Η ιαχή «Αέρα»
Κύριε διευθυντά
Εχω παρακολουθήσει πολλούς επιστολογράφους στην οικεία στήλη της «Καθημερινής» που αναφέρονται στην ιαχή «Αέρα» και πότε και πού χρησιμοποιήθηκε αυτή από τους Ελληνες στρατιώτες σε μάχες.
Επιτρέψτε μου να προσθέσω και μία άλλη πληροφορία. Η ιαχή «Αέρα» χρησιμοποιήθηκε και από τους στρατιώτες του εκστρατευτικού σώματος στον πόλεμο της Κορέας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ το 1951-53. Αυτό προκύπτει από αφηγήσεις που έχω υπόψη μου εν ζωή πολεμιστών της Κορέας με καταγωγή από την Κοζάνη. Ησαν περίπου 36 από την περιοχή, ενώ όσοι ζούνε είναι σήμερα 88-89 ετών. Μου αφηγήθηκαν λοιπόν ότι στις μάχες που έδιναν στην Κορέα χρησιμοποιούσαν την ιαχή. Μάλιστα, σε κάποια σκληρή μάχη κατέλαβαν δύο υψώματα, τα οποία προηγουμένως δεν κατόρθωσε να καταλάβει λόχος Αμερικανών. Οταν λοιπόν ρωτήθηκαν για την ιαχή «Αέρα», απάντησαν ότι είναι ελληνική στρατιωτική παράδοση. Επίσης, μου αφηγήθηκαν δύο περιπτώσεις που αξίζει να τις αναφέρω. Συναντήθηκαν ένας στρατιώτης από την Κοζάνη και ένας Αμερικανός ελληνικής καταγωγής, οι γονείς του οποίου κατάγονταν από την Κοζάνη. Οι δύο στρατιώτες, Ιπποκράτης και Ευθύμιος, ήταν πρώτα εξαδέλφια, χωρίς να γνωρίζονται προηγουμένως.
Επίσης, ένας Κοζανίτης στρατιώτης έφερε από την Κορέα ένα μικρό Κορεατόπουλο, κρυμμένο στον στρατιωτικό του σάκο. Πολλά Κορεατόπουλα πηγαίνανε στις εγκαταστάσεις του στρατού για να βρούνε τροφή, και μένανε εκεί. Κοιμούνταν κάτω από τα κρεβάτια τους. Οταν επέστρεψε ο Κοζανίτης στρατιώτης στην Ελλάδα, παρέδωσε το Κορεατόπουλο προς υιοθεσία σε Ελληνα αξιωματικό στην Αθήνα. Το παιδί στη συνέχεια σπούδασε ιατρική σε Ελλάδα και Αμερική, και μετά εγκαταστάθηκε στην Κορέα. Δεν ξέχασε όμως τον σωτήρα του και ήρθε πολλές φορές στην Κοζάνη για να τον δει. Εχει και αυτές τις ιστορίες ο πόλεμος, όταν λειτουργεί το ελληνικό φιλότιμο.
Γιαννης Κορκας
Συγγραφέας, Κοζάνη