιών και άλλων που, συμπτωματικά, μένουν πάντα ατιμώρητοι και ελεύθεροι να ασκούνται στην προσβολή της όποιας καθημερινότητός μας;
