Κύριε διευθυντά
Μετά 4,5 χρόνια «Αριστεράς» ο κόσμος παρατηρώ ότι και στην Ελλάδα απέκτησε φοβικά σύνδρομα όπως στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. ∆εν ήταν μόνον αυτό όμως. Προηγήθηκε η περίοδος ΠΑΣΟΚ 2009-2011 που ξεκίνησε με 44% και κατέληξε σε μονοψήφιο ποσοστό. Λεφτά υπάρχουν, Καστελλόριζο, ∆ΝΤ, πρώτο μνημόνιο του 2010, αγανακτισμένοι της πλατείας Συντάγματος. Ο ελληνικός λαός άργησε πολύ να συνειδητοποιήσει ότι οι εξελίξεις εκείνες οφείλονταν στον υπερδανεισμό και στην αποβιομηχάνιση της δεκαετίας του ’80 και στην κακή διαχείριση της περιόδου Καραμανλή του νεότερου με τους χιλιάδες διορισμούς και την εκτόξευση του ελλείμματος στο 15% από 3% της περιόδου Σημίτη. Η Ελλάδα το 1990 επί οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα ήταν ήδη χρεοκοπημένη, όπως είχε δηλώσει ο πατήρ Μητσοτάκης. Επομένως η κυβερνώσα κάποτε σοσιαλδημοκρατία (πατρός και υιού Παπανδρέου – Τσίπρα) απέτυχε οικτρά στον τόπο μας. Ολοι γίνηκαν αίφνης φοβισμένοι νοικοκυραίοι μετά τόσα χρόνια αντιδεξιάς υποτίθεται διακυβέρνησης που αποδείχτηκε φενάκη. Λογικό να ψηφίζουν αυτό που ψηφίζουν. ∆εν ξέρω κιόλας αν πρώτα λένε την προσευχή τους ή όχι διά παν ενδεχόμενον. ∆ικαίωμά τους. Οπως και εκείνων που δεν ψηφίζουν και δεν προσεύχονται. «Χωρίς Βουλή, χωρίς Θεό, σαν βασιλιάς σ’ αρχαίο δράμα…» κατά Σαββόπουλο πριν αρχίσει να ψηφίζει τη Ν.∆.