Η υπομονή και η ανοχή έχουν τα όριά τους!
Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώντας, όπως όλοι μας, τα δρώμενα και τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, εκτός από το άγχος και την αβεβαιότητα που μας φορτώνουν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να συνεχισθεί! Εχουν σχεδόν 50 ημέρες περάσει από τότε που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της ταλαίπωρης αυτής χώρας και δεν έχει γίνει τίποτε! Δεν έχει έρθει ούτε ένα νομοσχέδιο στη Βουλή. Δεν κινείται τίποτε στην αγορά. Δεν ακούσαμε τίποτε να γίνεται από πλευράς επενδύσεων, αλλά ούτε τίποτε άλλο που θα μπορούσε να τονώσει την ανάπτυξη! Οι άνθρωποι αυτοί φέρονται σαν να είναι ακόμη στην αντιπολίτευση. Συνθηματολογούν και υπόσχονται τα πάντα μόνο για ψήφους. Και το χειρότερο είναι ότι κατάφεραν να επιδεινώσουν τελευταία τις ήδη κλονισμένες σχέσεις μας με τη Γερμανία. Εχω την εντύπωση ότι τόσο η υπομονή μας όσο και η ανοχή μας στα όσα μας λένε κάθε μέρα έχουν εξαντληθεί. Δεν είναι δυνατόν με συνεντεύξεις, με φωτογραφήσεις, με υποκριτικά και ειρωνικά σχόλια, υπουργός της κυβέρνησης να συνεχίζει να μας παραμυθιάζει κάθε μέρα πως πάνε καλά οι διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς, όπως τους βαπτίσανε, τη στιγμή που όλοι έχουμε καταλάβει ότι τα πάντα είναι στον αέρα (π.χ. ζητάει να κάνει ανθρωπιστική βοήθεια χωρίς να μπορεί να τη στηρίξει οικονομικά).
Ευαγγελος Κοττης – Πολ. Μηχανικός
Η έκλειψη της μάθησης
Κύριε διευθυντά
Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει τρόπος να εκφραστεί μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας η απογοήτευση που ένιωσα (ασφαλώς και πολλοί άλλοι γονείς σε όλη την Ελλάδα) από την εγκύκλιο που εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας, με την οποία καλούσε διευθυντές και εκπαιδευτικούς όλων των σχολικών μονάδων να αναπροσαρμόσουν το σχολικό πρόγραμμα προκειμένου όλοι οι μαθητές να παραμείνουν σε κλειστούς χώρους καθ’ όλη τη διάρκεια της έκλειψης Ηλίου (10.30-13.00).
Στην Ελλάδα, το εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο της έκλειψης Ηλίου αντί να γίνει αφορμή για να εξάψουμε το ενδιαφέρον των παιδιών για την αστρονομία, τον φυσικό μας κόσμο και τις επιστήμες γίνεται αιτία για να περιορίσουμε τα παιδιά μέσα στις τάξεις, για να μην… τυφλωθούν. Στα δημοτικά σχολεία του εξωτερικού το μάθημα για την έκλειψη του Ηλίου έγινε χθες στις αυλές τους, στον ήλιο, με χαρτόνια, ειδικούς φακούς και κέφι. Eτσι φυτεύεται ο σπόρος της επιστήμης. Δείτε το ενδιαφέρον 5λεπτο φιλμάκι της NASA για ένα δημοτικό στην Καλιφόρνια με αφορμή παλαιότερη έκλειψη εδώ: www.youtube.com/watch?v=g SPDfeSgN98” n _blankhttps://www.youtube.com/watch?v=gSPDfeSgN98
Σε αντίθεση με την κατάσταση που βιώσαμε ως γονείς στην Ελλάδα, φίλοι γονείς που εργάζονται στη Μεγ. Βρετανία και με τους οποίους επικοινώνησα μου περιέγραψαν με χαρά και υπερηφάνεια τις δράσεις (και χειροποίητες κατασκευές) των παιδιών τους στα σχολεία όπου φοιτούν, οι οποίες έγιναν με αφορμή ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο που δεν θα έχουν ξανά την ευκαιρία να βιώσουν τα παιδιά, τουλάχιστον στην παιδική τους ηλικία (η επόμενη έκλειψη είναι το 2020). Το πιο λυπηρό είναι πως η κατεπείγουσα εγκύκλιος δεν άφηνε, τουλάχιστον, περιθώρια στους διευθυντές των σχολικών μονάδων να εφαρμόσουν ή όχι την οδηγία, με αποτέλεσμα πολλά σχολεία να υποχρεωθούν να καταργήσουν προγραμματισμένες σχολικές εκδρομές ή και επισκέψεις σε επιστημονικά εκπαιδευτικά κέντρα (π.χ. Πλανητάριο Noesis Θεσσαλονίκης). Ομοίως, ακόμη και εάν ορισμένοι εκπαιδευτικοί είχαν προγραμματίσει να εκμεταλλευθούν την ευτυχή συγκυρία (της έκλειψης, δηλαδή, σε ώρα μαθήματος) και να βγουν με τις τάξεις τους στην ύπαιθρο για να παρατηρήσουν ασφαλώς την έκλειψη (με κατάλληλα γυαλιά, φίλτρα ή κατασκευές) υποχρεώθηκαν να κρατήσουν τις τάξεις τους εντός των σχολικών αιθουσών.
Αντωνης Γωδης
Η σιωπή των συνταγματολόγων
Κύριε διευθυντά
Συμπληρώθηκε το κατά το Σύνταγμα ανώτατο όριο προφυλάκισης των χρυσαυγιτών βουλευτών, χωρίς να έχουν ακόμη προσαχθεί σε δίκη. Ως εκ τούτου, νομικοπολιτικά ερωτήματα δημιουργεί η εισαγγελική πρόταση για αντικατάσταση της προφυλάκισής τους με κατ’ οίκον πλήρη περιορισμό. Το γεγονός, βεβαίως, δεν προκάλεσε μείζονες αντιδράσεις της συνταγματολογικής κοινότητας. Ωστόσο, όπως δημοσίως επεσήμανα κατά την πρόσφατη παρουσίαση του έργου μου «Ο κοινοβουλευτισμός της συγκυβέρνησης», όταν το Σύνταγμα περιορίζει σε 18 μήνες το ανώτατο όριο της προφυλάκισης δεν αναφέρεται στον τόπο εγκλεισμού, αλλά στην –άνευ δίκης– στέρηση της προσωπικής ελευθερίας. Επομένως, η περαιτέρω παράτασή της με τη μορφή του κατ’ οίκον εγκλεισμού είναι συνταγματικά και πολιτικά ανεπίτρεπτη, χωρίς εξαιρέσεις ή διαφοροποιήσεις με βάση το ποιόν των προφυλακισμένων: τα συνταγματικά κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα δεν θεσμοθετήθηκαν για να προστατεύουν τον… Aγιο Φραγκίσκο της Ασίζης. Θέλω, δε, να ελπίζω ότι η μη τοποθέτηση επί αυτής της θέσης, άρα βεβαίως και η μη διαφοροποίηση, κανενός εκ των εξαιρετικά πολυάριθμων συνταγματολόγων που παρευρίσκοντο στην παρουσίαση του βιβλίου –μεταξύ αυτών ο υποψήφιος ΠτΔ Νίκος Αλιβιζάτος, ο πρύτανης Παναγιώτης Τσίρης, η αντιπρύτανης Ισμήνη Κριάρη, αλλά και οι πολιτικοί Βαγγέλης Βενιζέλος και Ανδρέας Λοβέρδος– δεν σημαίνει αδιαφορία για τα δικαιώματα όσων κρατουμένων θεωρούνται πολιτικά απεχθείς. (Aλλωστε, ο καθένας φαντάζεται τι αντιδράσεις θα είχε προκαλέσει αντίστοιχη μεταχείριση ακροαριστερών βομβιστών ή αντεξουσιαστών που «απαλλοτρίωσαν» τραπεζικά κεφάλαια.) Θέλω να ελπίζω πως η σιωπή των συνταγματολόγων μάλλον συναίνεση υποδήλωσε, αφού γνωρίζουν πως ο νομικός πολιτισμός δημιουργήθηκε και για τους υποδίκους…
Θανασης Διαμαντοπουλος – Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης
Αξίωμα σαν πανωφόρι
Κύριε διευθυντά
Σκέψεις για τη σχεδιαζόμενη(;) συνταγματική αναθεώρηση. Από τα (ακαλλώπιστα) πρακτικά του «Β΄ Μέρους της ΙΒ΄ Συνεδρίασης της Ολομελείας της Α΄ Συνόδου της ΙΣΤ΄ Περιόδου της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας της Ελλάδας» (18 Μαρτίου 2015)· αντιγράφω κατά λέξη:
«Ζωή Kωνσταντοπούλου (πρόεδρος της Βουλής). Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Ζήτησα τον λόγο, διότι παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον ένα παιχνίδι αποπροσανατολισμού… […] Ο πρωθυπουργός της χώρας στην πρώτη του ομιλία στην κοινοβουλευτική ομάδα –και ως μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μιλώ τώρα, γι’ αυτό μιλώ από το βήμα– απευθύνθηκε στους βουλευτές… […] Οφείλατε να γνωρίζετε –και τώρα μιλώ ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ως πρόεδρος της Βουλής- ότι…» (σελ. 309 κ.ε.) Προήδρευε ο αντιπρόεδρος Νικήτας Κακλαμάνης. Ελέχθησαν κατά τη διάρκεια διαπληκτισμών με αντιπολιτευόμενους βουλευτές.
Το αξίωμα του προέδρου της Βουλής (τρίτο στην πολιτειακή μας ιεραρχία) το ενδύεται και το απεκδύεται η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά βούληση (όπως προκύπτει σαφώς από τις πιο πάνω διευκρινίσεις – μεταμορφώσεις της)· σαν πανωφόρι· ανάλογα με το (πολιτικό) κλίμα και τις διαθέσεις της.
Σύγκριση: Στο βασίλειο της Σουηδίας ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου (Riksdag) παύει (όπως εξάλλου και οι υπουργοί) να είναι βουλευτής αντικαθιστάμενος από αναπληρωματικόν· δεν ψηφίζει. Κατά το κεφάλαιο 2 άρθρο 1 του συνταγματικού κειμένου The Riksdag Act (από επίσημη αγγλική μετάφραση): «Ο πρόεδρος θα προεδρεύει κατά τις συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου. Ο πρόεδρος στερείται της δυνατότητος να εκφράζει γνώμη επί της ουσίας για οποιοδήποτε θέμα υπό συζήτηση, το οποίο περιέχεται στην ημερησία διάταξη». Aτυχη Ελληνική Δημοκρατία! Ποιος μπορεί να ξέρει τι σου μέλλεται ακόμα! (Μήπως να αντιγράψουμε τους Σουηδούς;)
Νικ. Λ. Γ. Λιναρδατος
Ο ρόλος του Καραμανλή
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο σας της Τρίτης 10 Μαρτίου, ο κ. Αθ. Eλλις, στο άρθρο του «Ο ρόλος του Καραμανλή», εκθέτει την άποψή του για τον ρόλο που θα πρέπει να αναλάβει σήμερα ο Κ. Καραμανλής. Θέλω να τον συγχαρώ για τη θέση του. Επειδή όμως διάβασα στο Διαδίκτυο κάποια ειρωνικά επ’ αυτού σχόλια, θέλω να τους αντιτάξω ότι ο Καραμανλής, κατά τη γνώμη μου, είναι ο πλέον ευσυνείδητος και ειλικρινής από τους πολιτικούς μας των τελευταίων χρόνων. Η τιμιότητα και η αδιαφορία για το πολιτικό κόστος που τον χαρακτηρίζουν, είναι έννοιες άγνωστες στους γνωστούς μας πολιτικούς αρχηγούς.
Ο Καραμανλής παρέλαβε μια Ελλάδα που φαινομενικά έλαμπε λόγω της οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, με σαθρά όμως θεμέλια λόγω του τεράστιου χρέους για την κατασκευή των υπερτιμημένων ολυμπιακών έργων του ΠΑΣΟΚ. Oλοι αναρωτιόμασταν τότε πώς και πότε θα καταφέρουμε να ξοφλήσουμε το υπέρμετρο για τους ελληνικούς ώμους μας κόστος και ήταν αυτός που το χρεώθηκε το 2004, όπως χρεώθηκε και όλα τα άλλα δάνεια και τους τόκους των προκατόχων του.
Eπειτα εκείνο το περίφημο και περήφανο «όχι» στο Βουκουρέστι. Και αυτό το χαρήκαμε, όλα τα κόμματα και ο καθένας από εμάς, αλλά και πάλι αναρωτιόμασταν πώς και πότε θα του (μας) το ανταποδώσουν. Και πριν προλάβουμε να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια μας, άρχισαν οι πυρκαγιές, το Βατοπέδι, ο Ζαχόπουλος ο Γρηγορόπουλος, το κάψιμο της Αθήνας, οι ατέλειωτες απεργίες με το καταστροφικό οικονομικό αποτέλεσμά τους. Απεργίες για αλλαγές που μόνο θετικό αποτέλεσμα έφεραν (Ολυμπιακή, ασφαλιστικό, λιμάνι Πειραιά) στο γενικότερο εθνικό συμφέρον.
Η έκκλησή του για συναίνεση ενόψει της επερχόμενης καταστροφικής κρίσης, στο κάλεσμά του των πολιτικών αρχηγών για την έκθεση της οικονομικής κατάστασης της χώρας μας, όχι μόνο δεν βρήκε ευήκοα ώτα, αλλά αντίθετα άρχισε ο εκβιασμός για εκλογές από τον Γιώργο, «καλή ώρα» ίδιος με τον πρόσφατο εκβιασμό του Σαμαρά από τον Τσίπρα. Η προεκλογική ειλικρίνειά του για την πολιτική λιτότητας που θα ακολουθούσε αν του δινόταν ξανά η διακυβέρνηση της χώρας μας, μόνο λίγους από εμάς έπεισε. Oμως τέτοιοι αρχηγοί είναι για άλλους λαούς και όχι για τον δικό μας. Εμείς θέλουμε αυτούς που μας χαϊδεύουν τα αυτιά, τους ψεύτες, τους λαϊκιστές, αυτούς που μας δωροδοκούν –εν γνώσει τους και εν γνώσει μας– με ψεύτικες ελπίδες. Oμως το χειρότερο που μας συμβαίνει είναι ότι μυαλό δεν βάζουμε.
Λιλα Αγγελιδου – Νικολαου