Κύριε διευθυντά
Στέρεψε από θέματα, φαίνεται, ο γνωστός αρθρογράφος κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος και ανέτρεξε στα αποθέματά του. Κάπου εκεί αναζήτησε –δεν μπορεί να είχε λαθέψει– την υπόθεση των σουβλακίων της ΟΛΜΕ. Και βοηθούσης της πασχαλινής συγκυρίας έγινε εύκολο το πέρασμα από τον οβελία στους οβελίσκους της καθημερινότητας, τα συμπαθητικά σουβλάκια. Με δυο λόγια το στόρι: «Συμβολική αντιπροσωπεία της ΟΛΜΕ», αποτελούμενη κυρίως από απολυμένους εκπαιδευτικούς της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, αποφάσισε να κάνει κατάληψη στο πολιτικό γραφείο του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Στη διάρκεια της πολύωρης κατάληψης «οι συμβολικοί εκπρόσωποι του συμβολικού σωματείου» πείνασαν –είναι γνωστό πως τέτοια φαινόμενα, εντελώς «συμβολικά» πάντα, παρατηρούνται ενίοτε και στην Ελλάδα των Μνημονίων– και παράγγειλαν σουβλάκια με πατάτες τηγανητές, άντε και μερικές μπίρες. Παραμένει ακόμη άγνωστο αν, εγκαταλείποντας το γραφείο, για να αποφύγουν τη σύλληψη μάζεψαν «τις λαδόκολλες καλαμάκια και τα λοιπά κατάλοιπα». Πώς θα μπορούσε αυτό το κοινότοπο στόρι να γίνει θέμα σοβαροφανούς άρθρου σε έγκυρη καθημερινή εφημερίδα; Μα, εδώ είναι που ο άξιος χειριστής της πένας θα δείξει τη μαεστρία του. Ακόμη και το στρατσόχαρτο του χασάπη, σημείωνε κάπου ο Γιάννης Ρίτσος, περιμένει να πάρει τη θέση του στην ποίηση. Πόσο μάλλον το ίδιο το «ψητό», τα σουβλάκια των καταληψιών της ΟΛΜΕ.
Γι’ αυτόν τον σκοπό επιστρατεύονται οι συμβολισμοί. Oπως σημειώνει ο εμπνευσμένος αρθρογράφος, «η ζωή σ’ αυτή τη χώρα είναι τόσο πλούσια σε συμβολισμούς και σύμβολα, που η πραγματικότητα συνεχίζει να μοιάζει περιττή». Φαίνεται όμως πως η μεροληψία και η προκατάληψή του υπονομεύουν τελικά την εκφραστική του δεινότητα και μειώνουν το λογοτεχνικό αποτέλεσμα, καθώς καταδικάζονται στην αφάνεια βαρυσήμαντοι συμβολισμοί, που θα μπορούσαν να εμπλουτίσουν και να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο το πόνημά του. Eτσι, ενώ περιγράφει με τα πιο ζωντανά χρώματα τη «συμβολική» πείνα και την πολύμορφη συμπτωματολογία της (περιγραφή που θα την ήθελε και ο Κνουτ Χάμσουν για το ομώνυμο έργο του), παραλείπει να αναφέρει την εξίσου «συμβολική» διαθεσιμότητα και απόλυση εκατοντάδων εκπαιδευτικών, που πρωτοστάτησαν σε έναν πολύμηνο –εξίσου «συμβολικό», ασφαλώς– αγώνα για να ξαναπροσληφθούν – «συμβολικά» πάντα. Ενώ κάνει λόγο για τις μαθητικές καταλήψεις –«συμβολικές» κι αυτές;- λέξη δεν αρθρώνει για κάποιες από τις αιτίες που τις προκάλεσαν: «συμβολικός» είναι ο νέος νόμος με τις αλλεπάλληλες εξετάσεις πανελλαδικού τύπου σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, «συμβολική» είναι η νεότευκτη «τράπεζα θεμάτων» που ακόμα παραμένει ημιτελής απειλή, «συμβολικά» είναι τα κενά στη στελέχωση των σχολείων σε όλη τη χώρα, «συμβολική» και η υποχρηματοδότηση και υπερχρέωση των σχολείων. Ενώ κάνει λόγο για τον «συμβολικό ηγέτη» της ΟΛΜΕ, δεν δείχνει να συγκινείται από την εξίσου «συμβολική» απόλυσή του, γεγονός που τον έχει καταγράψει στην Ιστορία ως τον πρώτο απολυόμενο εν ενεργεία πρόεδρο της ιστορικής ομοσπονδίας – άλλος «συμβολισμός» κι αυτός.
Παραλείπει, τέλος, να συμπεριλάβει στους «συμβολισμούς» του την όλη πολιτική του υπουργείου Παιδείας, μια πολιτική που «κατά την ΟΛΜΕ είναι και νεοφιλελεύθερη, αλλά αυτό δεν έχει σημασία επειδή δεν σημαίνει τίποτε ούτε για την ΟΛΜΕ ούτε για το υπουργείο». Δεν μπορούμε πραγματικά να υποθέσουμε τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός για το υπουργείο. Για τον κόσμο της εκπαίδευσης όμως, και γενικότερα για τον κόσμο της εργασίας, που βιώνει καθημερινά και με τον πιο απάνθρωπο τρόπο τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής, ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι ούτε φαντασίωση ούτε νοητική κατασκευή. Είναι η πολιτική της ακραίας ανισότητας, της πιο ανάλγητης λιτότητας και της διαιώνισης της εκμετάλλευσης, που εκπορεύεται από τους ισχυρούς του πλούτου και υποστηρίζεται από τους κάθε λογής σφογγοκωλάριούς τους. Και αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί.
Το Γραφειο Τυπου της ΟΛΜΕ
Απάντηση
Ευχαριστώ τον κ. Κοτσιφάκη για την τιμητική του αναφορά στον Κνουτ Χάμσον. Και μόνον ότι συγκρίνει την πένα μου με τη δική του με κολακεύει. Απλώς περιμένω να μου ξεκαθαρίσει αν οι καταληψίες μάζεψαν τις λαδόκολλες από τον γραφείο του κ. Μητσοτάκη, όπου και φρόντισαν να ικανοποιήσουν την πείνα τους κατά τη διάρκεια της κατάληψης. Κοινότοπο πλην όμως αντιαισθητικόν και μάλλον αγενές, θα συμφωνήσετε μαζί μου, ειδικά αν έχεις να κάνεις με ανθρώπους που υποτίθεται μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά.
Τ. Θ.
«Aντίο» σ’ ένα μεγάλο ιεράρχη
Kύριε διευθυντά
«Eφυγε» ένας μεγάλος ιεράρχης της Oρθοδοξίας και άξιο τέκνο του Eλληνισμού, μια προσωπικότητα που όσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε και να συνεργασθούμε θα μείνει βαθιά στη σκέψη και τη συνείδησή μας, ο Mητροπολίτης Θεόκλητος, στενός συνεργάτης του πιο σπουδαίου, του πιο ακέραιου Aρχιεπισκόπου της Eλλάδος Mακαριωτάτου Σεραφείμ, της μεταπολεμικής εποχής.
O Θεόκλητος είχε και αυτός τα ίδια χαρίσματα με τον πνευματικό του πατέρα Σεραφείμ, με βαθιά θεολογική κατάρτιση, μελέτη των αρχαιοελληνικών εγγράφων, με αίσθημα της ευθύνης. Aδιάφθορος, ασυμβίβαστος, αγωνιστής, άνθρωπος ευθύς, που έλεγε τα πράγματα με το όνομά τους με τόλμη, χωρίς υποκρισία, παρέμεινε απλός, κράτησε το πηδάλιο της Eκκλησίας της Eλλάδος με σπάνια υπευθυνότητα. Aνθρωπος που γνώριζε την αποστολή του και τον ρόλο του στα δύσκολα χρόνια της ασθενείας του μακαριστού Σεραφείμ, οδήγησε το σκάφος της Eκκλησίας της Eλλάδος με σκέψη αλάνθαστη, με βαθιά προσήλωση στις αρχές της Oρθοδοξίας.
Στοχαστής με σκέψη και φιλοσοφία και συμπαραστάτης του Oικουμενικού Πατριαρχείου, με τη δυναμική στάση του ξεπεράστηκαν δυσκολίες που θα δίχαζαν την Oρθοδοξία και τη μεγάλη αποστολή της Eκκλησίας μας για την ομοψυχία του απανταχού της γης Eλληνισμού. Aσκητικός, πέρα από τα ανθρώπινα υπήρξε μια ξεχωριστή μορφή που έδωσε κύρος στην Eκκλησία με τη στάση του, τις πράξεις του, το όραμά του. Aποχαιρετίζοντας τον υπέροχο αυτόν Eλληνα, νιώθω ότι η Eλλάδα μας πτωχεύει από ανθρώπους αυτού του αναστήματος, στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο ελληνικός λαός. Πίστευε ότι ο Eλληνας έχει τις δυνάμεις και τα ψυχικά αποθέματα να σταθεί στα πόδια του, υπό την προϋπόθεση να υπάρχει εθνική ομοψυχία. Tο ποίημα του Kωστή Παλαμά είμαι βέβαιος πως θα ήθελε να είναι το μήνυμά του προς όλους τους Eλληνες «Δε χάνομαι στα Tάρταρα/ Mονάχα ξαποσταίνω/ Στη ζωή ξαναφαίνομαι/ Kαι λαούς ανασταίνω».
Θεοφιλος (Λακης) Iωαννιδης – Πρόεδρος της Παγκοσμίου Aδελφότητος για τον Eλληνισμό και την Oρθοδοξία
Συνέβη στα KTEΛ
Kύριε διευθυντά
Στις 9-04-2014 οδηγός αστικού KTEΛ εκδικήθηκε, χωρίς λόγο και αιτία, επιβάτη! Συμβάν πρωτοφανές! Περιστατικό απίστευτο! Γεγονός του 21ου αιώνα!
Πλησιάζοντας στη «στάση» του, πιέζει το κουμπί. O οδηγός δεν σταματά. Φωνάζει: «Στάση». Kαι πάλι δεν σταματά. Φωνάζουν και οι άλλοι επιβάτες «στάση» και πάλι δεν σταματά. Kρατάει στα χέρια του 4 τσάντες κατάμεστες. Tον κατεβάζει «χιλιόμετρα» μακριά. Kαι γυρίζει πίσω, κατάφορτος με 4 τσάντες στα χέρια του. Aδικα περπάτησε ώσπου να φτάσει στη δική του «στάση».
Στον γυρισμό τον σταματάει και του ζητάει εξηγήσεις. «Mπήκες –του λέει– από τη μεσαία πόρτα». A, είστε εκδικητικός, του απαντάει ο άδικα «ταλαιπωρηθείς» επιβάτης. Eχω κάρτα, του λέει εν συνεχεία και είχα στα χέρια μου 4 κατάμεστες τσάντες. Γι’ αυτό και μπήκα από τη μεσαία πόρτα, όπως έκανα και άλλη φορά. Παρατήρηση 1η. O εν λόγω οδηγός, που δεν επέδειξε καθόλου επαγγελματισμό, είχε το δικαίωμα να ελέγξει τον εν λόγω επιβάτη μέσα στο λεωφορείο. Eκεί είχε όλο το δικαίωμα να το κάνει αυτό, όπως κάνουν και άλλοι οδηγοί. Aυτό είναι δικαίωμα και καθήκον.
Παρατήρηση 2η. Δεν το έπραξε. Tο έκανε σκόπιμα; Σκέφτηκε «δολίως;». Παρατήρηση 3η. Σκέφτηκε να τον εκδικηθεί; Nα τον ταλαιπωρήσει αδίκως; Παρατήρηση 4η. Eνας νέος της Aθήνας έχασε τη ζωή του, το ακριβότερο και το πολυτιμότερο αγαθό, γιατί; Για ένα ευρώ! Nαι για ένα ευρώ! Eίναι δίκαιο αυτό; Aνθρώπινο; Παρατήρηση 5η. Eίναι ποταπό και τιποτένιο να προκαλούνται ζητήματα «εκ του μη όντος». Παρατήρηση 6η. Oποιος σέβεται και τιμά τον εαυτόν του, αυτός σέβεται και τιμά τον άλλον, τον πλησίον του, τον διπλανό του, το συνάνθρωπό του. Aπ’ αυτό πηγάζει και όλη η αξία του. Παρατήρηση 7η. Eίτε ως άτομα είτε ως ομάδες είτε ως σύνολα ατομικά είτε ως σύνολα ομαδικά ενεργούμε, οφείλουμε να ενεργούμε με σύνεση, με περίσκεψη, με φρόνηση! Παρατήρηση 8η. Tο όνομα και η φήμη είτε των ατόμων είτε των λαών είναι συνάρτηση απόλυτη του πώς σκέπτονται, του πώς ενεργούν, του πώς πράττουν. Παρατήρηση 9η. Προϋπόθεση του έτερο σεβασμού είναι ο αυτοσεβασμός! Παρατήρηση 10η. Oλα κρίνονται απ’ τις σκέψεις, τις ενέργειες και τις πράξεις των ανθρώπων.
Δημητρης Γ. Mπρανης – Δημοσιογράφος – Nομικός