Δημόσιο και εργατικότητα
Kύριε διευθυντά
Σε άρθρο στην Οικονομική «Καθημερινή» στις 13 Δεκεμβρίου με τίτλο «Μικρές ειδήσεις με μεγάλο περιεχόμενο», ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης παραθέτει γεγονότα που καθρεπτίζουν την αναποτελεσματικότητα και τον παραλογισμό που συναντάται στο Δημόσιο.
Αφορμή ήταν η είδηση ότι σε κάποια δημόσια υπηρεσία της Λάρισας, σε έλεγχο που έγινε, διαπιστώθηκε ότι από τους 38 υπαλλήλους απουσίαζαν οι 33!
Ακόμη πιο εντυπωσιακές είναι οι εξηγήσεις της προϊσταμένης της εν λόγω υπηρεσίας, που δικαιολογεί το γεγονός. Hταν παρούσα όταν έγινε ο έλεγχος, μαζί με άλλους 4 υπαλλήλους, σύνολο 5, αλλά καταλήγει: «Σας διαβεβαιώνω πως σε καμία περίπτωση δεν διαταρασσόταν η εύρυθμη λειτουργία του τμήματος. Στη διάθεσή σας για περαιτέρω εξηγήσεις»! Aρα καταλήγει στο συμπέρασμα, πως το τμήμα της μπορεί να λειτουργεί εύρυθμα ακόμη και με πέντε υπαλλήλους! Επομένως, οι απουσιάζοντες 33 θεωρούνται υπεράριθμοι…
Aλλα εντυπωσιακά στοιχεία που παραθέτει ο κ. Α. Δρυμιώτης είναι η τεράστια διαφορά αιτήσεων για πρόσληψη σε δημόσιους φορείς μέσω ΑΣΕΠ, όπου η αναλογία είναι 50 αιτήσεις για 1 θέση, ή σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, με αναλογία 64 για 1 θέση. Αντίθετα η αναλογία υποψηφίων για θέσεις στα ΚΕΠ είναι 2 για 1 θέση! Αυτή η τεράστια διαφορά εξηγείται από το γεγονός ότι «τα ΚΕΠ λειτουργούν πολλές ώρες και με βάρδιες, η δε κοπάνα και η λούφα είναι πιο δύσκολες λόγω των υπηρεσιών τις οποίες παρέχουν τα ΚΕΠ», όπως αναφέρει το άρθρο.
Κοντολογίς, το Δημόσιο είναι μία Λερναία Yδρα και μακάρι να βρεθεί σύγχρονος Ηρακλής να «κόψει κάποια κεφάλια» μη παραγωγής έργου και κατασπατάλησης πόρων που καταβάλλουμε όλοι οι φορολογούμενοι.
Δημητρης Γεωργαντας – Χειρουργός – Μαρούσι
«“Κατάργηση” μετά μουσικής»
Κύριε διευθυντά
Με έκπληξη διαβάσαμε το άρθρο – γνώμη του συντάκτη σας, κ. Νίκου Βατόπουλου, με τον τίτλο «“Κατάργηση” μετά μουσικής», στο φύλλο της εφημερίδας σας της 29ης Δεκεμβρίου 2015.
Πρόκειται για άρθρο αναιτίως υψηλών τόνων, που αδικεί κατάφωρα την Περιφέρεια Αττικής και δημιουργεί εύλογες απορίες, με δεδομένες μάλιστα τις γνώσεις του συντάκτη σας για τα τεκταινόμενα στην πρωτεύουσα, καθώς και την εμπειρία του από την πορεία του στα κοινά. Προκαλεί λοιπόν απορία η απόρριψη εκ μέρους του της διοργάνωσης, με πρωτοβουλία της Περιφέρειας Αττικής για δεύτερη φορά, μουσικών εκδηλώσεων στο Πεδίον του Aρεως.
Η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων και μάλιστα μέσα από την ανιδιοτελή, χωρίς χορηγούς και «τυμπανοκρουσίες», συνέργεια πέντε σημαντικών δημοσίων φορέων πολιτισμού (Καμεράτα – Ορχήστρα Φίλων Μουσικής, ΚΟΑ, Μπάντα και Ορχήστρα της Πυροσβεστικής, Ωδείο Αθηνών, ΕΛΣ), δημιουργεί νέα δεδομένα στο Πεδίον του Aρεως, ικανοποιώντας παράλληλα ένα πάγιο αίτημα των κατοίκων της περιοχής. Μέσα σε μια δύσκολη οικονομικά συγκυρία επιχειρούμε να διασφαλίσουμε την πρόσβαση στο αγαθό του πολιτισμού όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτών, αναβαθμίζοντας τον χώρο. Παράλληλα, με σειρά αποφάσεων και παρεμβάσεων, σε συνεργασία και με τον Δήμο Αθηναίων (για το ζήτημα της καθαριότητας), καθώς και με άλλους δημόσιους φορείς (υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για την ασφάλεια), επιχειρούμε να διασφαλίσουμε ότι το Πεδίον του Aρεως θα γίνει ξανά πνεύμονας πρασίνου, πολιτισμού, αναψυχής και άθλησης, ασφαλής, ανοικτός στους πολίτες. Σε αυτό το πλαίσιο, με αίσθηση ευθύνης και ανθρωπιάς αντιμετωπίσαμε πρόσφατα και το γεγονός ότι ομάδες προσφύγων βρήκαν προσωρινό καταφύγιο στον χώρο του Πεδίου.
Ωστόσο δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή των αναγνωστών σας ότι η περίπτωση του ΠτΑ συμπυκνώνει όλες τις χρόνιες παθογένειες της Δημόσιας Διοίκησης στη χώρα μας, όπως είναι η υποστελέχωση των υπηρεσιών, η χρονοβόρα γραφειοκρατία, η αδυναμία αποτελεσματικών ελέγχων, η αλληλεπικάλυψη αρμοδιοτήτων κ.ά. Η αλλαγή αυτής της κατάστασης απαιτεί σοβαρή και συστηματική δουλειά. Η σημερινή Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής δεν υποσχέθηκε ποτέ θαυματουργικές «λύσεις». Απεναντίας, ο διακηρυγμένος στόχος της ήταν και είναι η θεμελίωση ενός νέου υποδείγματος Δημόσιας Διοίκησης, μέσα από τη δύσκολη οδό της εφαρμογής της νομιμότητας – τη μόνη οδό που θα ανατάξει και το Πεδίον του Aρεως, καθιστώντας το υπερτοπικό πάρκο πολιτισμού και πρασίνου. Αυτόν τον αγώνα, σε όλα τα μέτωπα και όχι μόνο στο ΠτΑ, έχει ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο του 2014 (και όχι τον Μάιο του 2014, όπως εκ παραδρομής αναφέρει ο συντάκτης σας) η σημερινή Διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής. Στον αγώνα αυτόν η Περιφέρεια έχει συμπαραστάτες όλους όσοι έχουν τον ίδιο στόχο.
Eναν αγώνα που ενστερνίζεται ο συντάκτης σας, στον οποίο μπορούμε να προσφέρουμε οποιαδήποτε ενημέρωση χρειάζεται για να επιτελέσει το έργο του.
Το Γραφειο Τυπου της Περιφερειας Aττικης
Nεοφιλελευθερισμός και Παιδεία
Kύριε διευθυντά
«Για μένα το δίλημμα που τίθεται, ενόψει του δευτέρου γύρου, είναι ότι οι νεοδημοκράτες θα πρέπει να επιλέξουν τι Ν.Δ. θέλουν. Θέλουν μία νεοφιλελεύθερη Ν.Δ., η οποία θα πάει στο καθαρό, δημοκρατικό και ορθολογικό ιδεολόγημα του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο ουσιαστικά, κοινωνικά και εκλογικά πατάει σε μία οικονομική αριστοκρατία, σε μία οικονομική ελίτ; Ή θέλουν μια Ν.Δ., η οποία θα πατάει στο θεμέλιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που είναι η κοινωνική οικονομία της αγοράς;». Αυτά λέγονται από πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Προβάλλoνται ως επιχείρημα κατά της επιλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη ως προέδρου του κόμματος.
Ως πρώτο σχόλιο θα παραφράσω και θα μεταφέρω στα καθ’ ημάς πικάντικη παρατήρηση («Τα Νέα», 16 Σεπτ. 1988) του Ανδρέα Ανδριανόπουλου: «Ο φίλος Ευριπίδης καταδικάζει κάτι (τον νεοφιλελευθερισμό) που δεν έχει καταλάβει καλά, για να υιοθετήσει κάτι (την κοινωνική οικονομία της αγοράς) που δεν έχει καταλάβει καθόλου». Λέω δηλαδή πως πρόκειται για άγνοια στοιχειωδών πολιτικών εννοιών ή… για κακεντρέχεια. Θα συμβούλευα τον εξαπολύσαντα τη χοντράδα (σε διάλεκτο συριζαννελληνική) να ρίξει μια ματιά σε κάποια εγκυκλοπαίδεια ή άλλο βιβλίο περί φιλελευθερισμού και νεοφιλελευθερισμού. «Απορρίπτω τον όρο νεο-φιλελευθερισμός, όπλο συχνά στα χέρια αντιφιλελευθέρων, οι οποίοι διστάζουν να επιτεθούν κατά του φιλελευθερισμού και θέτουν στο στόχαστρό τους μία φανταστική, “άγρια”, “βάρβαρη”, “άκρατη” νεο-εκδοχή του». Είναι από την εισαγωγή (σελ. 24) του «μνημειώδους βιβλίου» (κατά τον καθηγητή Γιώργο Παγουλάτο στο «The Athens Review of Books», Σεπτ. 2011) με τον τίτλο «Η πορεία προς τον Φιλελευθερισμό» (εκδόσεις Παπαζήση, 2010) του πολύ σημαντικού στοχαστή Μάρκου Δραγούμη (1926-2011). Θα συνιστούσα να το διαβάσει. Αν πάλι δεν του αρέσει το διάβασμα (αποτελείται από 611 σελίδες), θα μπορούσε να ρίξει μια ματιά στις 122 σελίδες του κεφαλαίου «Ελληνικός φιλελευθερισμός».
Aλλος αστέρας (υφυπουργός-σύμβολο της καταπτώσεως της κυβερνήσεως Σαμαρά – Βενιζέλου μετά τον ανασχηματισμό που ακολούθησε τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014) είπε: «Δεν θα κάνουμε τη Ν.Δ. το κόμμα της μπουρζουαζίας». («Μπουρζουαζία [κυρίως στην ορολογία της Αριστεράς] η αστική τάξη» [Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη]). Μακάρι να μπορούσαμε! Να ήταν τόσο εύκολο! Η έλλειψη αστικής τάξεως (μπουρζουαζίας) είναι στη βάση των προβλημάτων της χώρας μας. Η ελληνική κοινωνία αναπτυχθείσα με ταχύτατους ρυθμούς μετά τον πόλεμο (κατείχε πέρυσι την 29η θέση πολύ ανεπτυγμένης χώρας μεταξύ των 188 χωρών-μελών των Ηνωμένων Εθνών στον Πίνακα Ανθρώπινης Αναπτύξεως [Human Development Index 2015]) δεν έχει προφθάσει να διαμορφώσει κοινωνικές τάξεις. Τάξη με αποδοχή αστικών αξιών, αρχών και τρόπων συμπεριφοράς (ατομική ελευθερία, φιλοπονία, εργατικότητα, άμιλλα, λιτότητα, ανεξάρτητη οικονομική και επαγγελματική δραστηριότητα, σεβασμός του νόμου και της ευταξίας, τήρηση των υποχρεώσεων του πολίτη, ευπρέπεια) δεν έχει σχηματιστεί. Η κοινωνία μας είναι κατακερματισμένη με βάση ομαδικά (συντεχνιακά, επαγγελματικά) και ατομικά ιδιοτελή συμφέροντα· με μόνο υπόνοιες ταξικής διαστρωματώσεως. «Να μη μιλάει, ας το βουλώσει». Ποιος το λέει; Eνας κατ’ εξοχήν λάλος· κυρίως από τα κανάλια· ο λαλίστατος. Λίγη ευπρέπεια δεν θα έβλαπτε την πολιτική διαδικασία.
Η άλλη πλευρά. Είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μέσα σε αυτόν τον προεκλογικό κυκεώνα: «Δεν θα συζητήσω οτιδήποτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, εάν δεν πάρει πίσω τα όσα κάνει στην παιδεία. Για μένα η παιδεία είναι απόλυτη προτεραιότητα». Πιστεύω στην ειλικρίνειά του. Η πρόταση αυτή μου φτάνει. Διότι από εκεί μονάχα μπορεί να αρχίσει η ανάκαμψη της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας. Από την παιδεία. Της οποίας στερούνται παντελώς οι σημερινοί κυβερνήτες μας. Και όχι μόνοι. Οι σχολιασθείσες απόψεις κάτι υποδηλώνουν. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σε κάθε μας βήμα.
Εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να αρχίσει με την επίδειξη ορθοφροσύνης και ανιδιοτέλειας από όλους τους συντελεστές της ελληνικής κοινωνίας· και από τους πιο ταπεινούς. Για το γενικό καλό. Γένοιτο!
Νικ. Λ. Γ. Λιναρδατος – Πρώην βουλευτής Νέας Δημοκρατίας
Μία επίσκεψη
Kύριε διευθυντά
Στην «Kαθημερινή» 11/12/2015 διάβασα την επιστολή του δικηγόρου κ. Iωάννη Θεοδωρόπουλου για τη βασίλισσα Eλισάβετ ότι δεν έκανε επίσκεψη στην Eλλάδα, σύμφωνα με τον Γάλλο δημοσιογράφο. Mετά τη στέψη της η βασίλισσα Eλισάβετ ήρθε στην Eλλάδα μαζί με τον Φίλιππο.
Πρέπει να ήταν το 1953 όπου μαθητής τότε σε νυχτερινή σχολή, είχαμε παραταχθεί στην οδό Πέτρου Pάλλη, από όπου πέρασε το βασιλικό ζεύγος να πάει στο εκκλησάκι του Aγίου Φιλίππου, στον Δημοτικό Kήπο Nίκαιας (Kοκκινιάς) για τα εγκαίνια του ναού. Δήμαρχος τότε Nίκαιας ήταν ο Πότης Aλμπάνης, ο οποίος έφτιαξε την εκκλησία.
Iωαννης Σακελλαρακης – Pαφήνα