O μύθος των επενδύσεων
Kύριε διευθυντά
Επειδή και πρόσφατα επαναλαμβάνεται το αυτονόητο για την ανάγκη επενδύσεων, θα ήθελα να περιοριστώ σε μια περίπτωση ως παράδειγμα πολιτικής ρητορικής και αναποτελεσματικότητος του κρατικού μηχανισμού: Από το 2011, μία από τις μεγαλύτερες γαλλικές βιομηχανίες (τζίρος 500 εκατ. ευρώ) με δραστηριότητα εντός και εκτός Ευρώπης προσπαθεί να επενδύσει στη χώρα μας.
Υποβλήθηκαν έγγραφες προτάσεις και το σχετικό business plan στο υπουργείο Οικονομίας, οι οποίες αντί να τύχουν απαντήσεως, περιεφέρθησαν από τη μια υπηρεσία στην άλλη, δεδομένου ότι οι παραλαμβάνοντες τα σχετικά έγγραφα υπάλληλοι και πλειάδα «συμβούλων» θεωρούσαν εαυτούς αναρμοδίους.
Συνολικά, πέραν των προτάσεων της γαλλικής βιομηχανίας, υποβλήθηκαν 57 πρόσθετα σημειώματα και ο πρόεδρος της εταιρείας με τα στελέχη της επισκέφθηκαν επανειλημμένως την Ελλάδα, δίχως να γίνουν δεκτοί σε υπουργικό επίπεδο και πληροφορήθηκαν ότι το σχετικό υπουργικό έγγραφο «χάθηκε στο Πρωτόκολλο του υπουργείου Oικονομίας». Τελικά, αποχώρησαν δηλώνοντας ότι περιμένουν να ξεκαθαρίσει το θέμα των αρμοδίων. Ελπίζουμε ότι έως τότε η χώρα μας δεν θα έχει αποκλεισθεί από τις επενδυτικές διαθέσεις των Γάλλων επενδυτών.
Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, ίσως όχι τόσο κραυγαλέα, αλλά ας γίνει επιτέλους αντιληπτό ότι η αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη χώρα μας συμβάλλει στις αμφιβολίες των ξένων –και Ελλήνων– επενδυτών.
Γ. Μελισσινος
Τα περίπτερα
Κύριε διευθυντά
Με έκπληξη διάβασα το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη «Η δημοκρατία των λυγμών» («Καθημερινή», 18.10.2015) και απορώ ποια είναι τα κίνητρα που έχει για να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Υποπτεύομαι φυσικά κάποια πράγματα, διότι κάποιους ενόχλησαν τα τελευταία άρθρα μου. Στην Ελλάδα ζούμε, μικρή χώρα είμαστε και λίγο-πολύ ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει σε τούτο τον τόπο. Στοχοποιεί έναν κλάδο και έναν πολίτη που αγωνίζεται χρόνια εναντίον ενός «συστήματος» που επιδιώκει τον αφανισμό μας. Δεν είχε την ευαισθησία ούτε ένα τηλέφωνο να μου κάνει, ώστε να ακούσει και την άλλη άποψη.
Δεν γνωριζόμαστε με τον κ. Μανδραβέλη και καλό θα ήταν, ως έγκριτος δημοσιογράφος που είναι, όταν αρθρογραφεί για ένα θέμα… να ψάχνει καλύτερα το ρεπορτάζ. Kλείσιμο περιπτέρων σημαίνει συρρίκνωση διάθεσης εντύπου Τύπου! Σκεφτείτε το. Ρωτήστε τους εκδότες, το ξέρουν καλά το θέμα. Επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμο δικαίωμά μου.
Γεωργιος Δουκας – Πρόεδρος Συνδικάτου Επαγγελματιών Περιπτερούχων, Καπνοπωλών και Ψιλικών Ειδών νομού Αττικής
Απάντηση
Στο άρθρο αναφέρονται μόνο αποσπάσματα δημοσιευμένων ανακοινώσεων του κ. Δούκα με απειλές του τύπου «Καλό θα είναι να αποσύρετε το συγκεκριμένο άρθρο που αφορά τον κλάδο μας, διότι αυτή τη φορά… για πρώτη φορά θα γίνει της πουτ…» ή προτροπές του στυλ «Επειδή είμαι σε θέση να γνωρίζω πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις και συμπεριφορές όλου του πολιτικού κόσμου… κάνω κάλεσμα σε όλους τους υγιείς σκεπτόμενους συναδέλφους προμηθευτές να υποστηριχθεί το κόμμα Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή», και τίποτε περισσότερο που να θεωρηθεί επίθεση.
Πασχος Mανδραβελης
Mέγαρο Mουσικής
Kύριε διευθυντά
Aκόμη μια ιδέα-πρόταση για το πολύπαθο αυτό κτίριο, η οποία, εάν γίνει αποδεκτή, θα καταλήξει σε έναν οργανισμό Συνεδρίων – Oπερας και γενικώς πολιτιστικών εκδηλώσεων που θα φυσά και θα κάνει την Aθήνα πασίγνωστη και σε αυτό το θέμα. Mε σαφώς μεγάλο όφελος του τουρισμού της.
Tο Iδρυμα Nιάρχου τα τελευταία χρόνια υποστηρίζει όχι μόνο το μεγάλο έργο στο Φάληρο, αλλά και πάρα πολλά φιλανθρωπικά και πολιτιστικά σε όλη την Eλλάδα. Λογικώς λοιπόν θα μπορούσε να ενδιαφερθεί να κάνει μια εταιρεία ειδικού σκοπού η οποία να αγοράσει το χρέος του Mεγάρου Mουσικής και μετά να αναλάβει για π.χ. 30 χρόνια τη διαχείριση τόσο αυτού όσο και της Oπερας στο Φάληρο. Θα δημιουργηθεί έτσι ένας μεγάλος οργανισμός, όπου δεν θα ανταγωνίζεται το ένα μέγαρο το άλλο (για κακό και των δύο), αλλά θα αλληλοσυμπληρώνονται. Kαι βέβαια δεν θα έχει καμία σχέση το κράτος διότι κάθε τυχόν σχέση του με το Mέγαρο Mουσικής θα είναι η καταστροφή του θαυμάσιου αυτού έργου.
Aλεξανδρος Mπεζης
Κατεδαφίσεις αυθαιρέτων
Κύριε διευθυντά
Διαβάσαμε στην εφημερίδα σας (17/10/2015) την επιστολή του πρώην προέδρου της Βουλής κ. Απόστολου Κακλαμάνη με τίτλο «Κατεδαφίσεις αυθαιρέτων». Λόγω λανθασμένης και ελλιπούς –θέλουμε να πιστεύουμε– ενημέρωσής του, αποδίδει την εξέλιξη των γεγονότων σχετικά με το κοιμητήριο Γλυφάδας σε «τοπικές μικροκομματικές αντιπαραθέσεις». Για την ενημέρωση του κοινού και την αποκατάσταση της αλήθειας, οφείλουμε να παραθέσουμε τα ακριβή γεγονότα σχετικά με το Kοιμητήριο της Γλυφάδας: Τον Αύγουστο του 2011, η τότε δημοτική αρχή επιχείρησε να φτιάξει νέο κοιμητήριο καταπατώντας δασική έκταση στο βουνό. Η κατασκευή μάλιστα ξεκίνησε να γίνεται πάνω σε μπαζωμένη κοίτη ρέματος και σε μια έκταση με αμφισβητούμενο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Η πρόθεση ήταν καλή, αλλά η μεθόδευση απολύτως ανακόλουθη με οποιαδήποτε έννοια νομιμότητας.
Παρά τις προσπάθειες της προηγούμενης δημοτικής αρχής, καθώς και του κ. Κακλαμάνη με τη σχετική βουλευτική τροπολογία, για την εκ των υστέρων νομιμοποίηση του Kοιμητηρίου, η αυθαίρετη προσπάθεια δεν έλαβε καμία έγκριση και καμία νομιμοποιητική πράξη από οποιαδήποτε αρχή.
Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής εξέδωσε από την πρώτη κιόλας στιγμή πρωτόκολλο κατεδάφισης των παράνομων κατασκευών – και μάλιστα αμέσως μετά την ψήφιση της τροπολογίας Κακλαμάνη, απέστειλε νέο έγγραφο με το οποίο ζητούσε την εκτέλεση του πρωτοκόλλου κατεδάφισης.
Η τότε δημοτική αρχή αγνόησε επιδεικτικά την κείμενη νομοθεσία, με αποτέλεσμα το υπουργείο Περιβάλλοντος να επιβάλει το 2013 στον Δήμο Γλυφάδας πρόστιμο 103.500 ευρώ! Λόγω του ότι επιχειρείτο να κτιστεί πάνω σε κοίτη ρέματος, η Ειδική Γραμματεία Υδάτων απέρριψε τη σχετική μελέτη για το νέο κοιμητήριο, καθώς δεν μπορούσε να προστατευθεί ο υδροφόρος ορίζοντας.
Η δε Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής προχώρησε, στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, στην κατεδάφιση της περίφραξης του παράνομου κοιμητηρίου. Στη συνέχεια, με νέες πράξεις και αποφάσεις τς Πολιτείας, έγινε εκταφή των λίγων ενταφιασμένων.
Η διοίκηση, λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα, εφάρμοσε τη νομιμότητα και καμία «μικροκομματική αντιπαράθεση» δεν παρεισέφρησε, σε ένα ζήτημα που μόνο για σύμπνοια και συναίνεση προσφέρεται και όχι για αντιδικίες.
Η έλλειψη κοιμητηρίου συνιστά ένα μείζον πρόβλημα, που απασχολεί πολλά χρόνια την κοινωνία της Γλυφάδας. Η αντιμετώπισή του οφείλει να γίνει οργανωμένα και –κυρίως– νόμιμα. Μια τέτοια λύση, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, δρομολογείται πλέον από τη δημοτική μας αρχή.
Με νομοθετική ρύθμιση παραχωρήθηκε πέρυσι έκταση 42 στρεμμάτων προκειμένου να κατασκευαστεί νέο κοιμητήριο για την πόλη μας, εντός των ορίων των εγκαταστάσεων της Πολεμικής Αεροπορίας (ΕΤΗΜ) στην Aνω Γλυφάδα.
Οι διαδικασίες για την κατασκευή του δημοτικού κοιμητηρίου έχουν ξεκινήσει, με πλήρη σεβασμό της κείμενης πολεοδομικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας και φυσικά με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη των θανόντων και στις οικογένειές τους.
Γιωργος Παπανικολαου – Δήμαρχος Γλυφάδας
Η διαφθορά
Κύριε διευθυντά
Θα μου επιτρέψετε κατ’ αρχάς να συγχαρώ εγκαρδίως τον πρωθυπουργό για την περιφανή νίκη του στις τελευταίες εκλογές. Τη χαρά και την ικανοποίησή του την καταλαβαίνω, δεν ξέρω όμως, αν ένιωσε τον πιο θαυμάσιο και γοητευτικό λαό του κόσμου και ότι ο Πανάγαθος Θεός του όρισε να τον προστατεύει και όχι να τον υβρίζει σε ξένους τόπους και σε ξένους ανθρώπους ότι είναι διεφθαρμένος.
Με οργή και αγανάκτηση τον άκουσα να τον κατηγορεί.
Με τον μέγιστο σεβασμό για το αξίωμά του, τον παρακαλώ πολύ να μου βρει ένα λαό που δεν έχει και διεφθαρμένους πολίτες. Πού τη βλέπει τη διαφθορά και τη συναλλαγή που την ομολογεί στην αλλοδαπή. Στην πολιτική, ίσως και στα κόμματα, μα και εκεί ελάχιστοι είναι οι επίορκοι. Οπλισθείτε λοιπόν τη δύναμη να τους τιμωρήσετε. Επαναλαμβάνεται το απαράδεκτο ολίσθημα που έκανε και ο προηγούμενος προωθυπουργικός γόνος κ. Γ. Παπανδρέου, ότι δήθεν κυβερνάει διεφθαρμένους και οι εδώ Ελληνάρες δεν αγανάκτησαν.
Είχα την ευτυχία να είμαι από επαρχία. Προέρχομαι από καθαρούς και αντρόπιαστους γονείς και παρόλο ότι επί 44 χρόνια υπηρέτησα πιστά το Πανεπιστήμιο Αθηνών, εμπρός στον Κλίντον ποτέ δεν θα διατυμπάνιζα τη συναλλαγή, την εμπάθεια και κάποτε την ανηθικότητα που είδα εκεί. Τα εν οίκω μη εν δήμω… Ο λαός μας είναι χαρισματικός, μοναδικός, αξιοπρεπής, δουλευτής, αισιόδοξος, αναγεννάται από το μηδέν. Χρειάζεται να νιώσει ασφάλεια πραγματική και τότε δεν θα χρειάζεται να «διαφθείρει» και να κλέψει. Παρ’ όλη την αγανάκτηση και τη θλίψη μου διαβλέπω κάτι καλό, ότι δεν θα επιτρέψει να διαιωνίζεται η συναλλαγή και η διαφθορά και τον ικετεύω να μη με διαψεύσει.
Βουλα Λαμπροπουλου – Συνταξιούχος καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών