Η κατάργηση των συνδρομών αναβαθμίζει τα επιμελητήρια
Κύριε διευθυντά
Σε επιστολή της προς τον υπουργό Οικονομικών, η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδος (ΚΕΕΕ) αναφέρει «ότι ο αγώνας που δίνει η επιμελητηριακή κοινότητα αποσκοπεί όχι σε προσωπικά ή συντεχνιακά οφέλη, αλλά στην επιβίωση του συνόλου των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας, που δέχονται μια ανηλεή επίθεση από συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Με την κατάργηση της υποχρεωτικότητας, τα επιμελητήρια αποδυναμώνονται οικονομικά και οδηγούνται σε αφανισμό, γεγονός που θα αποστερήσει κάθε μορφή εκπροσώπησης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και κατά συνέπεια φίμωσης της φωνής της».
Είναι λυπηρό, ουδέποτε κάποια συντεχνία στην Ελλάδα είχε το θάρρος να πει ειλικρινώς ότι μάχεται για τα συμφέροντά της, αντί να προσπαθεί ματαίως να πείσει ότι το κάνει για τα συμφέροντα αυτών που κατά κανόνα ξεπουπουλιάζει, είτε πρόκειται για καταναλωτές είτε για επιχειρήσεις. Κάτι τέτοιο θα ήταν τίμιο και θεμιτό γιατί κάθε ομάδα συμφερόντων έχει από ηθικής πλευράς το δικαίωμα να αγωνίζεται, στο πλαίσιο τη νομιμότητας, για τα συμφέροντα των μελών της, εν προκειμένω τις διοικήσεις των και τους εργαζομένους στα επιμελητήρια. Η επιστολή της ΚΕΕΕ αναφέρεται στην «ανηλεή (sic) επίθεση συγκεκριμένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων», παρά το ότι τα ίδια επιμελητήρια εμφανώς συγκαταλέγονται μεταξύ των συμφερόντων αυτών, αφού αποσπούν χρήματα από τις επιχειρήσεις, δίνοντας ελάχιστα ή τίποτα σε αντάλλαγμα.
Το γεγονός πως τα επιμελητήρια ισχυρίζονται δημοσίως ότι η κατάργηση της υποχρεωτικής συνδρομής θα τα οδηγήσει σε αφανισμό συνιστά ωμή παραδοχή του ότι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Εάν όντως παρείχαν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και αποτελούσαν πραγματικά τη «φωνή της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας» και όχι συγκεκριμένων -κατά περίπτωση- πολιτικών συμφερόντων, τότε δεν θα είχαν απολύτως τίποτα να φοβηθούν. Κανείς λογικός επιχειρηματίας δεν θα διαγραφεί από κάποιο επιμελητήριο εάν πιστεύει ότι η αξία των υπηρεσιών που λαμβάνει είναι μεγαλύτερη από το κόστος της ετήσιας συνδρομής.
Στον αντίποδα των παρασιτικών επιμελητηρίων βρίσκονται οι κλαδικοί σύνδεσμοι οι οποίοι ζουν αποκλειστικά από τις οικειοθελείς συνδρομές των μελών τους, από τις υπηρεσίες που παρέχουν επ’ αμοιβή προς αυτά και από την υλοποίηση ανταγωνιστικών προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης. Σε αντίθεση με τα επιμελητήρια, τα οποία κατά κανόνα απολαμβάνουν μιας άτυπης προνομιακής πρόσβασης σε τέτοια προγράμματα, οι κλαδικοί σύνδεσμοι πρέπει καθημερινά να ξεπερνούν εαυτούς προκειμένου να εξασφαλίσουν αντίστοιχες εγκρίσεις. Παρότι δεν έχουν εξασφαλισμένους πόρους, οι περισσότεροι σύνδεσμοι έχουν επιβιώσει της παραλυτικής κρίσης στη χώρα μας, δηλαδή μιας μείωσης του ΑΕΠ σε ποσοστό που αγγίζει αυτό του κραχ του ’29 στην Αμερική, η οποία είχε ως αποτέλεσμα η πτώση της ζήτησης να ξεπερνάει το 70% σε ορισμένους κλάδους. Στον κλάδο που έχω την τιμή να εκπροσωπώ, η συντριπτική πλειοψηφία των εταιρειών επέλεξε να διατηρήσει την ιδιότητα του μέλους, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι τελικά τα μόνα επιμελητήρια που έχουν να φοβηθούν είναι αυτά που δεν παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες στα μέλη τους. Με την ίδια λογική θα πρέπει να καταργηθούν άμεσα όλοι οι «κοινωνικοί» πόροι υπέρ όλων των εργοδοτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Βασιλης Μασσελος