Δημόσιο χρέος
Κύριε διευθυντά
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Παντελή Μπουκάλα («Μυθοπλάστρα Ελλάδα») στο φύλλο της 22ας Απριλίου 2015, κι έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Η δικτατορία, και αυτό ισχύει για όλους τους λαούς, δεν είναι τρόπος διακυβέρνησης αλλά καταπίεσης και διαφθοράς. Και βέβαια το έργο της δικτατορίας είναι αστείο να προβάλλεται ως πρότυπο. Σημειωτέον ότι πρέπει να έχουμε όλοι κατά νου, πώς θα ήταν η Ελλάδα τώρα εάν δεν είχε μεσολαβήσει η χουντική επταετία. Κατά τα άλλα, στο άρθρο όλα αυτά πού αναφέρει είναι σωστά και δεν πρέπει σε κανέναν να υπάρχουν σκέψεις για «δικαίωση της δικτατορίας στα οικονομικά».
Υπάρχει όμως ένα ζήτημα με το δημόσιο χρέος και αυτό δεν κρύβεται, ότι δηλαδή το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ του 1974 ήταν μόνο 18,9%. Αυτό το αναφέρω χωρίς να ισχυρίζομαι πως ήταν επιτυχία της χούντας. Μην ξεχνάμε ότι μετά την υποτίμηση Μαρκεζίνη στις 9 Απριλίου 1953 η Ελλάδα είχε οικονομική μεγέθυνση ανεξαρτήτως κυβερνήσεων έως τον Οκτώβριο του 1973, όταν έγινε η πρώτη πετρελαϊκή κρίση. Επομένως, η απουσία μεγάλου χρέους είναι έργο άλλων, και όχι της χούντας. Τρανή απόδειξη αυτών είναι πως μόλις ξέσπασε η πετρελαϊκή κρίση, ο πληθωρισμός ήταν ασυγκράτητος κοντά στο 25% και βέβαια τότε φάνηκε η γύμνια και η πλήρης ανικανότητα των κυβερνώντων.
Επανέρχομαι όμως στο θέμα του χρέους, γιατί πιστεύω, κ. Μπουκάλα, ότι η διαχρονική του εξέλιξη δεν δικαιώνει την οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης, και για την ακρίβεια των ισχυρισμών μου σας παραθέτω τη μεταβολή του έως το 2009.
1974: 18,9% του ΑΕΠ, 1981: 31,2% του ΑΕΠ, 1990: 80,7% του ΑΕΠ, 1993: 111,6% του ΑΕΠ, 2004: 108,5% του ΑΕΠ, 2009: 120% του ΑΕΠ.
Αυτά για τη σωστή τοποθέτηση όλων μας έναντι των ευθυνών που έχουμε, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι.
Θανασης Κουφαλης – Οικονομολόγος, Κίρρα Φωκίδος
Τα πτυχία στην Περιφέρεια
Κύριε διευθυντά
Στην επιφυλλίδα της Κυριακής, 10 Μαΐου, υπό τον τίτλο «Αμφιπρόσωπο πελατειακό κράτος», ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς κάνει ανακριβή αναφορά στην Περιφερειάρχη Αττικής, Ρένα Δούρου. Γράφει συγκεκριμένα: «Η Περιφερειάρχης κυρία Δούρου αποκλείει την απόλυση ακόμη και διορισμένων με πλαστά πιστοποιητικά και διπλώματα απατεώνων». Πρόκειται για αναληθή, ανακριβή, ανυπόστατο και άκρως παραπλανητικό ισχυρισμό, και μάλιστα προερχόμενο από την πένα διακεκριμένου καθηγητή – γεγονός που πέρα από θλίψη, δημιουργεί ψευδείς εντυπώσεις στον αναγνώστη.
Ουδέποτε και σε καμία περίπτωση η Περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου εμπόδισε ή με οιονδήποτε άλλο τρόπο απέτρεψε τον επανέλεγχο νομιμότητας των πτυχίων των εργαζομένων στην Περιφέρεια και την εφαρμογή των προβλεπομένων από τον Υπαλληλικό Κώδικα, κυρώσεων.
Συγκεκριμένα, προς αποκατάσταση της αλήθειας και για την έγκυρη ενημέρωση των αναγνωστών σας αλλά και του κυρίου Γιανναρά, σημειώνουμε ότι η Περιφερειακή Αρχή έχει προχωρήσει από τον Οκτώβριο του 2014 σε επανέλεγχο νομιμότητας πτυχίων των εργαζομένων της.
Σε σχετικό δελτίο Τύπου της 15ης Οκτωβρίου 2014 τονιζόταν: «Το 70% των 2.280 υπαλλήλων της Περιφέρειας Αττικής έχει μέχρι σήμερα ελεγχθεί στο πλαίσιο του “Επανελέγχου νομιμότητας πτυχίων, πιστοποιητικών και λοιπών στοιχείων του προσωπικού μητρώου υπαλλήλων”. Τον έλεγχο διενεργεί η Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού της Περιφέρειας Αττικής, σύμφωνα με τα όσα ορίζει ο Υπαλληλικός Κώδικας (ν. 3528/07) καθώς και η σχετική νομοθεσία (ν. 4093/12 και ν. 4172/13). Στο πλαίσιο του ελέγχου εντοπίστηκαν τέσσερις περιπτώσεις κατοχής πλαστών και παραποιημένων τίτλων σπουδών, τις οποίες η Περιφερειακή Αρχή έχει ήδη παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο και έχει ενημερώσει την αρμόδια Εισαγγελία, ενώ στις περιπτώσεις μετάταξης έχει ενημερωθεί ο φορέας διορισμού για τις περαιτέρω ενέργειές του. Αυτή τη στιγμή άλλες επτά υποθέσεις βρίσκονται υπό εξέταση και πολύ σύντομα θα δημοσιοποιηθούν τα σχετικά αποτελέσματα». Σήμερα από τις επτά αυτές υποθέσεις, οι πέντε έχουν παραπεμφθεί για έλεγχο στο Πειθαρχικό Συμβούλιο καθώς και στην Εισαγγελία για πιθανές ποινικές διώξεις, ενώ εκκρεμούν δύο υποθέσεις.
Γραφειο Τυπου Περιφερειας Αττικης
Οι μπλόφες τελείωσαν
Κύριε διευθυντά
Η ελληνική κυβέρνηση έχει έναν πρωθυπουργό που άλλα λέει στην Ευρώπη και άλλα κάνει στη χώρα μας. Βαριά απογοητευμένος, βλέπει φοβισμένος ότι, μετά και την κλειστή πόρτα της Ρωσίας, θα πρέπει να διαλέξει μεταξύ της υποχρεωτικής κωλοτούμπας στους Ευρωπαίους εταίρους μας που ζητούν βεβαίως άσκηση μιας λελογισμένης πολιτικής λιτότητας και της σκληρής μοναξιάς μιας χώρας σε πτώχευση. Και όσο γίνονται όλα αυτά, το σύνολο του ελληνικού λαού, για τον οποίο τάχα αγωνίζεται ο κ. Τσίπρας, μαθαίνει ότι κινδυνεύει να χάσει οριστικά το επί δυόμισι μήνες «παιχνίδι» των διαπραγματεύσεων, με τη φοβέρα ότι η πτώχευση της Ελλάδος θα κοστίσει το πολλαπλάσιο στις χώρες της Ε.Ε. Το «παιχνίδι», λοιπόν, αυτό (μας πληρώνετε ή φεύγουμε από την Ε.Ε. και το Eurogroup) είναι χαμένο για την κυβέρνηση, εάν υποχρεωθεί να προκηρύξει δημοψήφισμα των πολιτών σύμφωνα με το οποίο θα δηλώνουν εάν θέλουν να παραμείνει η χώρα μας μέλος της Ε.Ε. και του Eurogroup.
Για τους απληροφόρητους, παραπέμπω στην παράγραφο 2 του άρθρου 44 του Συντάγματος όπου: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του υπουργικού Συμβουλίου». Θα είναι παγκόσμια έκπληξη η αυταρχική απόφαση της κυβέρνησης να μη ρωτήσει τον λαό ώστε να αποφασίσει αυτός για την γεωπολιτική και κοινωνικοοικονομική του τύχη, όπως έκπληξη θα είναι και η ανεύθυνη σιωπή του κ. Προκόπη Παυλόπουλου στην εθνική ανάγκη να παραμείνει η χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Eνωση και στο Eurogroup.
Για το μεγάλο μας χρέος ευθύνεται και ο ελληνικός λαός, που ανεχόταν σιωπηλά την πανάκριβη καλοπέραση την οποία απλόχερα μας πλήρωναν οι φίλοι μας Ευρωπαίοι. Δυστυχώς, όταν αποφάσισε ο κ. Σαμαράς το νοικοκύρεμα του κράτους ήταν πολύ αργά, γιατί ήρθε μια κυβέρνηση με λαϊκίστικη πολιτική και απλωμένο το ένα χέρι στην Ευρώπη για οικονομική βοήθεια και με το άλλο χέρι την μπουνιά της αριστερόστροφης ιδεοληψίας, θυμίζοντάς μας το θεατρικό έργο «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές του Bloomberg, αναφέρεται ότι τρεις χώρες καθυστερούν την αποπληρωμή τους στο ΔΝΤ, το Σουδάν (1,4 δισ. δολ.), η Σομαλία (300 εκατ. δολ.) και η Ζιμπάμπουε (110 εκατ.).
Θα κλείσω με το συμπέρασμα των παρατηρητών του Bloomberg: «Δύσκολα φαντάζεται κανείς την Ελλάδα να προσεταιρίζεται τις τρεις αφρικανικές χώρες και να κάνει στάση πληρωμών στο ΔΝΤ, χωρίς να εκδιώκεται από την Ευρωζώνη».
Σταυρος Τσουκαντας – Πρώην Γεν. Δ/ντής του ΥΠΑΝ
Συμβιβασμός ή ρήξη;
Κύριε διευθυντά
Ενώ στενεύουν τα χρονικά περιθώρια της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας, ο επιθυμητός και αναμενόμενος συμβιβασμός δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται εύκολα, αφού οι δανειστές μας συνεχίζουν να μας εκβιάζουν, πιέζοντας την κυβέρνηση για τη λήψη και άλλων μέτρων λιτότητας, όπως: μείωση των μισθών και των συντάξεων (κάτω από τα 320 ευρώ), αύξηση του ΦΠΑ, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση των εργασιακών συμβάσεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κ.λπ. Και παρ’ ότι η κυβέρνηση διά του πρωθυπουργού έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στους εκβιασμούς τους, εκείνοι συνεχίζουν την ίδια τακτική, πιστεύοντας ότι στο τέλος δεν θα αντέξουμε και θα δεχθούμε να εκτελέσουμε αδιαμαρτύρητα τις… διαταγές τους!
Η γνώμη μου είναι ότι τελικά θα κάνουν πίσω και οι δανειστές, γιατί αυτό επιτάσσει το συμφέρον όλων. Oσο και αν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν το ομολογούν, αντιλαμβάνονται πως οι συνέπειες της χρεοκοπίας της Ελλάδας δεν θα ήταν καταστροφικές μόνο για τη χώρα μας, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη. Η χρεοκοπία της αμερικανικής Lehman Brothers αποτελεί γι’ αυτούς παράδειγμα προς αποφυγήν και αλλαγής, επιτέλους, της, από πενταετίας, ακολουθούμενης καταστροφικής πολιτικής της λιτότητας, η οποία έχει προκαλέσει μια απαράδεκτη ανθρωπιστική κρίση σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία!
Αλλά αυτήν την πολιτική λιτότητας την οποία έχει επιβάλει η κυβέρνηση της κ. Μέρκελ σε όλη την Ευρώπη δεν την αρνούνται μόνο οι Eλληνες. Πολλοί είναι αυτοί (διακεκριμένοι επιστήμονες και πολιτικοί, ακόμη και Γερμανοί) οι οποίοι την αποδοκιμάζουν, όπως ο κοινωνιολόγος Γιούργκεν Χάμπερμας ο οποίος κατηγορεί τον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό ότι με την πολιτική του εξευτελίζει ολόκληρους λαούς. Το ίδιο κάνει και ο Χέλμουτ Σμιτ, ο οποίος καλεί τη Μέρκελ να προβεί σε διαγραφή του ελληνικού χρέους, ενώ την κατηγορεί ότι δεν λειτουργεί με αίσθημα αλληλεγγύης. Ακόμη ο Γιόσκαρ Φίσερ (πρ. υπουργός Εξωτερικών) δηλώνει: «Η λιτότητα καταρρέει, η λιτότητα σκοτώνει. Αποδειξη η Ελλάδα!». Ο νομπελίστας Τζ. Στίγκλιτζ ομολογεί ότι το φάρμακο που έδωσαν οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα ήταν δηλητήριο και προσθέτει: «Αν διαλυθεί η Ε.Ε., θα πρέπει να φύγει η Γερμανία και όχι η Ελλάδα». Τέλος, ο νομπελίστας οικονομολόγος Κρούγκμαν μιλώντας προχθές στην Αθήνα συνέστησε να δεχθούμε έναν έντιμο συμβιβασμό εφόσον δεν μας ζητηθούν παράλογα πράγματα!
Τελικά, όλοι οι Eλληνες ανησυχούν για το αν θα καταλήξουμε σε έναν έντιμο συμβιβασμό τον οποίο επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και αυτό πρέπει, έστω στο παρά πέντε, να το αντιληφθούν τόσο οι Ευρωπαίοι εταίροι μας όσο και η κυβέρνηση, της οποίας κάποια στελέχη με τις αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές δηλώσεις τους δημιουργούν προβλήματα στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Ηλιας Μαλεβιτης – Δικηγόρος πρ. βουλευτής