Κύριε διευθυντά
Την Παρασκευή 21/7 είχα την ατυχία να παρευρεθώ στο θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου με την τετραμελή οικογένειά μου. Ηταν μια δέσμευση – υπόσχεση στα δεκατετράχρονα παιδιά μου να παρακολουθήσουμε μια παράσταση για να γνωρίσουν από κοντά το αρχαίο ελληνικό δράμα. Επειδή είμαστε κάτοικοι εξωτερικού, οι επιλογές μας είναι συγκεκριμένες και δεν μπορούμε να αποκλείσουμε παραστάσεις, μιας και ο χρόνος παραμονής μας στη χώρα είναι συγκεκριμένος.
Δυστυχώς η παράσταση «Μήδεια» του Κάστορφ δεν ήταν η παράσταση που θα εμπνεύσει την αρχαία ελληνική τραγωδία. Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα εγώ στο αρχαίο θέατρο και παρακολούθησα την Καρέζη στην «Ηλέκτρα». Πώς να συγκρίνω εκείνη την παράσταση με την παράσταση της «Μήδειας»; Πώς να μην απογοητευτώ και να αποχωρήσω, όπως χιλιάδες άλλοι θεατές, στη μέση του έργου; Ο ακατάληπτος και ασυνάρτητος λόγος, το τριτοκοσμικό σκηνικό και οι σκληρές πεζοδρομιακές αναφορές κατέστησαν ανυπόφορη την παράσταση.
Ζητώντας συγγνώμη από τα παιδιά μου, αποχώρησα και το μόνο που ζητάω από το φεστιβάλ είναι να αφήσει τους νεωτερισμούς για άλλες σκηνές. Ας υπάρχει και ένας χώρος ιερός, που θα φιλοξενεί το κλασικό αρχαίο δράμα. Ωστε τα παιδιά να γνωρίζουν την παράδοση του κλασικού ελληνισμού. Δεν είναι και τόσο δύσκολο.
