Κύριε διευθυντά
«Πείτε μου παρακαλώ μιαν εργασία που να μην είναι παραγωγική». Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση του αειμνήστου καθηγητού της Νομικής Αθηνών Ξενοφώντος Ζολώτα στο μάθημα της Πολιτικής Οικονομίας. Με μια φωνή είπαμε όλοι, «το λαθρεμπόριο!». «Υπάρχει παραγωγικότερη εργασία από το λαθρεμπόριο;» μας διορθώνει. «Η φοροδιαφυγή», συνεχίζουμε. «Η φοροδιαφυγή είναι παράγων οικονομικής δραστηριότητος». Τότε πείτε μας εσείς κύριε καθηγητά. «Ο εμπρησμός κύριοι». «Κύριε καθηγητά, ο εμπρησμός είναι ποινικόν αδίκημα», είπαμε. «Μην μπερδεύετε τους ποινικούς νόμους με τους νόμους της οικονομίας», μας απαντά.
Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας εδώ και 40 χρόνια, του κ. Στουρνάρα μη εξαιρουμένου, είναι ότι η φοροδιαφυγή δεν περιστέλλεται και δεν καταπολεμάται με αστυνομικά μέτρα. Αλλά ούτε και με τα κίνητρα των ηλεκτρονικών συναλλαγών, τα οποία ως νέος Αρχιμήδης ενθουσιωδώς ανεκάλυψε ο κεντρικός τραπεζίτης. Οσοι μπορούν, φοροδιαφεύγουν, διότι πρέπει να επιβιώσουν. «Ανάγκα ούδ’ οι Θεοί μάχονται». Σε τελευταία ανάλυση, ανεφάρμοστοι νόμοι γίνονται εγχειρίδιο φοροδιαφυγής, όταν δεν γίνονται παγίδες παράνομων συναλλαγών κράτους και φορολογουμένων.
Ο Σόλων ο νομοθέτης, χρηματίσας και αισυμνήτης, έλεγε ότι οι νόμοι πρέπει να προσαρμόζονται στα πράγματα και όχι τα πράγματα στους νόμους.
Προ πολλών ετών, μελετητής του Σόλωνος, προφανώς, ένας επιτυχημένος Κύπριος επιχειρηματίας με εταιρεία μελετών και ερευνών σε θέματα Μέσης Ανατολής, ο Γιώργος Βασιλείου, έγινε πρόεδρος της Κύπρου, με τη σημαία των κομμουνιστών του ΑΚΕΛ. Σε χριστουγεννιάτικο μήνυμά του από τηλεοράσεως και απευθυνόμενος ειδικότερα στους επαγγελματίες και επιχειρηματίες της Κύπρου με αρκετήν δόσιν κυνισμού, είπε μιαν αλήθεια, που μόνο ένας Πάγκαλος θα αποτολμούσε να εκστομίσει. «Επειδή είσαστε κλέφτες και δεν μπορώ να σας πιάσω, απεφάσισα να μειώσω τους φορολογικούς συντελεστές από το 40% στο 20%, ώστε να μην έχετε κίνητρο να φοροδιαφεύγετε. Αμα υπολογίσετε και το κόστος της φοροδιαφυγής σε ένα 10% που θα γλιτώνετε, σας συμφέρει να δηλώνετε πλούσιοι και να είσαστε και κύριοι». Ως ανεμένετο, άρχισε να γεμίζει το ταμείο του κράτους και η Κύπρος εκατομμυριούχους.
Ευνομία, ήτοι κοινωνική συναίνεσις προς τη βούληση του νομοθέτη, ήταν η απάντηση του Σόλωνος προς τον Ανάχαρσι, ερωτηθείς από αυτόν αν εθέσπισε τους καλύτερους νόμους. «Οθεν ύστερον ερωτηθείς ει τους αρίστους Αθηναίοις νόμους έγραψεν», «ών αν», έφη, «προσεδέξαντο τους αρίστους» (Πλούταρχος, Σόλων). Δηλαδή με απλά λόγια, ο Σόλων εθέσπισε τους καλύτερους νόμους από αυτούς που θα μπορούσαν να δεχθούν οι πολίτες. Αυτό το πατρόν είναι δύσκολο να το ξεσηκώσουμε;
