Κύριε διευθυντά
Ντροπή! Αυτός ο σχετλιαστικός χαρακτηρισμός εκφράζει τα συναισθήματα που με κυρίευσαν όταν επισκέφθηκα το Α΄ Κοιμητήριο Αθηνών. Η τιμή στους προγόνους εξελίχθηκε σε περιπέτεια ανάμεσα σε χαλάσματα και τσαλαπατημένες αναμνήσεις. Κατεστραμμένοι, χορταριασμένοι τάφοι, μάρμαρα σπασμένα, προτομές πεσμένες στα χόρτα, φωτογραφίες πεταμένες, κάγκελα σκουριασμένα, χάρτινα ποτήρια καφέ, γόπες. Τα μνήματα όπως και τα σημαντικά γλυπτά υπό άλλες συνθήκες θα δημιουργούσαν μια πραγματική γλυπτοθήκη αθανάτων, τώρα καταδικάζονται στην… αδιαφορία.
Μια σύγχρονη τάση στον τουρισμό είναι ο «κοιμητηριακός τουρισμός», μόνο το 2021 το Père Lachaise (Παρίσι) προσείλκυσε 3.000.000 επισκέπτες, άλλωστε τα μνήματα των Μόρισον, Προυστ, Πικάσο αναδεικνύουν τον χώρο σε μοναδικό πόλο έλξης!
Στον «χάρτη» θα μπορούσε να βρεθεί και το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, δεν είναι λίγοι οι ξένοι τουρίστες όπως φοιτητές (Καλών Τεχνών ή Ιστορικών Σχολών) και καλλιτέχνες που απαθανατίζουν με σεβασμό τα μνημεία – γλυπτά. Αναζητούν τις σωστές οπτικές γωνίες όχι για το φως αλλά για να αποφύγουν τους σωρούς από σκουπίδια και γκρεμίδια!
Ο Δήμος Αθηναίων θα μπορούσε:
1. Να εντοπίσει συγγενείς και δικαιούχους ρημαγμένων τάφων.
2. Να προσλάβει προσωπικό με απασχόληση τον καθαρισμό τουλάχιστον των εμβληματικών μνημείων.
3. Να κυκλοφορήσει επιμελημένη έκδοση με την ιστορία του χώρου, στα ελληνικά και στα αγγλικά.
Θα ήθελα να μοιραστώ το πικρό αστείο που κυκλοφορεί ανάμεσα στους συγγενείς που έχουμε οικογενειακό μνήμα: «ευτυχώς που η Κοιμωμένη του Χαλεπά δεν ξυπνάει για να δει τα χάλια». Ελπίζοντας πως για να σβηστεί η λέξη «ντροπή» δεν θα πρέπει να περιμένουμε τόσο, μέχρι να συναντήσουμε… τους αποθανόντες συγγενείς!
*Σύμβουλος Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων
