Κύριε διευθυντά
Θεέ μου, γιατί σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο να μην ασχολούνται με τα κοινά άνθρωποι οι οποίοι να θέτουν το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το ατομικό συμφέρον, από την ατομική προβολή και από το συμφέρον του κόμματος; Ολοι γνωρίζουμε λίγο ή πολύ τους υπεύθυνους της «νέας μικρασιατικής καταστροφής».
Τότε, το 1922, λειτούργησε η νέμεσις, και κάποιοι οδηγήθηκαν, δικαίως ή αδίκως, στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Για την τραγωδία της Κύπρου, κάποιοι τελείωσαν τη ζωή τους στη φυλακή.
Σήμερα, για την «άκρα ταπείνωση» της πατρίδας μας και τη δυστυχία της πλειονότητας των συμπατριωτών μας θα οδηγηθούν οι υπεύθυνοι ενώπιον του ειδικού δικαστηρίου ή οι κομματικές ισορροπίες δεν το επιτρέπουν;
Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου, με το βιβλίο του «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή», έδωσε το έναυσμα. Ιδωμεν.
Δημητρης Βανδωρος
πρ. Διοικητής Ιπποκρατείου
Νοσοκομείου Αθηνών
Κατάντια
Κύριε διευθυντά
Ημόλις πεντάμηνη διακυβέρνηση από τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ συσσώρευσε στην πατρίδα δυστυχώς μόνο πρωτόγνωρα και φοβερά δεινά!
Το κλείσιμο ειδικά των τραπεζών με τις τεράστιες ουρές των ταλαιπωρουμένων, αλλά και αγωνιούντων για τις μικρο-καταθέσεις τους, πολιτών ξαναθυμίζει τις ζοφερές εκείνες μέρες της Κατοχής που κανένας δεν πίστευε πως θα επαναληφθούν. Ετσι η «Μαύρη Τρίτη» (30/6/15) θα ακολουθεί τον κ. πρωθυπουργό και το επιτελείο του παντοτινά γι’ αυτό και η επόμενη Βουλή θα πρέπει να εξετάσει εάν έγινε σκόπιμα ή όχι.
Και τέλος στην καινούργια διαπραγμάτευση οι κ.κ. Διαπραγματευτές θα πάνε μόνο χωρίς γραβάτα;
Φριξος Δημου
Πλοίαρχος Ε.Ν.
Διδάγματα της κρίσης
Κύριε διευθυντά
Από τη μελέτη της πενταετούς διαρκώς επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα μπορεί να αντληθούν χρήσιμα συμπεράσματα τόσο για τις κυρίαρχες πρακτικές των κομμάτων όσο και για τη στάση των πολιτών έναντι αυτών. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα κόμματα εκπονούσαν κατά την περίοδο της κρίσης ανεδαφικά προεκλογικά προγράμματα, κυρίως ανέξοδων παροχών, η υλοποίηση των οποίων προϋποθέτει ανεπτυγμένη οικονομία, ενώ η ελληνική είναι καθημαγμένη. Ακριβώς για τον λόγο αυτό, μόλις το εκάστοτε κόμμα καταλάμβανε την εξουσία, παρουσίαζε παντελή αδυναμία εφαρμογής του προγράμματός του η οποία επέφερε αναπόδραστα τη βίαιη διάψευση των προσδοκιών των πολιτών ότι θα απαλλαγούν από τη λιτότητα. Μολονότι οι δυσμενείς δημοσιονομικές συνθήκες επέβαλαν και εξακολουθούν να επιβάλλουν την ανάλογη προσαρμογή των προγραμμάτων των κομμάτων στην τωρινή κατάσταση της πλήρως εξαρτημένης από δάνεια τρίτων ελληνικής οικονομίας, αυτά δεν φρόντιζαν να καταστρώσουν κάποιο συνεκτικό και εμπεριστατωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και θεσμική, κοινωνική και πολιτική. Ετσι, μοιραία, όταν ο κομματικός σχηματισμός αναδεικνυόταν σε κυβέρνηση, υιοθετούσε συνήθως αβασάνιστα το πρόγραμμα που είχαν εκπονήσει οι εταίροι, το οποίο εφάρμοζε κατά το δοκούν και αποσπασματικά, για να διατηρήσει τις πολύτιμες για την ύπαρξή του «ισορροπίες» χωρίς την αναγκαία επεξεργασία που θα κατέτεινε στην αποτελεσματική υλοποίησή του και τη δίκαιη κατανομή των βαρών.
Αναπόφευκτα η πρωτοβουλία των κινήσεων για τον σχεδιασμό και τον προγραμματισμό της οικονομικής πολιτικής ανήκει στους εταίρους, δεδομένης της απουσίας κάποιας εθνικής πρότασης που θα αποτελέσει αντίβαρο στην εισαγωγή μέτρων προτεινόμενων από τους εταίρους. Η κραυγαλέα αναντιστοιχία προεκλογικών δεσμεύσεων και μετεκλογικών έργων προκάλεσε καταβαράθρωση της αξιοπιστίας των κομμάτων που αναρριχήθηκαν στην εξουσία και των εκπροσώπων τους, των οποίων ο πολιτικός λόγος μάλλον εξελίχθηκε σε φάρσα. Οι πολίτες απελπισμένοι και οργισμένοι, διότι θεωρούν μάλλον αδικαιολόγητα ότι έπεσαν θύματα εξαπάτησης, στρέφουν κάθε φορά την προτίμησή τους σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς, που είτε υιοθετούν μαξιμαλιστικές θέσεις είτε απειλούν ευθέως να επιβάλουν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που θα συντρίψει διά της βίας οτιδήποτε ή οποιονδήποτε ευθύνεται για τη χρόνια κακοδαιμονία του τόπου. Μετά τις παραπάνω διαπιστώσεις ανακύπτει η αδήριτη ανάγκη για τη χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής σε όλους τους κρίσιμους τομείς της διακυβέρνησης της χώρας, που θα θέσει τις προτεραιότητες και τους στόχους και θα σχεδιάσει τους άξονες δράσης, ώστε να καταστεί δυνατή η υπέρβαση της πολυεπίπεδης κρίσεως. Στο εγχείρημα αυτό πρέπει να συμβάλουν υπεύθυνα όλοι οι φορείς με τις προτάσεις τους για την ανασυγκρότηση της χώρας και την αναδιοργάνωση του κράτους. Η διαλεκτική σύνθεση των προτάσεων αυτών θα οδηγήσει στην κατάρτιση ενός τεκμηριωμένου προγράμματος, στην υλοποίηση του οποίου πρέπει ασφαλώς να συμμετάσχουν ενεργά όλοι οι παραγωγικοί και κοινωνικοί φορείς, ώστε να αντλήσουν τα θεμιτά οφέλη, αλλά και να αναλάβουν έτσι και την ευθύνη της εφαρμογής του.
Νικηφορος Παναγοπουλος
Αναταράξεις στα Βαλκάνια
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή πρόσφατη επιστολή με τίτλο «Η βόρειος Μακεδονία» στην έγκριτη εφημερίδα σας, θα ήθελα να επισημάνω ότι η όλη συζήτηση για την ονοματολογία της FYROM δεν έχει τόση σημασία όση της αποδίδεται. Σημαντικότερο θα ήταν να εστιάσει κανείς στην τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα της ευρύτερης αυτής περιοχής. Δύο νέα στοιχεία πρέπει να προσθέσουμε στο υπάρχον σκηνικό. Πρώτον, την προσπάθεια αποσταθεροποίησης της γειτονικής χώρας λόγω των επιλογών της να μην εφαρμόσει κυρώσεις έναντι της Ρωσίας αφενός και να επιλέξει αγωγό μεταφέροντα ρωσικό πετρέλαιο στην Ευρώπη αφετέρου.
Καλείται δηλαδή ουσιαστικά ο πρωθυπουργός της είτε να αποχωρήσει είτε να μεταβάλει την πολιτική του με τέτοιο τρόπο, ώστε να ικανοποιηθούν οι νατοϊκές επιδιώξεις. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν των υπολοίπων κρατών. Δεύτερον, τις διακηρύξεις του Αλβανού πρωθυπουργού περί «εθνικής ενοποίησης». Τουτέστιν, ένωση με κάποιον τρόπο όλων των αλβανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια. Εμμέσως εγείρεται θέμα συνόρων και με την Ελλάδα. Τα σχέδια αυτά των Αλβανών θα μπορούσαν βεβαίως να πραγματοποιηθούν μόνο στην περίπτωση που συγκλίνουν με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις των ΗΠΑ. Καταφαίνεται, λοιπόν, ότι ενώ οι ΗΠΑ επιδεικνύουν έντονη διπλωματική δραστηριότητα στην περιοχή, δεν ισχύει το ίδιο και για την Ευρωπαϊκή Ενωση ώστε να υπάρχει αντίβαρο. Ετσι, πολύ εύστοχα σε πρόσφατο άρθρο του Geopolitical monitor αναφέρεται ότι δεν υπάρχει κρίση που να μπορεί να ταράξει τον γεωπολιτικό ύπνο της «ωραίας κοιμωμένης» Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η χώρα μας, τελείως αποδυναμωμένη και χωρίς εξωτερική βοήθεια, καλείται να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις.
Φωτης Χαροκοπος
Ιατρός
Διαπραγματεύσεις με τους εταίρους
Κύριε διευθυντά
Οι δύο πλευρές διαπραγματεύονται για να καταλήξουν σε συμφωνία.
Η ελληνική πλευρά ζήτησε πολιτική λύση χωρίς τεχνοκρατικό υπόβαθρο. Αυτό οδήγησε σε ασάφεια (πραγματική, όχι δημιουργική), σύγχυση, αδιέξοδα και τελικά χάσιμο χρόνου.
Επιτρέψτε μου να επισημάνω τη συμβολή των τεχνοκρατικών κλιμακίων (στο εξής τεχνοκρατών) στην όλη διαδικασία.
Ο ρόλος τους είναι καθοριστικός τόσο για την πορεία των συζητήσεων όσο και για να επιτευχθεί μια επιθυμητή και αποδεκτή από τα δύο μέρη συμφωνία. Ο ρόλος αυτός δεν μπορεί να υποβαθμιστεί με σκοπό να ληφθεί μονομερώς μια πολιτική απόφαση, ούτε να υποκατασταθεί από τους πολιτικούς… Είναι λάθος. Θα προκύψουν προβλήματα (όπως ήδη συμβαίνει) και το κλίμα δεν θα είναι το καλύτερο.
Οι τεχνοκράτες κάθε πλευράς πρέπει να συνεδριάζουν χωριστά και από κοινού με τους συναδέλφους τους της άλλης πλευράς, μόνον οσάκις απαιτούνται διευκρινίσεις μέσω τηλεδιάσκεψης. Χωρίς να εμπλέκονται στις αποκλειστικά πολιτικές συζητήσεις.
Ετσι εξασφαλίζονται οι διακριτοί ρόλοι με τους πολιτικούς, αποφεύγονται επικαλύψεις και δημιουργείται ένα εποικοδομητικό κλίμα χωρίς εντάσεις και εκνευρισμούς.
Οι τεχνοκράτες είναι οικονομολόγοι που έχουν τη δεξιότητα να αναλύουν και να αξιολογούν θέματα της ειδικότητάς τους, να διαβουλεύονται με τους δικούς τους πολιτικούς και να στηρίζουν με οικονομολογικά κριτήρια αυτά που θα διαβιβαστούν προς την άλλη πλευρά. Οι πολιτικοί, γνώστες του οικονομικού «γίγνεσθαι» και του γνωμικού «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», έχουν τη δεξιότητα, την αρμοδιότητα και την ευθύνη απέναντι στους πολίτες που εκπροσωπούν να παίρνουν τις τελικές αποφάσεις, οι οποίες στη συνέχεια διαβιβάζονται στο Κοινοβούλιο της χώρας τους προς επικύρωση.
Με την αυστηρή τήρηση της πιο πάνω διαδικασίας, οι Ελληνες πολιτικοί, μετά την αξιολόγηση εγγράφως των προτάσεων των εταίρων από τους δικούς τους τεχνοκράτες, θα απαντούν τεκμηριωμένα στις προτάσεις αυτές προβάλλοντας τις δικές τους. Ετσι θα αποφεύγονται τα αδιέξοδα και η σύγχυση που δημουργείται κάθε τόσο.
Αλεξανδρος Α. Μακρης
Ν. Ερυθραία