Κύριε διευθυντά
Πολύς λόγος γίνεται για το θέμα της αποκατάστασης αμοιβών των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών στα επίπεδα προ του 2012. Οι ίδιοι γνωρίζουν πως «και οι κρίνοντες κρίνονται», άσχετα αν μερικές φορές δίνουν την εντύπωση πως δεν τους αρέσει καθόλου να κρίνονται. Oμως, αν οι άνθρωποι έχουν ένα πρόβλημα ή διεκδίκηση κατά του κράτους θα προσφύγουν στα θεσμοθετημένα όργανα και δικαστήρια. Από εκεί θα επιδιώξουν την κατά νόμο δικαίωσή τους. Ούτε «επανάσταση» θα κάνουν ούτε θα καταλάβουν με «έφοδο» κάποιο κυβερνητικό κτίριο. Πέρα από αυτό, κακώς θεωρούμε ότι οι δικαστικοί λειτουργοί είναι υπεράνω χρημάτων. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, των ίδιων σχολών με τους λοιπούς των νομικών, με ανάγκες και απαιτήσεις, με υποχρεώσεις και καθημερινότητα. Ως εργαζόμενοι, επιδιώκουν το γι’ αυτούς οικονομικά καλύτερο και επειδή έχουν το κύρος και πιθανόν τη δυνατότητα να το επιβάλλουν, κάνουν επ’ αυτού ό,τι μπορούν. Καλόν θα είναι όταν γίνεται λόγος περί δικαστών να θυμόμαστε πως δεν είναι ούτε θεοί ούτε ημίθεοι. Είναι άνθρωποι, «φοράνε σάρκα», με αδυναμίες, προτερήματα και ελαττώματα. Δεν είναι «ένα σκαλί κάτω απ’ το Θεό» και οι «εκ Καθέδρας» αποφάσεις τους «επέχουν θέσιν αληθείας», απλώς «επέχουν». Πρέπει να είμαστε απέναντί τους επιεικείς και να τους αντιμετωπίζουμε με οικονομία και συγκατάβαση, ακόμα κι όταν ως φορολογούμενοι προκαλούμαστε από αποφάσεις οικονομικών απαιτήσεων που δεν μπορούμε ή και δεν θέλουμε να πληρώσουμε. Να μην ξεχνάμε ότι και εκείνοι σαν άνθρωποι έχουν δικαίωμα στο σφάλμα και το λάθος, στην υπερβολή και την προσπάθεια επιβολής. Δεν πρόκειται για χορεία «κεχωρισμένων εκ των αμαρτωλών». Με αυτό το πνεύμα σκεπτόμενοι κατανοούμε πως δικαιούνται να ζητούν «την Αρτα και τα Γιάννενα». Το θέμα είναι αν η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία θα τους τα δώσουν. Οι δικαστικοί λειτουργοί σαν ισόβιοι δεν χρειάζονται τη λαϊκή ετυμηγορία για να παραμείνουν στη θέση τους. Οι αιρετοί, όμως, δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς την έγκριση και επανέγκριση της ετυμηγορίας των πολιτών. Καλόν θα είναι να μην το ξεχνούν και να προσέχουν όταν νομοθετούν, γενικώς.
Ιωαννης Α. Μελισσειδης – Δρ Νομικής – Συγγραφέας – Αθήνα
Τα ξερά και τα χλωρά
Κύριε διευθυντά
Διατυμπανίζεται από το υπουργείο η διαφθορά στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας. Οι φανταστικοί ασθενείς και οι δήθεν παραπανίσιες ώρες θεραπείας. Μπορεί αυτό να αληθεύει σε κάποιο βαθμό για κάποια κέντρα. Ας ήταν άξιοι να αξιολογήσουν τις μονάδες τους και να αποφασίσουν ποιοι είναι ανάξιοι και να τους κόψουν τις παροχές και ποιοι προσφέρουν αναγκαίες υπηρεσίες και σε αυτές να δώσουν τους αναγκαίους πόρους να κάνουν ευπρεπώς τη σκληρή δουλειά τους.
Κανείς όμως δεν γράφει για τους βαριά ψυχασθενείς ξεχασμένους από χρόνια από δικούς τους. Αυτοί θα είναι οι αυριανοί καινούργιοι άστεγοι της πόλης. Κανείς δεν γράφει για τα μικρά παιδιά που ζουν μέσα σε έναν εφιάλτη που λέγεται ψύχωση ή αυτισμός και οι γονείς τους δεν θα μπορούν ποτέ, όχι να κοιμηθούν τη νύχτα (δεν κοιμούνται χρόνια τώρα), αλλά ούτε να πάνε στη δουλειά τους, για να τα φυλάξουν.
Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι συνάνθρωποι δεν μοιάζει να απασχολεί κανένα. Μόνο το κουτσομπολιό για το κακό διαβάζουμε, που μπορεί να εντυπωσιάζει και να αρέσει στο πεινασμένο για σκάνδαλα πλήθος. Ενώ δεν ισχύει όμως για όλες τις μονάδες, θα έχει επιπτώσεις, όχι πια στις μονάδες, αλλά σε χιλιάδες ανθρώπους μικρούς και μεγάλους, που καταστρέφονται όταν μας κλείσουν. Ή μας υποχρεώνουν σε απλή άθλια φύλαξη με ελάχιστο προσωπικό και πληθώρα σιωπηλών απελπισμένων ασθενών. Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση έγινε εναντίον αυτής της άθλιας κατάστασης όταν μας έκραξαν οι ξένοι για τη Λέρο. Τώρα μας επαναφέρουν σε αυτό με τη φτηνή δικαιολογία ότι σε μερικές μονάδες γίνεται εκμετάλλευση. Ας τις βρουν… Oχι σβάρνα οι συνάνθρωποί μας στον δρόμο.
Στο Περιβολάκι επί 30 δύσκολα χρόνια προσφέρουμε υπηρεσίες θεραπευτικές σε παιδιά και οικογένειες που το χρειάζονται πάρα πολύ. Oποιος θέλει ας έρθει να μας ελέγξει όσο θέλει. Είμαστε μία από τις πολλές μονάδες που δεν κλέβουμε δημόσιο χρήμα, αλλά θα μας κάψουν με τα λίγα ξερά. Και εμείς το προσωπικό θα βρούμε άλλη δουλειά να κάνουμε. Με τα παιδιά τι θα γίνει;
Ανθη Δοξιαδη
Για το ΕΜΠ
Κύριε διευθυντά
ΟΣαρκοζί παραπέμπεται για αθέμιτη άσκηση επιρροής. Οι κ.κ. της πρυτανείας του ΕΜΠ, ανύπαρκτοι και απόντες φαινομενικά στα δύσκολα, αλλά εντελώς υπαρκτοί υπογείως, πότε επιτέλους θα παραπεμφθούν για αθέμιτη άσκηση της επιρροής τους και κατάχρηση εξουσίας τον καιρό της παντοδυναμίας τους; Πότε θα παραπεμφθούν για σειρά και σωρεία αξιόποινων πράξεων που έχουν κατά καιρούς διαπράξει; Πότε, επιτέλους, θα παραπεμφθούν για το έγκλημα που συντελείται τον τελευταίο καιρό στο ΕΜΠ;
Οδυσσεας Καμπας
Σήμα κινδύνου
Κύριε διευθυντά
Διαβάζοντας το απόσπασμα πρακτικών της Πανεπιστημιακής Συγκλήτου της συνεδρίας της 17/6/2014, την οποία ο πρόεδρος του Χημικού Τμήματος διαβίβασε σε όλα τα μέλη ΔΕΠ, συναισθήματα αγανάκτησης και λύπης με πλημμύρισαν, τα οποία μέσω του γράμματος αυτού θεωρώ χρήσιμο να κοινοποιηθούν.
Το θέμα του εγγράφου αφορούσε τον καθαρισμό κτιρίων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Από μέρες τώρα το Χημικό Τμήμα και γενικά όλοι οι πανεπιστημιακοί χώροι του ΕΚΠΑ έχουν γίνει εστίες κινδύνου μόλυνσης. Οι κάδοι είναι γεμάτοι από σκουπίδια και οι δημόσιοι χώροι είναι ακάθαρτοι γιατί δεν υπάρχει προσωπικό καθαρισμού να επιμεληθεί την καθαριότητά τους.
Στην αρχή του εγγράφου, αναφέρεται ότι θα διενεργηθεί διαγωνισμός την 21ην Ιουλίου 2014. Αφού το θέμα είναι άκρως επείγον, γιατί αυτός διενεργείται τόσο αργά; Το γεγονός ότι θα διενεργηθεί διαγωνισμός και θα αναλάβει κάποιο συνεργείο την καθαριότητα τεκμαίρεται ότι υπάρχει κονδύλιο για την καθαριότητα. Γιατί αυτό σε έκτακτες ανάγκες δεν είναι διαθέσιμο; Γιατί δεν έχει προβλεφθεί να είναι διαθέσιμο; Μπορώ να συνεχίσω με πολλές άλλες ερωτήσεις γιατί τα ερωτήματα που με βασανίζουν δεν έχουν τελειωμό.
Στο τέλος του αποσπάσματος αποφασίζεται να γίνει απευθείας ανάθεση της καθαριότητας των πανεπιστημιακών κτιρίων με χρήση ελάχιστου αριθμού καθαριστριών. Το έγγραφο φέρει ημερομηνία 23/6 και μέχρι σήμερα αυτό δεν εκπληρώνεται.
Είναι πρώτη φορά που το Πανεπιστήμιο Αθηνών φτάνει σε τέτοια αποδόμηση. Οι πανεπιστημιακοί χώροι γίνονται λεία σε κάθε κλέφτη και λωποδύτη που συμφέρον έχει να δημιουργήσει δυσάρεστες καταστάσεις και που καταστρέφει όσα με κόπο πολύ έχουν δημιουργηθεί.
Είναι η πρώτη φορά που το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν τροφοδοτεί τα Τμήματά του με τον τακτικό προϋπολογισμό. Ο κίνδυνος είναι ορατός. Δεν θα υπάρχουν για τα Τμήματα Θετικών Επιστημών, χρήματα να αγορασθούν αναλώσιμα και αντιδραστήρια, καθώς και ο απαραίτητος επιστημονικός εξοπλισμός για να διεξαχθούν οι εργαστηριακές ασκήσεις.
Σε αυτά τα σημαντικά προβλήματα προστίθεται τώρα κι αυτό της καθαριότητας. Eνα πανεπιστήμιο χωρίς οικονομικούς πόρους ώστε να διεξάγεται το ορθό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, χωρίς ασφάλεια και καθαριότητα, άραγε θα πρέπει να ονομάζεται έτσι; Θα μπορούν σε αυτό «πάσαι αι Επιστήμαι» να θεραπεύονται;
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών μοιάζει με καράβι που βουλιάζει. Κι αυτοί που το διοικούν εμφανίζονται να αδιαφορούν και να το αφήνουν στην τύχη τους. Το υπουργείο Παιδείας εμφανίζεται αδύναμο να επιλύσει ζωτικά του προβλήματα.
Κι εμείς που πασχίζουμε τόσα χρόνια και που δίνουμε τον εαυτό μας για να σωθεί το βλέπουμε και καίγεται η καρδιά μας.
Ας ενωθούν διοίκηση και υπουργείο και ας αφυπνισθούν και προχωρήσουν μαζί προς ενέργειες που θα σώσουν το Πανεπιστήμιο. Ας πρυτανεύσει η λογική της σύμπνοιας και της αγάπης για ένα χώρο που όσα προβλήματα και να έχει, αποτελεί το φυτώριο γνώσης και εκπαίδευσης. Ακούστε τη στεντόρια φωνή του κινδύνου. Ακούστε, επιτέλους, τη φωνή της λογικής και της προόδου και ξεχάστε όσα σας χωρίζουν και οδηγούν στον όλεθρο το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της χώρας. Σε αντίθετη περίπτωση, θα φέρετε το στίγμα στις γενιές που ακολουθούν των «καταστροφέων» και «ανεύθυνων υπευθύνων» που διέλυσαν όσα με πολλά έξοδα ο Ελληνας πολίτης δημιούργησε. Ενα δημόσιο χώρο όπου να καλλιεργούνται η γνώση, η εκπαίδευση και η αγάπη προς την παιδεία.
Θωμας Μαυρομουστακος – Καθηγητής Τμήματος Χημείας