Κύριε διευθυντά
Οι δύο σελίδες στην κυριακάτικη «Καθημερινή» της 2ας Απριλίου, που είναι αφιερωμένες στο θέμα, μου προκάλεσαν δύο συνειρμούς.
1. Ακουσα αυτόν τον προβληματισμό για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1960, σε σχετικό μάθημα. Στη συζήτηση που ακολούθησε, παρατήρησα ότι οι αρχαίοι Ελληνες είχαν μεγαλουργήσει επειδή είχαν σκλάβους, οπότε, τι καλύτερο, εμείς θα έχουμε τους υπολογιστές για σκλάβους.
2. Θυμήθηκα ότι έχω αρχείο με άρθρα για το θέμα, από όπου και αντιγράφω:
Αρθρο του Στέλιου Παπαθεμελή του 2007: Ο Τζέρεμι Ρίφκιν, ήδη από τη δεκαετία του 1980, διείδε στον καλπάζοντα αυτοματισμό την αχρήστευση της ανθρώπινης εργασίας και τη δημιουργία στρατιών από ανέργους […] Πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι εργαζόμενοι δούλευαν 70-80 ώρες την εβδομάδα. Αν μεταπολεμικά συνέχιζαν έτσι, οι μισοί θα ήταν άνεργοι. […] Οι ώρες εργασίας θα μειωθούν στις 20 με 25. […] Ηδη, ή έστω σε λίγο, ο φθηνότερος εργάτης στον κόσμο θα είναι ακριβότερος από τη μηχανή που τον υποκαθιστά. Ο πλούτος, όμως, θα παράγεται και θα αυξάνεται και το πρόβλημα θα είναι πώς θα αναδιανείμουμε τον πλούτο και τι θα κάνει ο άνθρωπος που δεν θα δουλεύει.
Σχόλιο της Ολγας Σελλά του 2014: Ο Λαφάργκ λέει ότι πρέπει να μοιράσουμε τη δουλειά όπως μοιράζουμε το νερό σ’ ένα πλοίο που βρίσκεται σε κίνδυνο.
Δυστυχώς, οι προφανείς λύσεις μεγάλων προβλημάτων υιοθετούνται πολύ αργά, too late…
