Συνέργεια και συνεργασία
Κύριε διευθυντά
Σε αυτή την ιστορικά σημαντική φάση για την Ελλάδα μία αποτελεσματική για την οικονομία και την κοινωνία υπέρβαση των οριακών καταστάσεων της κρίσης και έξοδο της χώρας από αυτήν με κέρδος για όλους προαπαιτεί την ύπαρξη συνέργειας και συνεργασίας, μεταξύ των ανταγωνιζομένων πάνω σε κρίσιμες μεταβλητές που καθορίζουν θετικά το πρόσημο της όλης προσπάθειας και πορείας. Αυτή η συνέργεια στηρίζει την ευστάθεια και τη δυνατότητα θετικής οικονομικής και κοινωνικής εξέλιξης, ενώ στην αντίθετη περίπτωση επικρατούν η αβεβαιότητα, η αστάθεια και η αναταραχή, όλα αρνητικά για την κοινωνία και την οικονομία που απαρέγκλιτα οδηγούν τη χώρα και την κοινωνία της σε μη βιώσιμη διαδρομή.
Δρ Σταυρος Καλογεροπουλος – Νέα Πεντέλη
Οι ακρο-βάτες
Με εκδικείται πάλι ο καιρός.
Στέλιος Μαφρέδας, Επιβάτης πορθμείου.
Τελικά το πολιτικό σύστημα είναι πεπαλαιωμένο και ανίσχυρο γι’ αυτό δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις ή μήπως είναι τόσο κυνικό και ισχυρό που δεν δίνει καμία σημασία στα θύματα των επιλογών του υποστηρίζοντας έναν κοινωνιοβιολογισμό του τύπου «όποιος επιζήσει»;
Παλαιότερα «πουλούσαν» ελπίδες του τύπου «ΘΑ» ενώ τώρα αρκούνται στην προβολή του φόβου του τύπου «ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ».
Κανείς δεν σκέφτεται πως θα σπρώξει τη ζωή (και την ευημερία των πολλών) προς τα μπροστά, αφού όλοι φαντασιώνονται μια επανάληψη προς τα πίσω (με την ανομία των ολίγων).
Μερικοί αρέσκονται στον πολιτικό τζόγο. «Κούκος μονός σε δύο ταμπλό». Και αριστεροί και αριστοκράτες, και φαύλοι και ευαίσθητοι, και κρυφοί χρηματοδότες των μεν και ένθερμοι υποστηρικτές των δε. Oπου να κάτσει το χαρτί (ή η μπίλια) κερδισμένοι (νομίζουν πως) θα είναι.
Ακροβατούν στο (ιδεολογικό και ηθικό) κενό πιστεύοντας ότι έτσι θα είναι πάντοτε μέσα στα πράγματα.
Αν μελετούσαν λίγο την ιστορία ίσως απέφευγαν τέτοια ολέθρια (γι’ αυτούς) λάθη.
Και η διχο-στασία καλά κρατεί.
Αυθαιρεσία οι μεν, καχυποψία οι δε. Oλοι όμως επικαλούνται το βαθύτερο νόημα της Ελληνοφανούς Δημοκρατίας που είναι: όποιος αντέξει σ’ ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες και όρια.
Καλά κανείς δεν υποπτεύεται ότι αυτοί που θα επιβιώσουν θα είναι οι πλέον ισχυροί (πολιτικά, οικονομικά, λομπίστικα) και οι άλλοι θα μείνουν με τη θεωρία στα χέρια; Γιατί αποκαλούν αντίδραση ή αντίσταση μια διαφορετική από την κρατούσα διαδικασία απόκτησης χρήματος ή δόξας ή εξουσίας, αφού τους οδηγεί στις ίδιες «ανίερες» συμμαχίες;
Παράνομοι αυτοί, περισσότερο παράνομοι εμείς, αλλά στο όνομα της ελευθερίας του ανθρώπου, στο όνομα του συμψηφισμού των ανομιών, στο όνομα της (αντ)εκδίκησης: αυτή η σκέψη και πρακτική δεν οδηγεί πουθενά ή μάλλον καταλήγει στα ίδια αδιέξοδα με αυτά των «άλλων».
Αυτοκτονούμε κοινωνικά κραδαίνοντας τη σημασία της αιώνιας ατιμωρησίας. Η αυταπάτη της προσωπικής «απαλλαγής» από τις συνέπειες της κρίσης και η εθνική ψευδαίσθηση της «εξαίρεσης» από την τιμωρία της Ιστορίας θέτουν σε κίνδυνο βασικές αρχές και λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Oσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο περισσότερη αλήθεια και αισιοδοξία θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας.
Καθηγητής Γιαννης Πανουσης – Βουλευτής ΔΗΜΑΡ
Η ώρα της αλήθειας
Κύριε διευθυντά
«Ηώρα της αλήθειας» ή «Η ώρα της πλανημένης παραπληροφόρησης»; Μετά τις αποκαλύψεις του «χρυσού οδηγού» Capital.gr (9.12.14) που προφανώς διαβάζει ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης σε αυτό το θεωρεί αληθές και μεταφέρει στο άρθρο του («Η ώρα της αλήθειας», «Καθημερινή» 11.12.2014), σας πληροφορούμε:
Αλήθεια 1η: Το νομοσχέδιο, εάν και σήμερα (σ.σ. χθες) έχουμε 11 Δεκεμβρίου, δεν έχει κατατεθεί στη Βουλή, πολύ περισσότερο δεν έχει εισαχθεί σε καμία κοινοβουλευτική επιτροπή!
Αλήθεια 2η: Το μόνο νέο που εισάγεται για τα Διμερή Επιμελητήρια με το παρόν σχέδιο νόμου είναι η παράγραφος 4 του άρθρου 27 για το οποίο υπήρξε απόλυτη συμφωνία τόσο κατά τη διαβούλευση με όλα τα Διμερή Επιμελητήρια που πραγματοποιήθηκε, όσο και στην τελευταία κοινή σύσκεψη που έγινε προ ημερών στο υπουργείο με τα Επιμελητήρια Ελληνοαμερικανικό, Ελληνοβρετανικό, Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό. Αυτό λοιπόν που θα θεσπιστεί είναι πως «οι νομικές οντότητες, στις οποίες έχει παραχωρηθεί, κατά το παρόν άρθρο, η χρήση του όρου “Επιμελητήριο”, υποχρεούνται το πρώτο τρίμηνο του έτους, μετά το πέρας κάθε τριετίας, να καταθέτουν στη Διεύθυνση Θεσμικών Ρυθμίσεων της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, πίνακα δράσεων καθώς και πρόχειρους ισολογισμούς των ετών αυτών. Σε περίπτωση παράβασης της υποχρέωσης αυτής, ανακαλείται με Προεδρικό Διάταγμα, κατόπιν πρότασης του υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, η παραχώρηση της χρήσης του όρου “Επιμελητήριο”. Ως πρώτο έτος για την έναρξη της υποχρέωσης της παρούσας παραγράφου ορίζεται το έτος 2018».
Αλήθεια 3η: Σε ό,τι δε αφορά τις αναφορές του για τους ορισμούς των διευθυντών των Επιμελητηρίων, σας επισημαίνουμε ότι δεν αλλάζει τίποτα από ό,τι ισχύει από τον Ν. 2081/1992. Συνεπώς άνθραξ ο θησαυρός περί επιχείρησης ρουσφετολογικών διορισμών διευθυντών… Για δε τα σχετικά σχόλια που κάνετε στο κείμενό σας, απλά σας τα επιστρέφω και λυπάμαι για την ενημέρωση που προσφέρατε.
Γερασιμος Γιακουματος – Υφυπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας
Απάντηση
1ον) Είναι αλήθεια ότι το νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί, αλλά σύμφωνα με τηλεγράφημα του ΑΠΕ «Ο κ. Γιακουμάτος παρέδωσε (σ.σ.: στη γενική συνέλευση της Κεντρικής Eνωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος στις Σέρρες) το σχέδιο νόμου στον πρόεδρο της Κεντρικής Eνωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας και του ΕΒΕΑ, Κωνσταντίνο Μίχαλο, και του ζήτησε εντός οκταημέρου να κάνουν τις παρατηρήσεις τους, ώστε μετά τη σχετική επεξεργασία να κατατεθεί στη Βουλή». (22.11.2014)
2ον) Οι πρόεδροι των μεικτών Επιμελητηρίων Σίμος Αναστασόπουλος (Ελληνοαμερικανικό), Χάρης Οικονομόπουλος (Ελληνοβρετανικό) Christophe Lemarie (Ελληνογαλλικό), Μιχάλης Μαΐλλης (Ελληνογερμανικό), Ιωάννης Τσαμίχας (Ελληνοϊταλικό) με επιστολή τους αναφέρουν ότι «το σχέδιο νόμου δεν αποτελεί κωδικοποίηση της επιμελητηριακής νομοθεσίας. Συνεπώς, ακόμη και η περίληψη παλαιότερων, τυχόν, ανενεργών διατάξεων, όπως η πρόβλεψη μονομερούς δυνατότητας του υπουργού Ανάπτυξης να ορίζει διευθυντές τετραετούς θητείας σε ανεξάρτητα Διμερή Επιμελητήρια στο εξωτερικό, θα είχε ως αποτέλεσμα την εκ νέου θέσπισή τους». (tovima.gr 11.12.2014)
3ον) Αν «για τους ορισμούς των διευθυντών των Επιμελητηρίων δεν αλλάζει τίποτα από ό,τι ισχύει από τον Ν. 2081/1992» ευχαριστώ τον κ. Γιακουμάτο που επιβεβαιώνει το πνεύμα του άρθρου μου, ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν θέλει τίποτε να αλλάξει. Από το 1992 μέχρι σήμερα πέρασαν 22 χρόνια…
Πασχος Mανδραβελης
Η Ευρώπη σήμερα
Κύριε διευθυντά
Η σημερινή κατάσταση της Ε.Ε. προκαλεί απογοήτευση και ανησυχία σε όλους όσοι πιστεύουν στο ευρωπαϊκό όραμα. Oπως γνωρίζουμε, το δίλημμα που προβλημάτισε όλους τους θεσμούς της Ε.Ε. τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα ήταν το εξής: Τι πρέπει να προηγηθεί, εκβάθυνση (ενοποίηση θεσμών των υφισταμένων μελών) ή διεύρυνση; Υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα υπέρ-κατά και για τις δύο απόψεις.
Το δίλημμα ήταν θέμα συζήτησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου διατέθηκαν εκατοντάδες ώρες συζητήσεων, αλλά και στα συμβούλια υπουργών και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, χωρίς να λαμβάνεται απόφαση υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Στην πράξη η άτυπη απόφαση ήταν «προσεκτική διεύρυνση», αφού κάθε νέα υποψήφια χώρα έπρεπε να πληροί αυστηρές προϋποθέσεις. Η κατάσταση άλλαξε άρδην μετά την κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη δημιουργία νέων ανεξαρτήτων κρατών, που επιζητούσαν την ένταξή τους στην Ε.Ε. Το 2003 πραγματοποιήθηκε μαζική είσοδος 10 νέων μελών, από τα οποία τα 7 ανήκαν στο πρώην «ανατολικό μπλοκ». Στη μαζική διεύρυνση πρωτοστάτησε η Γερμανία, αποβλέπουσα σε νέες αγορές βιομηχανικών της προϊόντων στα ανατολικά της σύνορα και σε φτηνό εργατικό δυναμικό.
Πού βρισκόμαστε σήμερα; Μάλλον στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχουν ενιαίοι κανόνες και κοινή ευρωπαϊκή πολιτική. Στον οικονομικό τομέα, η Κύπρος οδηγήθηκε σε χρεοκοπία, κυρίως λόγω των υψηλών καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες, που ανήρχοντο στο επταπλάσιο του Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Την ίδια περίοδο, στον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου, οι τραπεζικές καταθέσεις είναι 35 φορές το ΑΕΠ, αλλά κανείς δεν ανησυχεί. Διότι άλλο Κύπρος και άλλο Λουξεμβούργο.
Στον οικονομικό τομέα η Ε.Ε. θυμίζει τη «Φάρμα των Ζώων» του Oργουελ: Oλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα. Η Γερμανία προσπαθεί να επιβάλει τις απόψεις της σε όλη την Ε.Ε. Η απόφαση για έλλειμμα μέχρι 3% του ΑΕΠ, αντί να αποτελεί στόχο, παρουσιάζεται σαν φυσικός νόμος και μέγιστο πρόβλημα, ενώ το μέγιστο πρόβλημα είναι η ανεργία της νέας γενιάς. Η ανάπτυξη δεν ενδιαφέρει τη φτωχομαθημένη κ. Αγκελα. Μήπως πρέπει να πέσουμε στο βιοτικό επίπεδο της πρώην Ανατολικής Γερμανίας;
Στην εξωτερική πολιτική η κατάσταση είναι χειρότερη, όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση της Ουκρανίας. Η Ε.Ε. ανέχθηκε (ίσως και υποβοήθησε) την ανατροπή του φιλορώσου αλλά δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Γιανουκόβιτς και σήμερα βλέπουμε τις συνέπειες: μια χώρα διαμελισμένη, χιλιάδες νεκροί (μεταξύ των οποίων και οι ανυποψίαστοι επιβάτες του μοιραίου Boeing), ψυχροπολεμικό κλίμα με τη Ρωσία, οικονομικές κυρώσεις εκατέρωθεν, «βαρυχειμωνιά» στην Ε.Ε., αν περιορισθεί η τροφοδοσία της με ρωσικό φυσικό αέριο. Η Ε.Ε. παρουσιάζει σήμερα εικόνα θολή και ανησυχητική. Eχει απομακρυνθεί από το όραμα των ιδρυτών της και έχει διαψεύσει τις προσδοκίες των λαών της. Οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν είναι γνωστές και επείγουσες. Θα τολμήσουν όμως οι σημερινοί ηγετίσκοι να τις λάβουν;
Κωστας Γ. Τζαμουζακης – Πολιτικός Μηχανικός – Ν. Σμύρνη