Κύριε διευθυντά
Η οικονομική κρίση που διέρχεται η Νότια Ευρώπη και ειδικά η πατρίδα μας έχει και έναν άλλο σοβαρό αντίκτυπο στον λαό μας. Μας οδηγεί στην κοινωνική αποσύνθεση, κι αυτό είναι το πιο σοβαρό και ολέθριο. Οδηγούμεθα σε αδιέξοδο και ίσως, που σφόδρα πρέπει να απευχόμεθα, σε εθνικές περιπέτειες. Η σκοτεινή εγκατάλειψη των λαών στη βία και στον στραγγαλισμό τους, σε εποχή που θεωρείται ότι την διακρίνει ο ακμαίος πολιτισμός και η δημοκρατία, μπορεί να χαρακτηρισθεί πράξη που θα παρουσιασθεί ως ένα από τα πιο μελανά σημεία της σύγχρονης ιστορίας της Ευρώπης. Αυτοί που κάνουν τέτοιες δουλειές μέσα στον τρανό 21 αιώνα είναι υπεύθυνοι απέναντι στην παγκόσμια συνείδηση. Οι σημερινοί κρατούντες στο όνομα της απαραίτητης λιτότητας και παγκοσμιοποίησης έχουν οδηγήσει τους λαούς στην αθλιότητα και στον ξεπεσμό των δημοκρατικών και ηθικών αξιών, που αγώνες και αγώνες έχουν γίνει για την επικράτησή τους, και γι’ αυτό θα πρέπει να κοκκινίζουν από ντροπή.
Από τη μια μεριά υπάρχει σφαγή των λαών και από την άλλη κουβεντολόγι ανάμεσα στους τραπεζίτες και εκπροσώπους των κυβερνήσεων. Από το ένα μέρος το σακάτεμα των απλών ανθρώπων και από το άλλο κατάστρωση πρωτοκόλλων και λήψη επώδυνων μέτρων που γίνονται πάνω στο πράσινο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Δυστυχώς η εποχή μας στερείται ρωμαλέων πνευμάτων και μεγάλων ανδρών, ικανών να ανατρέψουν την καταστροφική πορεία. Η παγκόσμια κοινωνία και ειδικά η δικιά μας έχει ανάγκη ηγετών-ινδαλμάτων που να δείχνουν ότι συμμετέχουν έμπρακτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός του οποίου ηγούνται. Ειδικά για εμάς τους Eλληνες μας λείπει ένας Ιωάννης Καποδίστριας που με σαφή πίστη στην ορθοδοξία και έμπρακτον ορθοπραξίαν, όπως έλεγε γι’ αυτόν τον ηγέτη η αείμνηστη καθηγήτρια Ελένη Κούκου, κατάφερε στο βραχύ χρονικό διάστημα διακυβέρνησής του να βάλει τα θεμέλια του ελληνικού κράτους, καθώς μας λείπει και ένας άξιος μιμητής του, ο ένδοξος και θρυλικός «Μαύρος Καβαλάρης», Νικόλαος Πλαστήρας, που εκτός από ικανότατος στρατιωτικός ήταν κι ένα υπόδειγμα πολιτικού ανδρός, ο οποίος είχε προσφέρει τον μισθό του στους πτωχούς και πέθανε χωρίς ποτέ να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία. Θα ήθελα να κλείσω την επιστολή μου με τα λόγια του Γέροντα Παΐσιου, ο οποίος είχε πει… Είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου κυβερνήτου προς μίμηση από τους πολιτικούς μας, κυρίως, προκειμένου οι Eλληνες να αποκτήσουν ορθά πολιτικά κριτήρια στην εκλογή των κυβερνητών του έθνους μας!!!
Παναγιωτης Καραμανωλης – Αντιναύαρχος (ε.α.)
Ιστορία και… Χόλιγουντ
Κύριε διευθυντά
Το ενδιαφέρον σχόλιο του Κώστα Λεονταρίτη «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται» («Καθημερινή» 20/8/2014), στη συνέντευξη του εξέχοντος ιστορικού Ρόμπιν Λέιν Φοξ στη Μαργαρίτα Πουρνάρα «Οι ηγέτες κάνουν λάθη διότι αγνοούν την Ιστορία» («Καθημερινή» 27/7/2014), μεταξύ άλλων αναφέρεται στην ταινία «Αλέξανδρος» του Oλιβερ Στόουν και στις ιστορικές «γνώσεις» του ηθοποιού Ντι Κάπριο (…ο οποίος νόμιζε Ρώσο τον Αλέξανδρο).
Βρήκα στο αρχείο μου παλαιότερη συνέντευξη του Ρ. Λ. Φοξ, που σχολιάζει αποκαλυπτικά την αλλήθωρη χολιγουντιανή οπτική, σε θέματα Ιστορίας, που προβάλλει η βιομηχανία του θεάματος, χωρίς να μασάει τα λόγια και να ευθυγραμμίζεται με τον συρμό της «ορθότητας». Στην ερώτηση της Ισιδώρας Παπαδρακάκη («Βήμα» 30/3/2003) αν συμφωνεί ότι οι περισσότερες ιστορικές ταινίες του Χόλιγουντ αποκαλύπτουν περισσότερα για την εποχή που γυρίστηκαν παρά για εκείνη που περιγράφουν, απαντά: «Το Χόλιγουντ φτιάχνει πάντοτε ταινίες για τον εαυτό του. Από το 1973 όλοι εκείνοι που με έπαιρναν τηλέφωνο προσπαθώντας να κάνουν ταινία για τον Αλέξανδρο με ρωτούσαν τρία πράγματα. 1) Ποια ήταν η σχέση του με τους Εβραίους; Τι εννοείτε “καμία σχέση”; Δεν με πίστεψαν ποτέ. 2) Τι ναρκωτικές ουσίες έπαιρνε; Τι εννοείτε “μόνο αλκοόλ”; Aλλες καταχρήσεις δεν έκανε; Πείτε μας τουλάχιστον αν έβαζε πάντα νερό στο κρασί του. 3) Hταν γκέι, έτσι δεν είναι; Τι εννοείτε “δεν υπήρχαν γκέι εκείνη την εποχή”; Oπως διαπιστώνετε, οι παραγωγοί του Χόλιγουντ προέρχονται από μια κουλτούρα την οποία απασχολούν αυτά τα ζητήματα. Τα σχόλια περιττεύουν.
Νικος Κελερμενος – Καρδιολόγος, δρ Ιατρικής Σχολής Αθηνών
Κρατική αδιαφορία για τον τουρισμό
Κύριε διευθυντά
Οτουρισμός αποτελεί χωρίς καμία αμφιβολία τον ακρογωνιαίο λίθο της πολυσυζητημένης και πολυπόθητης… ανάπτυξης. Το Σάββατο 2 Αυγούστου έγινε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας ένα γεγονός διεθνούς εμβέλειας και ακτινοβολίας, τα Oσκαρ του παγκόσμιου τουρισμού (WORLD TRAVEL AWARDS) με παρουσία 400 περίπου παραγόντων της διεθνούς τουριστικής βιομηχανίας. Σε ένα τέτοιο γεγονός παγκοσμίου ενδιαφέροντος που έγινε για πρώτη φορά στην πατρίδα μας, περίμενε κανείς να παραστεί και να διαφημίσει το τουριστικό προϊόν η ηγεσία του υπουργείου Τουρισμού… Δυστυχώς η απουσία αυτή εσχολιάσθη δυσμενώς. Να σημειωθεί ότι παρέστη ο υπουργός Tουρισμού του Μαρόκου, ο οποίος αγόρασε τα δικαιώματα αυτής της εκδήλωσης για τα τρία προσεχή χρόνια στη χώρα του. Προφανώς οι πολιτικοί μας εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για το ίδιον συμφέρον και όχι για το συμφέρον και την ανάπτυξη της χώρας.
Aντωνης Mαυρακης – Χρημ/νομικός και Ασφαλιστικός Σύμβουλος
Τέλη κυκλοφορίας
Κύριε διευθυντά
Το taxis δεν έχει εφαρμογή πληρωμής τελών κυκλοφορίας οχημάτων που βγαίνουν από ακινησία και οφείλουν ένα μέρος, π.χ. 6 μήνες. Ετσι απαιτείται η εφάπαξ εξόφληση στη ΔΟΥ και ο κάτοχος στερείται του δικαιώματος πληρωμής σε μία εκ των τραπεζών που τον διευκολύνουν με δόσεις μέσω πιστωτικής κάρτας. Στον αιώνα της πληροφορικής, μια τέτοια εφαρμογή φαντάζομαι ότι δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα βρίσκεται στους αρμόδιους εγκεφάλους.
Ιφιγενεια Ροκανα
Συνειρμοί
Κύριε διευθυντά
Ανοίγοντας την περασμένη Δευτέρα το βράδυ την τηλεόραση (στο κρατικό κανάλι), έπειτα από μία ψυχολογικά επίπονη και κοπιαστική ημέρα ελεύθερου επαγγελματία, έγινα συμμέτοχος εκπομπής «γνώσεων». Είναι τραγικό να διαπιστώνει κανείς την αβυσσαλέα άγνοια των διαγωνιζομένων, αποτέλεσμα του τραγικού επιπέδου της παιδείας μας. Μα το χειρότερο, να γίνομαι μάρτυρας της παντελούς έλλειψης αυτογνωσίας και αιδούς των συμμετεχόντων, οι οποίοι ακκιζόμενοι και αστειευόμενοι, επέχαιραν για την τερατώδη άγνοια και τον πανελλήνιο εξευτελισμό των.
Οι συνειρμοί και συγκρίσεις αναπόφευκτες με το επίπεδο της Δημόσιας Διοίκησης, και ειδικότερα με εκείνο του υπουργείου Οικονομικών. Υπάλληλοι, αλλά και πολιτικοί προϊστάμενοι, ανίκανοι να παρουσιάσουν χρόνια τώρα λύσεις σε απλά θέματα όπως εκείνα των αποδείξεων, ή των εισροών-εκροών καυσίμων, παρουσιάζουν ένα απίστευτο ΕΝΦΙΑ, χαρακτηριστικό δείγμα απόλυτης ανεπάρκειας και έλλειψης επαγγελματικής δεοντολογίας. Διολισθαίνοντας στη στιγμιαία πνευματική νέκρωση λόγω της ανήμπορης οργής, το μοναδικό ερώτημα που μπορείς να ψελλίσεις, και είναι σε θέση να κατανοήσει η πλειονότητα του ερασιτεχνικού εσμού του υπουργείου Οικονομικών, είναι: πού πα’, ρε Kαραμήτρο;
Χ. Λαμπροπουλος – Πολ. Μηχανικός
Της γροθιάς και της Προόδου…
Κύριε διευθυντά
Στο άρθρο του με τίτλο «Της γροθιάς και της Προόδου…» ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης αναφέρει το συμβάν με τον προπηλακισμό του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη από φοιτητές προερχόμενους από την Αριστερά, καθώς και την ανοχή που έχει ο συγκεκριμένος χώρος από μερίδα του Tύπου. Θα ήθελα να προσθέσω τα εξής. Καμιά από τις εφημερίδες που πρόσκεινται στην Αριστερά δεν ανέφερε το γεγονός στο πρωτοσέλιδό της. Φαντάζεστε τι θα έγραφαν όμως εάν ο καθηγητής ανήκε ιδεολογικά στον ίδιο χώρο με αυτούς και την ίδια ώρα οι φοιτητές που χειροδίκησαν ανήκαν στη Δεξιά; Θα βλέπαμε με κεφαλαία γράμματα, στην πρώτη σελίδα των συγκεκριμένων εφημερίδων, να μιλάνε για τραμπούκους, για εγκάθετους της Δεξιάς, για αναβίωση της ΕΚΟΦ και άλλα… Με τη μη αναφορά του γεγονότος αφήνουν να εννοηθεί ότι η δεξιά γροθιά είναι τραμπουκισμός, η αριστερή γροθιά όμως είναι πολιτικός ακτιβισμός και επανάσταση…
Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Ουαί…
Μιχαηλ Β. Πλακογιαννης – Aλιμος