Κρατικά κανάλια
Κύριε διευθυντά
Σε ένα κράτος που έχει τεράστιο χρέος, όπως η Ελλάδα, πρέπει πρώτα ο δημόσιος τομέας να κάνει οικονομίες και να αποφεύγει σπατάλες. Θεωρώ μεγάλη πολυτέλεια και σπατάλη να έχουμε πέντε κρατικά κανάλια: ΕΡΤ1, ΕΡΤ2, ΕΡΤ3, ΕΡΤ HD και Βουλή. Αλήθεια, η Βουλή γιατί να έχει δικό της κανάλι; Πόσο προσωπικό απασχολείται σε αυτά τα 5 κανάλια και πόσες είναι οι ετήσιες απολαβές του;
Παλαιότερα οι δύο πρώτοι όροφοι των παλαιών ανακτόρων αρκούσαν για τη στέγαση των υπαλλήλων της Βουλής και στον άνω όροφο στεγαζόταν το Συμβούλιο της Επικρατείας. Τώρα στον άνω όροφο στεγάζονται υπάλληλοι της Βουλής. Πόσο προσωπικό είχε η Βουλή κατά την περίοδο 1974 και μετά, επί κυβερνήσεων Κων. Καραμανλή και Ράλλη, και πόσο σήμερα, και με τι μισθούς; Και, για να μπορούμε να κάνουμε σύγκριση, πόσο προσωπικό έχουν ανάλογα Κοινοβούλια ευρωπαϊκών χωρών;
Πρέπει κάποιος να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά. Και να δημιουργηθεί ένας ιστότοπος, όπου ο κάθε πολίτης να μπορεί εύκολα να πληροφορείται τις αποδοχές των ανωτέρω, αλλά και όλων των απασχολουμένων στον δημόσιο τομέα. Δεν αποτελούν «προσωπικά δεδομένα», διότι ο ελληνικός λαός πληρώνει τους μισθούς αυτών και δικαιούται να γνωρίζει.
Γεωργιος Μιχ. Καλλιμοπουλος – Διόνυσος
Οι πεσόντες της Κύπρου
Κύριε διευθυντά
Oπως είναι γνωστό, κατ’ έτος, τη 19η-20ή Ιουλίου τελείται στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών από τον δήμο της πρωτεύουσας μνημόσυνο για τους πεσόντες κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974.
Με την επιστολή μου αυτή επιθυμώ να εκφράσω την αγανάκτηση, οργή και ντροπή μου για την περιφρόνηση την οποία η Πολιτεία επέδειξε προς τους νεκρούς Ελλαδίτες και Ελληνοκυπρίους που, ηρωικά μαχόμενοι κατά των πραξικοπηματιών και των Τούρκων εισβολέων, διέσωσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια της πατρίδας.
Πέρυσι, οι εκπρόσωποι της Πολιτείας απουσίαζαν από το μνημόσυνο και με άρθρο μου που απέστειλα σε όλους τους αρμόδιους ήλπιζα ότι θα υπήρχε συμμόρφωση στο μέλλον.
Δυστυχώς όμως και φέτος στο μνημόσυνο που τελέσθηκε στον Ι. Ν. του Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο οποίο παραβρέθηκα ύστερα από πρόσκληση της κυπριακής πρεσβείας, η εικόνα υπήρξε χειρότερη του παρελθόντος, γι’ αυτό και υποχρεώνομαι να καυτηριάσω εκ νέου την απαράδεκτη στάση της Πολιτείας.
Δήμαρχος, περιφερειάρχης, υπουργοί, πρόεδρος της Βουλής, αρχηγοί κομμάτων έλαμψαν με την απουσία τους. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έστειλε κάποιον αντισμήναρχο να καταθέσει στεφάνι, οι Eνοπλες Δυνάμεις εκπροσωπήθηκαν από έναν υποστράτηγο, η ΕΛ.ΑΣ. και το Λιμενικό από ταξιάρχους και ο πρωθυπουργός με την κυβέρνηση εκπροσωπήθηκαν από τον υφυπουργό Εθνικής Aμυνας. Ενοχλήθηκα περισσότερο από την απουσία των αρχηγών (και των υπαρχηγών) των Επιτελείων, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να παρευρίσκονται προσωπικά και όχι δι’ αντιπροσώπου στο συγκεκριμένο μνημόσυνο, όχι μόνο για λόγους τιμής προς τους νεκρούς, αλλά και διότι οι κατά το 1974 ομοιόβαθμοι, ομόλογοί τους, αρχηγοί των Επιτελείων συμμετείχαν στην εκτέλεση του σχεδίου του πραξικοπηματία Ιωαννίδη για την ανατροπή του Μακάριου. Κατά συνέπεια, η προσωπική παρουσία κάθε χρόνο των αρχηγών των Επιτελείων στο μνημόσυνο των νεκρών της 15ης Ιουλίου-15ης Αυγούστου 1974 έχει την έννοια της εκ μέρους τους έκφρασης συγγνώμης για το έγκλημα των προκατόχων τους.
Oταν χαιρέτησα τον υφυπουργό, εντός του ναού, του είπα σ’ έντονο ύφος ότι «σήμερα εδώ έπρεπε να βρίσκονται όλοι οι αρχηγοί και υπαρχηγοί των Επιτελείων (ΓΕΣ, ΓΕΝ, ΓΕΑ, ΓΕΕΘΑ) διότι το 1974 συνάδελφοί τους έπεσαν μαχόμενοι ηρωικά για το μεγαλείο της πατρίδας…». Ο υφυπουργός μού απάντησε: «Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας… αλλά δεν μπορούμε να τους υποχρεώσουμε…», και η δική μου απάντηση: «Δηλαδή, τους διατάξατε και δεν υπάκουσαν; Και κατ’ αυτόν τον τρόπον, τον παρακλητικόν, ασκείτε διοίκηση; Και παραμένετε θεατής;». Λυπούμαι αλλά δεν μπορώ και να διανοηθώ ακόμη πως η τωρινή ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων διέπεται από τέτοια νοοτροπία, δηλαδή από «τέλεια αδιαφορία έναντι της τιμής των νεκρών απ’ τη θυσία των οποίων δημιουργήθηκε και υπάρχει η πατρίς». Και να σκεφθεί κανείς ότι συμμαθητές των εν ενεργεία στελεχών ίσως είναι και οι πεσόντες ήρωες στην Κύπρο.
Δεν είχα μάτια να δω τους παρευρισκόμενους γονείς των αγνοουμένων που με φωτογραφίες των χαμένων τέκνων τους περίμεναν κάποιο λόγο παρηγοριάς. Δυστυχώς οι άρχοντες ήταν απόντες. Iσως να ήταν παρόντες σε κάποια παραλία για το μπάνιο τους; Εξαίρεση, όπως και πέρυσι, αποτέλεσαν ο Κύπριος πρέσβης, τα κυπριακά σωματεία και δύο σωματεία Ελλήνων οπλιτών πολεμιστών τότε στην Κύπρο (ΕΛΔΥΚ-Κομάντος). Αντίθετα, στο μνημόσυνο που γίνεται κατ’ έτος στο Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ (Μαλούντα Κύπρου), την οποίαν είχα την τιμή να διοικήσω επί διετία, παρευρίσκονταν όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων, ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ο Eλληνας πρέσβης και οι πρόεδροι της κυπριακής Βουλής και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ας ελπίσουμε πως κάποιος αρμόδιος θα βρεθεί για να διδάξει στα σχολεία την απόδοση της οφειλόμενης προς τους νεκρούς της πατρίδας ύψιστης τιμής, ώστε να τιμώνται έτσι και οι «ήρωες των ηρώων της κυπριακής τραγωδίας», για την οποία υπεύθυνη, δυστυχώς, είναι η μητέρα πατρίδα.
Ιωαννης Ηλ. Αλεξακης – Επίτιμος αντιστράτηγος
Φροντιστήριο στους 39 δραχμολάγνους
Kύριε διευθυντά
Επειδή ως λαός έχουμε το κουσούρι της κοντής μνήμης, θα πρέπει να αναλογισθούμε πως μετά την υπογραφή στο Ζάππειο της ένταξής μας στην ΕΟΚ και μέχρι σήμερα εισέρρευσαν αμέτρητα τρισ. στη χώρα μας με τα πακέτα Ντελόρ κ.λπ., που όμως ουδέποτε αξιοποιήθηκαν για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας από τις φαύλες κυβερνήσεις. Αντιθέτως, κατασπαταλήθηκαν σε παροχές από σπιθαμιαίους ηγέτες (βλ. ΑΤΑ με δανεικά το 1981). Ετσι εάν ήμασταν σωστό κράτος δεν θα χρωστούσαμε ούτε 1 ευρώ. Δυστυχώς, οι νεοεμφανισθέντες 39 δραχμολάγνοι εκτός του ότι έχουν προκαλέσει σχίσμα και ρήξη στην κυβέρνηση, φαίνεται ότι αγνοούν (με εγκληματικό τρόπο) τις ολέθριες συνέπειες του εγχειρήματος της δραχμής.
1. Υποστηρίζουν τις μεθοδεύσεις Σόιμπλε για Grexit και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
2. Αγνοούν τις τρομακτικές συνέπειες του κλεισίματος της στρόφιγγας από την ΕΚΤ. Πήραμε μια γεύση με το μαρτύριο της σταγόνας στη ρευστότητα, με τους πολίτες να παραμιλούν και να βρίζουν στις ατέλειωτες ουρές (κατοχή χωρίς στρατό).
3. Προφανώς οι 39 εισηγήθηκαν το καταραμένο δημοψήφισμα, που ήταν μια τρύπα στο νερό, που κόστισε 40 δισ. στον λαό που πληρώνει τα σπασμένα. Οι 39 απέκρυψαν δολίως από τον λαό πως δημοψήφισμα σήμαινε κλείσιμο των τραπεζών, με τους πολίτες να βρίσκονται σε απόγνωση.
4. Αραγε αναλαμβάνουν οι 39 να αποκαταστήσουν τις τεράστιες ζημίες στον τουρισμό, που ανέρχονται σε πολλά δισ.
Για όλα τα πιο πάνω θα πρέπει οι 39 να παρακολουθήσουν υπερεντατικό φροντιστήριο, ώστε να μάθουν στοιχειώδη οικονομικά. Μετά το φροντιστήριο θα εξετασθούν από καθηγητές οικονομολόγους για να διαπιστωθεί εάν έχουν εμπεδώσει όσα διδάχτηκαν. Εάν όχι, τότε θα πρέπει να αποχωρήσουν και να ιδρύσουν νέο κόμμα που θα στηρίζεται στους οπαδούς της δραχμής. Είναι αδιανόητο μια ολόκληρη χώρα να χορεύει τον χορό του Ζαλόγγου με το εφιαλτικό σενάριο του Grexit, επειδή κάποιοι είναι κολλημένοι σε πρότυπα λίθινης εποχής.
Γιωργος Τρανταλιδης – Δικηγόρος – Πειραιάς
Νέο ξεκίνημα
Κύριε διευθυντά
Η χώρα μας, ίσως, βρίσκεται στην κρισιμότερη καμπή της ιστορίας της από τη μεταπολίτευση και ύστερα. Κάθε απόφαση, αυτήν τη στιγμή, κρίνεται σημαντική για το μέλλον των επόμενων γενιών. Η ελπίδα δεν χάθηκε… Δυστυχώς όμως χάθηκαν οι θυσίες των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς γυρίσαμε πίσω αρκετά χρόνια. Καλούμαστε, λοιπόν, να κάνουμε μια νέα αρχή, όπου το τίμημα όπως και οι απαιτήσεις θα είναι μεγαλύτερα.
Πρέπει όμως κάποτε, ως συνεσταλμένος λαός, να κάνουμε τον απολογισμό μας.
Εμείς ήμασταν αυτοί οι οποίοι έβαλαν φρένο στην επιχειρηματικότητα.
Εμείς αποθεώσαμε την αναξιοκρατία.
Από εμάς εκκολάφθηκε και στηρίχτηκε το πελατειακό κράτος.
Από εμάς κατακρεουργήθηκε το νομικό μας σύστημα.
Εμείς δημιουργήσαμε το σαθρό πολιτικό σύστημα.
Δυστυχώς αυτός ο λογαριασμός ήρθε τώρα, και θα τον πληρώσει η νέα γενιά. Ασφαλώς και δεν είναι ώρα για καταμερισμό των ευθυνών, όμως μόνο μέσω αυτών θα μπορέσουμε να αναλογιστούμε τι δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή τη στιγμή ας κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα έχοντας όπλο το δίδαγμα που μας δίνεται σήμερα.
Ας κοιτάξουμε πέρα από τις ιδεολογικές διαμάχες, πέρα από τα κομματικά συμφέροντα, πέρα από τις προσωπικές μας φιλοδοξίες.
Ας υπάρξουμε, έστω για μια φορά, συνεπείς στο ραντεβού μας με την ευρωπαϊκή ιστορία.
Ας αποδείξουμε τις ικανότητες του Ελληνα, οι οποίες απορρέουν από την ευρηματικότητά του, μέσω της υγιούς συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ζούμε σε μια εποχή όπου το λατινικό ρητό «pacta sunt servanda» ισχύει απόλυτα. Γι’ αυτό και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πράξουμε το εθνικό μας καθήκον, που είναι καθήκον προς την Ιστορία. Και η Ιστορία θα μας δικαιώσει, όπως θα δικαιώσει και άλλους… ανθρώπους που λοιδορήθηκαν και λογοκρίθηκαν, επειδή έθεσαν ως ύψιστο καθήκον τους τη συνέπεια του ελληνικού λαού.
Αθανασιος Καλπης – Μαθητής Β΄´ Λυκείου