Κύριε διευθυντά
Ο συνεργάτης σας κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος, ευθύβολος πάντα, σχολιάζει (1/6/24) την απόφαση μητροπολίτη να μην επιτρέψει η σορός της 17χρονης Νικολέτας να μπει στην εκκλησία. ∆ήλωσε πως το έκανε «για παιδαγωγικούς σκοπούς», για να αποτρέψει και άλλους που έχουν τους ίδιους λογισμούς. Η έφηβη Νικολέτα απλώς εικάζεται ότι αυτοκτόνησε, δεν υπάρχουν πληροφορίες γιατί έπεσε στον γκρεμό. Θεωρείται αυτοχειρία και ο λόγος να μην τη δεχτούν στον Ιερό Ναό. Ο ιερέας αρνήθηκε να ψάλει τις αντίστοιχες περικοπές του ευαγγελίου, με δική του πρωτοβουλία ή με εντολή άνωθεν! Ο μητροπολίτης δήλωσε πως το έκανε για λόγους παιδαγωγικούς. Για να αποτρέψει άλλους που έχουν τους ίδιους σκοπούς. Οταν ένας βρίσκεται σε αδιέξοδο και αποφασίζει να προβεί εις το απονενοημένο διάβημα, θα αλλάξει απόφαση αν γνωρίζει πως θα τον «στείλουν αδιάβαστο;».
Η Εκκλησία μπορεί να συγχωρήσει και να δεχτεί στους κόλπους της έναν αιμοδιψή εγκληματία που έχει μακελέψει ανθρώπους. Αλλά μία έφηβη, την αφήνει αδιάβαστη! Ποιος ο λόγος να θεωρείται η αυτοκτονία αμάρτημα ασυγχώρητο; Σε κάποια περίοδο της ιστορίας του Χριστιανισμού, ο φανατισμός των πιστών έφτασε στα όρια του παραλογισμού. Αυτοκτονούσαν για να πάνε στον Παράδεισο. Υπήρχαν οι στυλίτες, που περνούσαν τη ζωή τους πάνω σε έναν πάσσαλο. Υπήρχαν οι διά Χριστόν Σαλοί, που πίστευαν πως η πίστη για τον Χριστό τούς πήρε τα μυαλά. Οι «Μετανοείτε», αυτοί που περιόδευαν ανά τας ρύμας και τας αγυιάς βοώντες «Μετανοείτε αδελφοί, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών». Κατά την εκδημία των Αγίων γινόταν συνωστισμός με αρκετούς νεκρούς από το ποδοβολητό. Οι ζώντες μακάριζαν τους νεκρούς που θα συνόδευαν τον Αγιο στον Παράδεισο, ζήλευαν την τύχη τους, με συνέπεια να έχουμε νέες αυτοκτονίες. Η Εκκλησία διαπίστωσε πως οι φανατικοί πιστοί ήταν επιρρεπείς προς την αυτοχειρία. Εχανε από τους κόλπους της τους πιο πιστούς χριστιανούς. Ο μόνος τρόπος να περιορίσει το φαινόμενο ήταν να τους δηλώσει πως η Εκκλησία τους αποβάλλει από τους κόλπους της σε περίπτωση αυτοχειρίας. Συνεπώς να μην αυτοκτονούν, αν ο σκοπός τους είναι να πάνε στον Παράδεισο. Ομως σήμερα ουδείς αυτοκτονεί για «του Χριστού την πίστη την Αγία». Υπάρχουν άλλοι πολλοί λόγοι: οικονομικοί, αισθηματικοί, ακόμη και τα πειράγματα των μαθητών μπορούν να οδηγήσουν ένα νέο να φτάνει στα όρια. Μήπως η Εκκλησία θα μπορούσε να αναθεωρήσει τους λόγους της άρνησης; Να κάνει τη χάρη στους δυστυχείς γονείς της Νικολέτας να ακούσουν πως ο άνθρωπός τους «έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωαν. 5.24) και ακόμη ο ιερέας να ψάλει «την ψυχήν της δούλης σου, Σώτερ, ανάπαυσον».
*Πρώην Γυμνασιάρχης, Χολαργός
