Κύριε διευθυντά
Η πάντοτε καλογραμμένη στήλη της Μαργαρίτας Πουρνάρα στην «Κ» της Κυριακής 19/5 προσέθεσε ένα μεγάλο «plus» στα γνωστά και άγνωστα «Αθηναϊκά» με τα οποία κατά κανόνα μας ψυχαγωγεί. Μας έδειξε την επιβλητική επισκοπελιανή εκκλησία του Αγίου Βαρθολομαίου στην 5η Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, κατάμεστη από κοινό (παροικιακό και μη) για τη διάλεξη της Εμιλι Ουίλσον, σπουδαίας μεταφράστριας της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, με θέμα ελληνικούς μύθους και ιστορήματα που συνδέουν, γαλουχούν, εμπνέουν τις σημερινές κοινωνίες μας.
Δεν θα σταθώ στο περιεχόμενο της εκδήλωσης αλλά στον χώρο και στις καλές προαιρέσεις κληρικών και αναγνωστών του Ομήρου που την αγκάλιασαν τόσο θερμά. Φαντάζεστε μια ανάλογη εκδήλωση στη Μητρόπολη των Αθηνών με θέμα π.χ. τον Σαίξπηρ και την έννοια της δικαιοσύνης όπως αυτή εκφράζεται στον Ιούλιο Καίσαρα ή στον Κοριολανό; Γιατί ο Ομηρος αποδεικνύεται δημοφιλής και ενδιαφέρων στη Νέα Υόρκη, ενώ ο Σαίξπηρ θα ακουγόταν απολύτως εξωπραγματικός στη Μητρόπολη ή στον πολιούχο Αγιο Διονύσιο;
Δεν θα αναλωθώ σε δικαιολογίες ή σε αντεγκλήσεις. Θα σας προτρέξω μόνον στον ιστότοπο www.stbarts.org ο οποίος αναδεικνύει πολυσχιδείς, άριστα οργανωμένες δραστηριότητες εμπνευσμένες από τη θρησκευτική πίστη και άμεσα συνδεδεμένες με κοινωνικές ανάγκες: παιδεία προσχολική έως και μεγάλων ηλικιών, εργασία και συνεργατικότητα, επίλυση διαφορών, υγεία και περιβάλλον. Ολες εστιάζονται στην οικειοθελή συμμετοχή και προσφέρουν αποδοχή άνευ όρων. Τα κοινωνικά προγράμματα του Αγίου Βαρθολομαίου ανανεώνονται κάθε λίγους μήνες και βασίζονται σε συνεχή, εποικοδομητικό διάλογο με κοινωνικούς και εκκλησιαστικούς φορείς. Τα χαρακτηρίζει η ζωντάνια και η δημιουργικότητα.
Αναλογιστείτε, φίλοι αναγνώστες, το αβυσσαλέο κενό ανθρωπιστικής παιδείας και κοινωνικού πολιτισμού που χωρίζει εκκλησίες στα αστικά μας κέντρα από τον Αγιο Βαρθολομαίο της Νέας Υόρκης! Και όμως, θα μπορούσαν να μας ενώνουν τόσο πολλά κοινά κεκτημένα, αρχίζοντας ίσως από το Πιστεύω και το Πάτερ ημών…
