Εισοδήματα από τη γεωργία
Κύριε διευθυντά
Είναι από πολλά χρόνια γνωστό στους σήμερα εθελοτυφλούντες της Καραγεώργη της Σερβίας, πως οι εθνικοί λογαριασμοί (ΕΛΣΤΑΤ) σε ό,τι αφορά τη γεωργία είναι στο κόκκινο, δηλαδή για τον μέσο όρο των γεωργικών εκμεταλλεύσεων (Γ.Ε.) κέρδη δεν υπάρχουν. Για να υπάρξουν κέρδη κάτω από τις συνθήκες που «λειτουργεί» σήμερα η ελληνική γεωργία (με απόλυτη βεβαίως την ευθύνη της πολιτείας), δηλαδή χωρίς εξειδικευμένη αγροτική πίστη, χωρίς αποτελεσματικές μεθόδους άρδευσης και ορθή κατανομή των αρδευτικών υδάτων, με πολυτεμαχισμένες και νάνες Γ.Ε., χωρίς συνεταιριστική πολιτική που να μπορεί να αμβλύνει την οργανωσιακή και ρυθμιστική πασίδηλη αναποτελεσματικότητα της αγοράς, χωρίς πια ουσιαστική γεωργική έρευνα, με «πολιτικάντικη» κατανομή των ενισχύσεων/επιδοτήσεων και πάνω απ’ όλα με το άλλοτε κεντρικό νευρικό σύστημα της γεωργίας μας, δηλαδή το ίδιο το υπ. Γεωργίας, ακρωτηριασμένο, μόνο με ένα θαύμα θα μπορούσαν να υπάρξουν ουσιαστικά κέρδη και συνεπώς φορολογητέα ύλη.
Τα θαύματα όμως δεν φαίνεται να τελείωσαν, διότι (ω του θαύματος!) η Καραγεώργη της Σερβίας σκαρφίστηκε να απεντάξει τις Γ.Ε. από τη χoρεία των επιχειρήσεων και να τις εντάξει στα ελευθέρια επαγγέλματα /επιτηδεύ-ματα [παγκόσμια(!) πρωτοτυπία], όπου μπορεί άνετα να φορολογεί τις Γ.Ε. επί των σχεδόν ακαθαρίστων εσόδων και στους ίδιους τους αγρότες να μην αναγνωρίζει ούτε ένα (!) ημερομίσθιο αφορολόγητο, ενώ οι άλλοι εργαζόμενοι συμπεριλαμβανομένων των αγρεργατών, που κάνουν την ίδια δουλειά, έχουν μέχρι 9.450 ευρώ αφορολόγητο. Δηλαδή σαφής κρατική εξαπάτηση των αγροτών. Οταν ορισμένοι εκ των εξαπατηθέντων εξαπάτησαν τους εξαπατήσαντες, εκείνοι με τη σειρά τους κατηγορούν και από πάνω το σύνολο των αγρίως εξαπατηθέντων αγροτών… και της εξαπάτησης «ουκ έσται τέλος». Ωραίο κράτος, θαυμάστε το!
Πανος Παναγοπουλος
Συντάξεις και φόροι
Κύριε διευθυντά
Στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το να είναι κανείς πλούσιος, είναι έγκλημα. Το να έχει κάποιος μία επιχείρηση που έκτισε εργαζόμενος τίμια, πληρώνοντας τους φόρους του και τις ασφαλιστικές εισφορές και απασχολεί 10 ή 20 ή 30 εργαζομένους, είναι έγκλημα. Είναι καπιταλιστής. Πρέπει να του την κλείσουν. Το να παίρνεις ύστερα από 40 χρόνια εργασίας 1.100 ευρώ σύνταξη, είναι πολλά λεφτά. Πρέπει να σου τα περικόψουν. Να παίρνεις 350 ή 400 ευρώ. Εδώ είναι Βαλκάνια. Δεν πρέπει να υπάρχουν πλούσιοι, δεν πρέπει να υπάρχει μεσαία τάξη. Πρέπει να είναι όλοι φτωχοί. Εκτός από τη Νομενκλατούρα. Αν έχεις βγάλει στο εξωτερικό 40 ή 50 χιλιάδες ευρώ επειδή φοβήθηκες να μη σ’ τα κουρέψουν εάν τα έχεις στην τράπεζα ή να μη σε ληστέψουν αν τα έχεις στο σπίτι σου, πρέπει να σου τα πάρουν κι αυτά. Και ας τα έχεις μαζέψει δραχμή-δραχμή μια ζωή για να τα έχεις στα γηρατειά σου προκειμένου να έχεις μια ανθρώπινη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μια και το κράτος σ’ τη στερεί. Εκτός αν έχεις μια κόρη που θα σπουδάσει στο εξωτερικό όταν μεγαλώσει.
Είδαμε τον αρμόδιο για τα δημόσια έσοδα αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών να λυπάται γιατί θα πληρώσει ΕΝΦΙΑ αυτός που έχει ένα σπίτι αξίας 50.000 ευρώ, ξέχασε όμως ότι ο αρχηγός του είχε υποσχεθεί ότι θα καταργήσει τον άδικο αυτό φόρο. Ξέχασε ακόμη να αναπροσαρμόσει τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, που είναι διπλάσιες από τις πραγματικές. Και θέλει να φορολογήσει αυτούς που έχουν ακίνητα στο εξωτερικό. Σκέτος λαϊκισμός. Πόσοι είναι αυτοί. Αν τα έχουν αγοράσει με λεφτά «μαύρα», ας τους φορολογήσει. Μήπως είναι μόνο μερικοί πολιτικοί;
Οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είπαν ψέματα στον ελληνικό λαό στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό και στις εκλογές της 5ης Ιουλίου. Υπάρχει η ρήση «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Και γυναικός φυσικά. Ας προσέχαμε.
Κωστας Κεσισογλου
Διευκρινίσεις για τα 600 εκατ. ευρώ
Kύριε διευθυντά
Aναφέρομαι στο δημοσίευμα της εφημερίδας σας της 8/11/2015 με τίτλο «H δικαιοσύνη των διακρίσεων» του έγκριτου αρθρογράφου σας κ. Στ. Kασιμάτη, τον οποίον παρακολουθώ ανελλιπώς, γιατί η αρθρογραφία του εκφράζει, αν μη τι άλλο, την κοινή λογική που τόσο απουσιάζει διαχρονικά στη χώρα μας.
Aναφέρομαι ειδικότερα στο εδάφιο του εν λόγω άρθρου που λέγει ότι «…η κυβέρνηση ενισχύει με 600 εκατ. ευρώ ετησίως τις συντάξεις των υπαλλήλων της ΔEH». Eπειδή δε το θέμα αυτό έχει γίνει τελευταία το αγαπημένο αντικείμενο για λαϊκισμό (κυρίως από πολιτικούς) και για τη σωστή ενημέρωση παντός ενδιαφερόμενου, επιθυμώ να σας πληροφορήσω τα παρακάτω:
1. Mε τον N. 4491/1966 η ΔEH ανέλαβε την κοινωνική ασφάλιση του προσωπικού της, κύρια και επικουρική, καλύπτουσα τους κλάδους Σύνταξης, Yγείας και Πρόνοιας. Eπρόκειτο δηλαδή για αυτασφάλιση του προσωπικού από την ίδια την Eπιχείρηση. Ως πόρους γι’ αυτό τον σκοπό η ΔEH παρακρατούσε το 8% των ακαθάριστων αποδοχών των εργαζομένων και το 4% αυτών των συνταξιούχων. 2. Tο έτος 1999, ενόψει της υποχρεωτικής και για τη χώρα μας απελευθέρωσης της αγοράς ηλεκτρισμού, σύμφωνα με την Oδηγία E.E. 96/92, η ΔEH υπήχθη στον N. 2414/96 και μετετράπη σε A.E. και στη συνέχεια εισήχθη στο X.A., με άμεση συνέπεια τον αναγκαίο διαχωρισμό της ΔEH – Aσφαλιστής από τη ΔEH – Eπιχείρηση. Eτσι δημιουργήθηκε τότε και ο Oργανισμός Aσφάλισης Προσωπικού (OAΠ) ΔEH ως NΠΔΔ, όπως περιγράφεται στο άρθρο 35 του N. 2773/1999, με τον οποίο μάλιστα κυρώνεται νομικά η σύμβαση που είχε προς τούτο υπογραφεί μεταξύ του τότε υπουργού Aνάπτυξης και των εκπροσώπων των εργαζομένων και των συνταξιούχων ΔEH. 3. H ΔEH είχε αναθέσει σε δύο διεθνείς εταιρείες συμβούλων (Prudential και Wyatt) την εκπόνηση αναλογιστικής μελέτης προκειμένου να υπολογισθεί η τυχόν διαφορά μεταξύ του συνόλου των εισφορών που είχε παρακρατήσει η Eπιχείρηση και του συνόλου των δαπανών που είχε αυτή επιβαρυνθεί για την ασφάλιση. Aπό τη μελέτη αυτή προέκυψε ότι οι συσσωρευμένες εισφορές των εργαζομένων ήταν περισσότερες των δαπανών κατά 10.045 εκατ. ευρώ ή 3,42 τρισ. δρχ. στις 31/12/2002. Eίναι φανερό ότι το ποσό αυτό –που ουσιαστικά αποτελεί περιουσία των ασφαλισμένων– η ΔEH είχε επενδύσει στις εγκαταστάσεις της, αποφεύγοντας έτσι την επιβάρυνση με τόκους από ισόποσα έντοκα δάνεια. 4. Tο πιο απλό που θα εσκέπτετο ο καθένας θα ήταν η ΔEH να εκταμιεύσει το ως άνω ποσόν των 10.045 εκατ. ευρώ που όφειλε στους ασφαλισμένους και με αυτό να λειτουργήσει αυτοτελώς ο OAΠ/ΔEH. Kαι εντεύθεν προέκυψε το πρόβλημα, αφού ήταν αδύνατη αυτή η εκταμίευση από τη ΔEH, δοθέντος μάλιστα ότι η χρηματιστηριακή της αξία τότε δεν υπερέβαινε το 30% αυτού του ποσού. 5. Eτσι, όπως αναφέρεται στην παρ. 12 του ως άνω άρθρου 35, το κράτος αναγνωρίζοντας πλήρως τις υποχρεώσεις της ΔEH προς τον ασφαλιστικό φορέα έναντι της ως άνω περιουσίας της ενσωματωμένης στις εγκαταστάσεις της, ανέλαβε να καταβάλει κατ’ έτος τη διαφορά μεταξύ των αντίστοιχων δαπανών – εισφορών.
H διαφορά, σήμερα περί τα 600 εκατ. ευρώ ετησίως, εκπίπτει (και ελαττώνει) το ύψος της ως άνω περιουσίας του OAΠ/ΔEH. Σημειώνεται εδώ ότι, σύμφωνα με την ως άνω αναλογιστική μελέτη, η αξία της εν λόγω περιουσίας αναπροσαρμόζεται ετησίως κατά 4% ως απόδοση κεφαλαίου (στις ηλεκτρικές εταιρείες διεθνώς αυτή κυμαίνεται στο 6-8%) συν τον ετήσιο πληθωρισμό. Γι’ αυτό τον λόγο η μείωση του ποσού των 10.045 εκατ. ευρώ είναι πολύ μικρή.
Aυτή είναι η αλήθεια σχετικά με τα 600 εκατ. ευρώ. Δεν πρόκειται ούτε για κρατική επιχορήγηση, ούτε για κρατική ενίσχυση των συνταξιούχων ΔEH. Πρόκειται για αντιπαροχή που έχει αναλάβει το κράτος, έναντι της αναγνωρισμένης επισήμως περιουσίας του ασφαλιστικού φορέα που είναι ενσωματωμένη στις εγκαταστάσεις της ΔEH.
Παναγιωτηε Eυσταθιου – Τέως πρόεδρος ΔEH Aνανεώσιμες A.E.
Οι πρόσφυγες
Κύριε διευθυντά
Η ευαισθησία του κ. πρωθυπουργού με λόγια και με έργα για τους ταλαίπωρους Σύρους είναι πολύ συγκινητική και άξια συγχαρητηρίων. Θα ήταν όμως πολύ πιο εύστοχη μία υπόδειξη (επίμονη) προς τους Μεγάλους, ΗΠΑ κ.λπ., τον καιρό που ο πρωθυπουργός ήταν στα μέρη τους, όπως μεσολαβήσουν για να σταματήσει αυτή η κακουχία, ώστε οι ταλαίπωροι άνθρωποι να γυρίσουν στα σπίτια τους και όχι να χάνονται μέσα στα νερά του Αιγαίου, ή στις πλατείες άλλων χωρών με μωρά. Τώρα βέβαια είναι κάπως αργά για λόγια. Ομως τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά και γιατί;
Φ. Κοκκωνη
Επιπολαιότητες
Kύριε διευθυντά
Ο όρος γενοκτονία δημιουργήθηκε μετά το εβραϊκό Ολοκαύτωμα, χρησιμοποιήθηκε στο κατηγορητήριο εναντίον των Γερμανών εγκληματιών πολέμου στη δίκη της Νυρεμβέργης και απέκτησε νομικό περιεχόμενο με την υπ’ αρ. 260-ΙΙΙ-Α/ 9-12-1948 σύμβαση του ΟΗΕ του οποίου το άρθρο 2 ορίζει ως γενοκτονία την «εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής (national), εθνοτικής (ethnical), φυλετικής (racial) ή θρησκευτικής ομάδας (religious), με έναν από τους παρακάτω τρόπους:
α) Τον φόνο μελών της ομάδας, β) την πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας, γ) τη σκόπιμη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής υπολογισμένων, έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή, εν όλω ή εν μέρει, δ) την επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας και ε) την υποχρεωτική μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε κάποια άλλη». Στην περίπτωση των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ισχύουν και οι πέντε προϋποθέσεις, άσχετα με το γεγονός ότι εφαρμόστηκαν σε διαφορετικό χρόνο και με διαφορετικό τρόπο στις επιμέρους γεωγραφικές περιοχές. Το δε άρθρο 5 της παραπάνω συμβάσεως προβλέπει ότι τα «άτομα που διέπραξαν γενοκτονία… τιμωρούνται…». Είναι απολύτως κατανοητό ότι η λέξη γενοκτονία είναι πρωτίστως ένας νομικός όρος που περιγράφει ένα έγκλημα.
Μια απλή ανάγνωση του ορισμού του ΟΗΕ θα απέτρεπε τον κ. υπουργό Παιδείας, την υφισταμένη του αλλά και τον κ. Ανδριανόπουλο («Καθημερινή» 7-11-15) από τη δημοσιοποίηση ανυπόστατων προσωπικών απόψεων.
Τασος Ναουμης