Κοινωνική ασφάλιση
Κύριε διευθυντά
Η κοινωνική ασφάλιση ή επί το απλούστερον «Ασφαλιστικόν» είναι ένα θέμα πολύ μεγάλο και δισεπίλυτο για την ελληνική πραγματικότητα, διότι υπεισέρχονται εις αυτήν πολλοί παράγοντες και ιδιαίτερα η από μακρού διαμορφωθείσα κατάσταση. Η δημιουργία τόσο πολλών ασφαλιστικών φορέων, ήτο η ανάγκη προστασίας των διαφόρων κοινωνικών ομάδων από διαφόρους κοινωνικούς κινδύνους.
Αυτοί είναι το γήρας, η ασθένεια, η αναπηρία, η μητρότης, το εργατικό ατύχημα, η ανεργία, ο θάνατος του προστάτου της οικογενείας, τα οικογενειακά βάρη, ως και άλλοι ενδεχομένως κίνδυνοι. Για την κάλυψη των ως άνω κινδύνων οι ασφαλιστικοί φορείς λειτουργούν με διαφορετικό ασφαλιστικό έκαστος. Αποτέλεσμα της διαφορετικότητας αυτής είναι να υπάρχουν ευνοούμενες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες κατόρθωσαν να επιτύχουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου ευνοϊκή μεταχείριση υπέρ αυτών.
Υπάρχουν ασφαλιστικοί φορείς οι οποίοι με μικρότερο ποσοστό ασφαλίστρου του ασφαλισμένου εν σχέσει προς ασφαλισμένους άλλων φορέων έχουν μεγαλύτερες παροχές και μάλιστα με λιγότερο χρόνο ασφαλίσεως.
Οι ασφαλιστικοί αυτοί φορείς, των ευνοουμένων κοινωνικών ομάδων, έχουν εκτός των εισφορών των ασφαλισμένων, πόρους και εκ του κοινωνικού συνόλου (ΦΥΤ). Είναι γνωστοί οι φορείς αυτοί ώστε να περιττεύει η αναφορά αυτών εις την παρούσα επιστολή μου.
Η κατάργηση των πόρων αυτών, προς τα Ταμεία των ευνοουμένων κοινωνικών ομάδων, θα είχε ως αποτέλεσμα την άμεση δυσχέρεια των ασφαλιστικών φορέων αυτών να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι των ασφαλισμένων τους, με συνέπεια την αναζήτηση ασφαλιστικής στέγης σε άλλο μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα (ιδέ ενοποιημένα ταμεία).
Η κυβέρνηση, η οποία εξήγγειλε την ενοποίηση καθ’ ομάδας των υφισταμένων ασφαλιστικών ταμείων, θα πρέπει να προχωρήσει με γοργότερους ρυθμούς προς την κατεύθυνση αυτήν, παρά τις ενδεχόμενες αντιδράσεις εκ μέρους των ευνοουμένων, με τα αυτά κριτήρια και προϋποθέσεις ασφαλίσεως.
Αυτό είναι υποχρέωση ενός ευνομουμένου και δικαίου κράτους χωρίς διακρίσεις.
Αιμ. Χρυσαγης – Χημικός – Τέως πρόεδρος του ΤΕΑΧ
Η Χρυσή Αυγή
Κύριε διευθυντά
Πολλά τα ερωτήματα από τις επιδόσεις της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Ιδίως, πώς είναι δυνατόν να έχει τόση αντοχή ύστερα απ’ όσα έχουν συμβεί (φόνος Φύσσα) και δημοσιοποιηθεί (εκπαίδευσις, στρατιωτική οργάνωσις, ναζιστικές εκδηλώσεις και πρακτικές, εγκληματική επαφή παιδιών με ναζιστικά πρότυπα κ.λπ.).
Εχω μείνει με την εντύπωση ότι ο κόσμος της εικονικής πραγματικότητας των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (για τους νέους), και η άθλια ποιότητα πολλών κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών με κύριο χαρακτηριστικό τη βία έχουν εξοικειώσει πάρα πολλούς (που δεν διαθέτουν παιδεία, καλλιέργεια και πνευματική επάρκεια) με το κακό, σε βαθμό που όχι μόνον δεν αντιδρούν, αλλά το αντιλαμβάνονται σαν κάτι με δράση, σαν παιχνίδι, σαν ανδρισμό. Μερικοί είμαι βέβαιος ότι το διασκεδάζουν κιόλας.
Δεν είναι βεβαίως αυτό το αίτιο, όμως σίγουρα λειτουργεί σαν πολλαπλασιαστής.
Αλκης Λογοθετης
Επιμελητήρια
Κύριε διευθυντά
Σε απάντηση στο άρθρο του κ. Γ. Γραμματίδη για τα επιμελητήρια (φύλλο 10ης-5-2014), σημειώνω:
1. Η υποχρέωση εγγραφής των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια ισχύει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται (τυχαίο;) οι δανειστές της χώρας μας: Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Αυστρία κ.ά.
2. Είναι γνωστοί οι αγώνες των επιμελητηρίων, και σε άλλες δυσκολότερες εποχές, ενάντια στις μονοπωλιακές καταστάσεις και στις κρατικές παρεμβάσεις, θύματα των οποίων είναι σίγουρα η πλειονότητα των μελών τους. Αντίθετα, οι συνήθεις ωφελούμενοι από αυτές είναι γνωστά μέλη συνδέσμων επιχειρήσεων που πρωταγωνιστούν στη διάλυση των επιμελητηρίων, δρώντας υποβολιμαία προς τους δανειστές και κατοχυρώνοντας τη συγκεκριμένη τους επιδίωξη ως μνημονιακό προαπαιτούμενο.
3. Δηλώνει άγνοια και είναι αστείος ο ισχυρισμός ότι τα επιμελητήρια καταδυναστεύουν την επιχειρηματικότητα καθ’ ότι όσες αρμοδιότητες διοικητικού χαρακτήρα τους έχουν εκχωρηθεί από την πολιτεία ασκούνται σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο που τα ίδια προσπαθούν με παρεμβάσεις τους να είναι το ευνοϊκότερο δυνατό για τις επιχειρήσεις-μέλη τους.
4. Αποτελεί υπερβολή και ακραίο λαϊκισμό ότι η καταβολή από τις επιχειρήσεις στα επιμελητήριά τους, τις διοικήσεις των οποίων οι ίδιες εκλέγουν, μέσης ετήσιας συνδρομής 60-70 € σε ανταπόδοση μιας σειράς πολυδιάστατων αναπτυξιακού χαρακτήρα υπηρεσιών που παρέχονται σε αυτές, συνιστά εμπόδιο στη λειτουργία τους, ως και γενικότερα στην προσπάθεια εκκίνησης της οικονομίας..
5. Αναμφισβήτητα, ο θεσμός έχει ανάγκη εκσυγχρονισμού και προσαρμογής στα νέα δεδομένα, ανάγκη που με κανένα τρόπο δεν υπηρετείται με την επιδιωκόμενη καταστροφή του. Με αυτό το σκεπτικό δεν θα έπρεπε να είχε μείνει τίποτα όρθιο (κυριολεκτικά).
Ι. Καλογεροπουλος – Πρόεδρος Συλλόγου Συμβασιούχων Υπαλλήλων Επιμελητηρίων Αθήνας – Πειραιά
Τα exit polls
Κύριε διευθυντά
Με μεγάλη απορία παρακολούθησα τη συζήτηση που ακολούθησε την ανακοίνωση ανακριβών αποτελεσμάτων από την επεξεργασία των exit polls την πρώτη Κυριακή των εκλογών. Στρατιές ειδικών και μη έσπευσαν να δικαιολογήσουν γιατί έπεσαν έξω τα exit polls ή να σχολιάσουν μήπως έγινε συνεννόηση των δημοσκοπικών εταιρειών ώστε να πάρουν δεδομένα από κοινή πηγή και άλλα πολλά. Ως και παρέμβαση του υπουργού Εσωτερικών προκλήθηκε, ο οποίος με επιστολή του προς την πρόεδρο του Συλλόγου Εταιρειών Δημοσκόπησης τής ζήτησε να διαταχθεί άμεση έρευνα για τη «μεγάλη απόκλιση της δημοσκοπικής πρόβλεψης σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα», επισημαίνοντας ότι για μία ακόμη φορά «προκλήθηκαν εντελώς αβάσιμες εντυπώσεις και σύγχυση στην κοινή γνώμη».
Ας μην κάνουμε τα πράγματα πιο δύσκολα απ’ ό,τι είναι. Εγώ θέλω να διατυπώσω το εξής απλό ερώτημα: Ποια ακριβώς είναι η χρησιμότητα των exit polls; Υπάρχει άραγε κάποια; Για μένα δεν υπάρχει απολύτως καμία. Ξοδεύονται πολλά χρήματα για μια (ως απεδείχθη στη συγκεκριμένη περίπτωση κάκιστη) πρόβλεψη των αποτελεσμάτων, τα οποία έτσι κι αλλιώς θα παίρναμε με 100% ακρίβεια μερικές ώρες αργότερα. Τι ωφελείται ο ελληνικός λαός να έχει στη διάθεσή του μια τέτοια πρόβλεψη στις 7 το βράδυ; Εστω και αν αυτή είναι 100% σωστή (που δεν είναι). Θα φύγει μήπως κάποιο τρένο; Λίγη υπομονή δεν υπάρχει;
Νομίζω ότι τα exit polls είναι μια πλήρως άχρηστη δραστηριότητα που εξυπηρετεί μια πλήρως τεχνητή ανάγκη και θα πρέπει να καταργηθεί. Εάν μπορούσε να απαγορευθεί κιόλας, ακόμη καλύτερα. Βέβαια, θα χάσουν εισόδημα οι δημοσκόποι, αλλά αυτό είναι το θέμα; Σε τελευταία ανάλυση, τα λεφτά αυτά από την τσέπη μας βγαίνουν.
Χαριλαος Ν. Ψαραυτης – Καθηγητής – Τεχνικό Πανεπιστήμιο Δανίας
Mωραίνει Κύριος…
Κύριε διευθυντά
Για μεγάλο διάστημα αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσε να γίνει ευρύτερα γνωστό ότι υποστήριζα για τον Δήμο του Πειραιά τον συνδυασμό του κ. Μώραλη. Εφόσον δεν ήμουν υποψήφιος ούτε και έβριζα δεξιά και αριστερά βγάζοντας «θέμα», δεν με καλούσαν τα Mέσα.
Τη λύση μού την έδωσε μόνος του ο Β. Μιχαλολιάκος. Μέσα σε έναν ανεξήγητο πανικό και εκνευρισμό μετά την πρώτη Κυριακή των εκλογών είχε επιδοθεί σε έναν καταιγισμό αστήρικτων καταγγελιών και άθλιων υπονοουμένων για όποιον δεν ήταν μαζί του. Με κατήγγελλε, λοιπόν, μέσα από όλους σχεδόν τους τηλεοπτικούς σταθμούς πως είμαι όργανο συμφερόντων και γι’ αυτό στήριζα Μώραλη. Ειλικρινά τον ευχαριστώ! Διότι τώρα το έμαθαν όλοι όσοι με ενδιέφεραν…
Οσο για τη διαπλοκή, θα συνιστούσα αυτοσυγκράτηση. Κάποιοι από εμάς εγκατέλειψαν την πολιτική γιατί δεν άντεχαν την μπόχα των ειδικών συμφερόντων. Για κάποιους άλλους, προφανώς ποτέ δεν υπήρξε τέτοιο θέμα. Μόνο όταν κινδυνεύουν να χάσουν οφίτσια αποκτούν –θεωρητικά– τέτοιες ευαισθησίες. Οσο για τραμπουκισμούς, Χρυσή Αυγή και τα τοιαύτα, η σιωπή δεν θα έκανε κακό. Για να μην ξυπνούν συνειρμοί και αρνητικά αντανακλαστικά…
Ανδρεας Ανδριανοπουλος – Δ/ντής Ινστιτούτου Διπλωματίας – Πρ. υπουργός, πρ. δήμαρχος Πειραιά
Στάση… Πολυτεχνείο
Kύριε διευθυντά
Διάβασα στο φύλλο της Kυριακής 27 Aπριλίου για την ανεπαρκώς αξιοποιούμενη πολιτιστική κληρονομιά μας. Θα ήθελα να σημειώσω ένα απλό δείγμα. H στάση των λεωφορείων/τρόλεϊ λέγεται «Πολυτεχνείο» και όχι Eθνικό Aρχαιολογικό Mουσείο, που βρίσκεται 20 μέτρα μετά.
Παυλος Kοντος – Kυψέλη