Κύριε διευθυντά
Λέγεται ότι παλαιός πολιτικός συνάντησε κατά τύχην γνωστό δημοσιογράφο, ο οποίος τον καθύβριζε συχνότατα. Ο πολιτικός τον ευχαρίστησε και στην απορία «Μα εγώ σας βρίζω», ο πολιτικός απάντησε «Δεν πειράζει, συνέχισε, αρκεί που με αναφέρεις».
Οταν εξελέγη αρχηγός κόμματος ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης «δεν τον ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας του», όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Γ. Κατσιφάρας. Η τύχη τού έστειλε το «θείο δώρο» των υποκλοπών, το οποίο εκμεταλλεύθηκε κατά κόρον, για να έρθει στη δημοσιότητα και να επιτύχει την παντελώς ελλείπουσα αναγνωρισιμότητα. Συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων, παράσταση στο προαύλιο του Αρείου Πάγου με κατάθεση μηνύσεως, εμφάνιση στο Ευρωκοινοβούλιο κ.ο.κ.
Ενόψει εκλογών είχε «επιφοίτηση», προκειμένου να αποφύγει την ευθύνη και τη φθορά συμμετοχής σε συγκυβέρνηση. Με μια τελείως παράλογη απαίτηση απέκλεισε της πρωθυπουργίας αμφότερους τους αρχηγούς των δύο πρώτων κομμάτων περιφρονώντας τη νωπή λαϊκή ετυμηγορία, αλλά και το άρθρο 37 του Συντάγματος. Το συνταγματικό κώλυμα ανέδειξε σε σχετικό άρθρο του με τίτλο «Οι θεσμικές ασέβειες» στην «Καθημερινή» της 28/3/2023 ο αρθρογράφος της κ. Πάσχος Μανδραβέλης.
Οι πάντες έχουν πέσει στην παγίδα της προβολής του αρχηγού του κόμματος, που φιλοδοξεί να έρθει τρίτο φθάνοντας σε διψήφιο ποσοστό ψήφων! Σκοπός επετεύχθη, τα πρωτοσέλιδα κατελήφθησαν έστω και με αρνητικά σχόλια.
Εχω τη γνώμη ότι η σώφρων αντιμετώπιση των –θρασέων ή όχι– θηρευτών της δημοσιότητος είναι η αποχή από τη διάδοσή της. Αν ο Π. Πολάκης περιοριζόταν στους θαμώνες της ιστοσελίδας του δεν θα είχαμε το θλιβερό κατάντημα να είναι το πιο αναγνωρίσιμο «στέλεχος» της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Φοβούμαι ότι την αξιολογότατη κ. Αχτσιόγλου γνωρίζουν λιγότεροι από όσους αναγνωρίζουν τον υπερθορυβώδη κ. Πολάκη. Δεν είναι άδικο;
