Σαράντα χρόνια
Κύριε διευθυντά
Σαράντα χρόνια πέρασαν από την παράνομη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο.
Σαράντα χρόνια από το διπλό έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 και της εισβολής την 20ή Ιουλίου του 1974.
Σαράντα χρόνια συμπληρώθηκαν από το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών κατά της Κύπρου.
Σαράντα χρόνια από τότε που η Τουρκία παραβίασε κάθε ίχνος διεθνούς δικαίου και εισέβαλε παράνομα στην Κύπρο.
Σαράντα χρόνια από την παράνομη κατάληψη 37% του βορείου τμήματος της Κύπρου, από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής.
Σαράντα χρόνια από την αιματηρή εισβολή στην Κύπρο, όπου ο Κίσινγκερ, ως υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής, έδωσε το πράσινο φως για να διαπραχτεί το αποτρόπαιο έγκλημα εις βάρος της Κύπρου.
Σαράντα χρόνια από τη 17η Ιουλίου 1974 που ο Τζέιμς Κάλαχαν ως υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας στάθηκε στο πλευρό των Τούρκων και συνηγόρησε να εκτελέσει ο Ετσεβίτ την αιματηρή εισβολή στην Κύπρο.
Σαράντα χρόνια ο φάκελος της Κύπρου κρατήθηκε κλειστός.
Σαράντα χρόνια από το 1974 δεν έχει αποκαλυφθεί η πραγματική ιστορία της τουρκικής εισβολής.
Σαράντα χρόνια δεν ανοίγει ο φάκελος της Κύπρου, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός και τα παιδιά μας την πραγματική αλήθεια.
Σαράντα χρόνια δεν έχουν καταλογιστεί ευθύνες και οι ένοχοι της κυπριακής τραγωδίας δεν έχουν δικαστεί για το πραξικόπημα και την προδοσία της Κύπρου.
Σαράντα χρόνια ένα πέπλο απόλυτης σιωπής και τα στόματα των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας παραμένουν ερμητικά κλειστά.
Σαράντα χρόνια θλίψη και στεναγμός γι’ αυτούς που χάθηκαν, γι’ αυτούς που αγνοούνται και που κανείς μέχρι σήμερα δεν ενδιαφέρθηκε τι απέγιναν.
Σαράντα χρόνια μετά, μας βρίσκουν με 1.619 αγνοουμένους και 4.000 νεκρούς από τότε.
Σαράντα χρόνια από τις μαύρες εκείνες ημέρες του Ιουλίου του 1974.
Σαράντα χρόνια από την καταστροφή του κυπριακού ελληνισμού.
Σαράντα χρόνια το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» κάποιοι το ξέχασαν. Αν σταματήσουν η ιστορική γνώση και η ιστορική μνήμη, είμαστε χαμένοι.
Σαράντα χρόνια οφείλουμε κι έχουμε χρέος να τιμούμε την ιστορία μας και όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και πολέμησαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία.
Σαράντα χρόνια μετά, στις 20 Ιουλίου 2014, ημέρα Κυριακή, εορτή του Προφήτη Ηλία, όλοι μας ας ανάψουμε ένα κερί σε ένδειξη φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης στους Ελληνες – Κύπριους ήρωες πολεμιστές, που πέθαναν και θυσιάστηκαν για την προάσπιση της πατρίδας μας και τη μαρτυρική Κύπρο.
Βασιλειος Χρυσουλας – Βετεράνος Πολεμιστών Κύπρου ΕΛΔΥΚ 1974, Πρόεδρος Αναπήρων & Θυμάτων Πολέμου Ν. Κορινθίας
Οι δικαστικοί λειτουργοί
Κύριε διευθυντά
Νομίζω ότι κάτι πρέπει να γίνει με τις συχνές αποφάσεις των Δικαστηρίων και των Μισθοδικείων, αλλά και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που σχετίζονται με τους μισθούς και τις συντάξεις των δικαστών. Θα προσχωρήσω στην άποψη ότι οι περικοπές των μισθών των δικαστών και οι περικοπές των συνταξιούχων δικαστικών είναι αντισυνταγματικές. Ομως σε εποχή που η χώρα διέρχεται δεινή οικονομική κρίση, η ύπαρξη σχετικώς προνομιούχων πολιτών, όπως οι δικαστικοί λειτουργοί, αλλά και προνομιούχων πολιτών, όπως οι βουλευτές, δημιουργεί στον πολίτη, με τα φοβερά προβλήματα που αντιμετωπίζει, πολλές απορίες.
Ο μέσος πολίτης που δεν διάβασε το Σύνταγμα, που δεν γνωρίζει νομικά ούτε νομολογία δικαστηρίων, ουδέ τον τρόπον με τον οποίο εκδίδεται μία απόφαση, απορεί όταν πληροφορείται ότι η απόφαση με την οποία εγκρίνεται μείωση των αποδοχών του π.χ. από τα 700 ευρώ στα 525 ευρώ θεωρείται συνταγματική, ενώ, απεναντίας, η απόφαση που εγκρίνει τη μείωση των αποδοχών των δικαστών από 3.500 ευρώ σε 2.600 ευρώ κρίνεται αντισυνταγματική.
Στα 50 χρόνια της πραγματικής δικηγορίας που άσκησα, γνώρισα δικαστές «λουφαδόρους», οκνούς, αλλά και πολλούς άλλους εργατικούς, ευφυείς, ικανούς, με νομική κατάρτιση και ήθος. Κατά τύχην αγαθήν, ορισμένοι εξ αυτών (δικαστές και δικαστίνες), με ήθος και κατάρτιση, κατέχουν αξιώματα στην κορυφή της Δικαιοσύνης και σ’ αυτούς πέφτει ο κλήρος να στηρίξουν τον θεσμό της δικαστικής εξουσίας. Είναι άξιος συγχαρητηρίων ο καθηγητής κ. Σταύρος Τσακυράκης, που σε άρθρο του στην «Κ» της Κυριακής 29/6/2014 προτείνει διάφορα μέτρα για «τον επαναπροσδιορισμό της δικαστικής εξουσίας και τη σχέση της με τις άλλες λειτουργίες του κράτους». Αλλά για να γίνουν όσα προτείνει ο κ. καθηγητής απαιτούνται συνταγματικές αναθεωρήσεις που απαιτούν χρόνο, ποιότητα βουλευτών, για να συζητηθούν και να ψηφισθούν από μια μελλοντική Αναθεωρητική Βουλή και να τεθούν εν συνεχεία σε εφαρμογή. Εν τω μεταξύ, μέσα στην οικονομική κρίση και στον ανταγωνισμό, ποιος θα πρωτοπάρει χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, το πρόβλημα θα διογκώνεται.
Ο ψίθυρος στον λαό για τις αποδοχές των δικαστών θα συνεχίζεται, με αντίκτυπο στο κύρος του θεσμού της Δικαιοσύνης, αφού ο δικαστής θα θεωρείται ένας απλός δημόσιος υπάλληλος και όχι θεσμικό όργανο. Κλείνω το σημείωμά μου με τη σκέψη ότι για όλα τα πράγματα υπάρχουν δικαιολογίες, όπως είναι οι μισθοί και οι συντάξεις των δικαστικών λειτουργών. Ομως εκείνο που προέχει είναι η στήριξη του θεσμού της δικαστικής εξουσίας. Αν καταρρεύσει ή κλονισθεί αυτή, θα συμπαρασύρει στην κατάρρευση την εκτελεστική και την νομοθετική εξουσία, που δεν είναι και σε αξιοζήλευτο επίπεδο. Η ευθύνη βαρύνει κυρίως τους ίδιους τους δικαστικούς λειτουργούς και πρωτίστως τους πλέον έμπειρους και ικανούς εξ αυτών.
Χριστοδουλος Εμμ. Θεοδωροπουλος – Συν/χος Δικηγόρος – Ιστορικός – Αγρίνιο
Για τον Καποδίστρια
Κύριε διευθυντά
Επιτέλους. Τιμά τον υπουργό Εξωτερικών καθηγητή κ. Ευάγγελο Βενιζέλο η απόφαση να τιμηθεί ο Ιωάννης Καποδίστριας πρώτος κυβερνήτης της Ελληνικής Πολιτείας!
Η προσωπικότητα του Καποδίστρια δεν έχει αναδειχθεί στην Ελλάδα όσο αντικειμενικά του πρέπει. Ηταν «επικίνδυνο» κι ακόμη είναι…
Πριν από λίγα χρόνια πήγε στην Ιθάκη μια παρέα νεαρών Ελβετών. Το Ναυτικό Γυμνάσιο της Ιθάκης έγινε πριν από εξήντα ένα (61) χρόνια, μετά τους σεισμούς του 1953, από δωρεά Ελβετών. Τους ρώτησαν οι ντόπιοι πού οφείλεται το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα και το νησί! Τους απάντησαν ότι το οφείλουν στον Καποδίστρια, γιατί σ’ αυτόν οφείλουν το ότι η Ελβετία είναι μια ευνομούμενη χώρα! Δύο ανδριάντες του Καποδίστρια έχουν οι Ελβετοί στην Ελβετία. Οι Ελληνες, έναν στο Ναύπλιο, με σπασμένο δάκτυλο, και έναν στην Αθήνα, μουντζουρωμένο. Βεβαίως, ο Καποδίστριας «μετείχε της ημετέρας παιδείας». Γνώριζε πολύ καλά για ποιο λόγο ο «μάντης» φώναζε στην Αυλίδα στους Ελληνες «… είς έστω υμίν κοίρανος…». Μετείχε της ημετέρας πολιτικής παιδείας και γι’ αυτό, τα δύο ελληνικά κράτη που έγιναν και με δική του κύρια συμβολή –κατά τον 19ο αιώνα– ονομάστηκαν το πρώτο Ιόνιος Πολιτεία και το δεύτερο Ελληνική Πολιτεία! Καημένε Πλάτωνα και καημένε Αριστοτέλη! Τον χθεσινό Καποδίστρια ξεχάσαμε, εσάς θα θυμόμαστε και τα λεγόμενά σας;
Χρ. Καραγεωργος – Αθήνα
Πρόκληση Βρετανικού Μουσείου
Κύριε διευθυντά
Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η απόφαση του Βρετανικού Μουσείου για τεμαχισμό των γλυπτών του Παρθενώνα. Η ανακοίνωση αναφέρει ότι τα γλυπτά θα μετακινηθούν από την γκαλερί «Ντουβέν», όπου τοποθετήθηκαν τη δεκαετία του ’60, στην γκαλερί «Σάνσμπερι», άλλο εκθεσιακό χώρο του μουσείου. Οπως είναι γνωστό, οι Βρετανοί αρνούνται την επιστροφή των κλοπιμαίων στην Ελλάδα, επικαλούμενοι τη φθορά που θα υποστούν από τη μετακίνηση. Αυτη η δικαιολογία καταρρίπτεται στην πράξη με την ανακοινωθείσα πρόθεση του Μουσείου και οι ιθύνοντες παραμένουν διεθνώς έκθετοι. Αλλο επιχείρημα του Μουσείου για τη μη επιστροφή των γλυπτών στην πατρίδα τους την Ελλάδα ήταν η δυνατότητα των επισκεπτών να δουν τα γλυπτά δωρεάν. Το κληροδότημα Τέρνερ, με βάση το οποίο λειτουργεί το Μουσείο, ορίζει ότι στη μόνιμη έκθεσή τους η είσοδος είναι ελεύθερη. Αυτό όμως δεν ισχύει στις περιοδικές εκθέσεις, όπου μπαίνει τσουχτερό εισιτήριο. Βλέπουμε, λοιπόν, άλλη μία ανακόλουθη συμπεριφορά των Αγγλων στο θέμα. Αναζητείται μια εμπνευσμένη πρωτοβουλία σαν της αείμνηστης και φλογερής Μελίνας Μερκούρη, που θα πετύχει επιτέλους το ποθούμενο αποτέλεσμα. Να γυρίσουν τα κλεμμένα μας αριστουργήματα στον τόπο τους.
Δημητρης Γεωργαντασς – Χειρουργός – Μαρούσι