Με χρήματα των φορολογουμένων
Κύριε διευθυντά
Είμαι 80 ετών και οι πρώτες εκλογές στις οποίες ψήφισα ήταν της 19ης Φεβρουαρίου 1956. Από τότε και μέχρι τις πρόσφατες εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έχω ψηφίσει αρκετές φορές, δεν έχει σημασία πόσες. Επειτα από κάθε εκλογική αναμέτρηση, πάντα προβληματιζόμουν για τα κριτήρια επιλογής των υπουργών. Στην πλειονότητα όλοι τους είχαν ανώτατη εκπαίδευση. Oμως δεν αναλαμβάνουν υπουργεία των οποίων το έργο τους να έχει συνάφεια με τις σπουδές τους. Αναφέρω χαρακτηριστικά ενδεικτικά την ανάθεση στον Γεώργιο Γεννηματά, με σπουδές στο Πολυτεχνείο, του υπουργείου Υγείας, στον Δημήτριο Τσοβόλα με σπουδές Νομικής, του υπουργείου Οικονομικών. Eτσι αναγκάζονταν να προσλάβουν συμβούλους. Τα κριτήρια πρόσληψης συμβούλων ήταν ασαφή. Κυρίως στις θέσεις αυτές προσλαμβάνονταν άτομα του οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος με σκοπό το βόλεμα των «δικών τους παιδιών» και όχι πάντα με ειδικές γνώσεις. Και όταν οι υπουργοί πήγαιναν υπηρεσιακά ταξίδια στο εξωτερικό έπαιρναν μαζί και τους συμβούλους τους. Και φυσικά ταξίδευαν όλοι στις διακεκριμένες θέσεις, διέμεναν σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία, όχι δύο ή τρεις σε ένα δωμάτιο αλλά σε υπερπολυτελείς σουίτες. Το βράδυ όλοι έτρωγαν σε υπερπολυτελή εστιατόρια και όχι στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς ή σε ταχυφαγείο, όπως έτρωγαν πριν γίνουν υπουργοί ή σύμβουλοι. Μα θα μου πείτε τα έξοδα αυτά πληρώνονται από τον προϋπολογισμό της Βουλής των Ελλήνων. Ομως η Βουλή των Ελλήνων δεν είναι επιχείρηση, η οποία επενδύει χρήματα και από τα κέρδη της καλύπτει πολυτελή έξοδα των υπουργών και των συμβούλων των, αλλά τα «έσοδά» της προέρχονται υποχρεωτικά από τους Ελληνες φορολογούμενους.
Ακόμη επειδή ο εκάστοτε υπουργός ή γενικά κυβερνητικός παράγοντας, μεταβαίνει στο εξωτερικό για υπηρεσιακούς λόγους παίρνει μαζί του και ομάδα δημοσιογράφων και φωτογράφων, οι οποίοι θα απαθανατίσουν το σημαντικό για την Ελλάδα (!) αποτέλεσμα των συνομιλιών του εκπροσώπου της. Και αυτοί φυσικά θα κάνουν χρήση υπερπολυτελών ξενοδοχείων και εστιατορίων, αφού δεν πληρώνουν αυτοί, αλλά ο Eλληνας φορολογούμενος, μέσω του προϋπολογισμού της Βουλής. Παλαιότερα είχα ακούσει έναν αθλητικογράφο-δημοσιογράφο, με επώνυμο Φουντουκίδης (δεν θυμάμαι το μικρό του όνομα), ο οποίος είχε πει ότι ταξίδευε στο εξωτερικό για να καλύψει ένα αθλητικό γεγονός με δικά του έξοδα και όταν επέστρεφε στην Ελλάδα, πουλούσε το φωτογραφικό και ειδησεογραφικό υλικό που είχε μαζέψει στις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα και έτσι κάλυπτε τα έξοδά του και κέρδιζε κάποιο ποσό, που αντιστοιχούσε σε ό,τι περίσσευε. Οσα δε λιγότερα χρήματα δαπανούσε τόσα περισσότερα κέρδιζε. Ετσι διέμενε σε ένα απλό ξενοδοχείο και κατανάλωνε για εστίαση τα λίαν απαραίτητα.
Γιαννης Πλακονουρης
Το ασφαλιστικό
Ι
Kύριε διευθυντά
Το σχέδιο για το ασφαλιστικό της χώρας που είδε το φως της δημοσιότητας είναι κατ’ αρχήν αποσπασματικό με όλες τις ελλείψεις σε σχέση με οποιοδήποτε σύγχρονο σχετικό νομοσχέδιο.
Συγκεκριμένα δεν λαμβάνεται μέριμνα για την ανάθεση της διαχείρισης των αποθεματικών και των διαθεσίμων όπως και της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων από επαγγελματίες που έχουν ως αντικείμενο το εν λόγω έργο.
Προτείνεται να αναλάβουν άμεσα ειδικοί όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ και διαχειρίζονται την περιουσία των Ταμείων με επιτυχή αποτελέσματα.
Aλλα μέτρα που θα μπορούσαν να προταθούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα από την κοινωνία είναι τα ακόλουθα:
1. Αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 1,5% (1% εργοδοτική, 0,5% ασφαλισμένου) που δεν θα επηρεάσει την οικονομία, αλλά αντίθετα θα ενισχύσει τη ρευστότητα των ασφαλιστικών ταμείων.
2. Καθιέρωση καταβολής της μισθοδοσίας του προσωπικού όλων των επιχειρήσεων μέσω τραπεζικών λογαριασμών με ταυτόχρονη καταβολή των εισφορών των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία.
3. Καθιέρωση ειδικού τέλους στην κατανάλωση καυσίμων (υγρών, στερεών και αερίων) που πωλούνται στην Ελλάδα, αποκλειστικά υπέρ συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και σε ποσοστό που θα συμβάλει στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
4. Επιβολή ειδικού τέλους επί όλων των εμβασμάτων προς τρίτες χώρες σε επίπεδο λογικό.
5. Καθιέρωση ειδικού λαχείου 2 ετήσιων κληρώσεων με τα έσοδά του αποκλειστικά για τα ασφαλιστικά ταμεία.
Πρόσθετα μέτρα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων είναι ενδεικτικά τα ακόλουθα:
α. Κατάργηση κάθε έννοιας εικονικότητας-πλασματικότητας για την αναγνώριση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
β. Εφόσον καταργηθούν όλες οι κρατήσεις υπέρ τρίτων να μην υπάρξει καμία εξαίρεση.
γ. Κατάργηση των χαριστικών πράξεων (δημιουργήθηκαν κατά την πώληση) ετήσιας κρατικής ενίσχυσης των ταμείων συντάξεων ΔΕΗ και ΟΤΕ που εξακολουθούν να καταβάλλονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
δ. Καθιέρωση τέλους ελλιμενισμού σε σκάφη αναψυχής που παραμένουν σε ελληνικά λιμάνια-μαρίνες άνω του εξαμήνου ετησίως ανεξαρτήτως της σημαίας που φέρουν.
ε. Επιστροφή των κεφαλαίων της επιδότησης επιχειρήσεων που είχαν υπαχθεί στους αναπτυξιακούς νόμους και έχουν μεταφέρει τη δραστηριότητά τους και την έδρα τους σε τρίτες χώρες.
Σημειώνεται ότι:
– Οι πάσης φύσεως επικουρικές συντάξεις είναι προϊόν προερχόμενο μόνο από τις κρατήσεις των ασφαλισμένων και εργοδοτών και οποιαδήποτε κατάργησή τους συνιστά ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ.
– Το ΜΤΠΥ πρέπει να έχει ίδια αντιμετώπιση με τα αντίστοιχα στρατού, αεροπορίας και ναυτικού και δεν είναι επικουρικό ταμείο, όπως έχουμε ενημερώσει κατ’ επανάληψη.
Για τον Σύνδεσμο τέως γενικών διευθυντών του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ και των ΟΤΑ
Ο Πρόεδρος – Δημητρησ Γιαννος
Η Γεν. Γραμματέας – Αικατερινη Καμπιτση-Ζαφειρη
ΙΙ
Kύριε διευθυντά
Φαίνεται δυστυχώς ότι δεν μάθαμε ακόμα αρκετά από την κρίση! Αυτό ισχύει πολύ λιγότερο για τους πολίτες –που έχουν επιδείξει μία αξιοθαύμαστη αίσθηση φιλαλληλίας τόσο για τους συμπατριώτες τους όσο και για τους μετανάστες– και πολύ περισσότερο για τους πολιτικούς μας.
Ας αναφερθώ όμως συγκεκριμένα στο επίκαιρο ασφαλιστικό, ένα πρόβλημα που για πολλές δεκαετίες μας ταλανίζει με τις συνεχείς αναβολές που έχει υποστεί. Διώχνουν τη σκόνη κάτω από το τραπέζι και αφήνουν τη λύση για την επόμενη κυβέρνηση και πάει έτσι λέγοντας από γενιά σε γενιά. Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι και είναι πια σαφές ότι πολύ σύντομα δεν θα υπάρχουν πια αρκετά χρήματα για τις συντάξεις.
Πώς αντιμετωπίζουν όμως και σήμερα ακόμα το πρόβλημα τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση; Η μεν πρώτη προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις κατηγορώντας την αντιπολίτευση ότι σε αυτήν οφείλεται αποκλειστικά το ότι φτάσαμε στο αδιέξοδο, παραβλέποντας όμως ότι και οι ευθύνες του χώρου τους δεν είναι μικρότερες λόγω της αρνητικής τους στάσεως όταν εκείνοι ήταν στην αντιπολίτευση. Προτείνει τώρα η κυβέρνηση μια αυτοσχέδια λύση, η οποία είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι δανειστές μας δεν θα την εγκρίνουν τουλάχιστον στον βαθμό και την έκταση που την προτείνει. Θα υπάρξει όμως τότε το άλλοθι ότι «εμείς δεν το θέλουμε αλλά μας αναγκάζουν».
Από την άλλη μεριά, η αντιπολίτευση απορρίπτει εξαρχής το κυβερνητικό σχέδιο, ακολουθώντας την καθιερωμένη τακτική των αντιπολιτεύσεων στη χώρα μας, δηλαδή τη στείρα και αδικαιολόγητη άρνηση. Θα έπρεπε, όχι βέβαια να δεχθεί εν λευκώ το προτεινόμενο σχέδιο, αλλά να απαιτήσει προκειμένου να συμφωνήσει, τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης και αντιπροσωπευτικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων η οποία θα πρότεινε ένα δίκαιο, εφαρμόσιμο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα το οποίο θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από μία ευρεία πλειοψηφία της Βουλής.
Δύο είναι προφανώς οι βασικοί λόγοι μιας τέτοιας συνεργασίας. Πρώτον, είναι γεγονός ότι ένα σωστό ασφαλιστικό σύστημα είναι ρεαλιστικά αδύνατο να νομοθετηθεί στην Ελλάδα χωρίς τη συνεργασία με την Αριστερή παράταξη είτε κυβερνάει είτε όχι. Η ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να χαθεί. Δεύτερον, ότι το έτσι επεξεργασμένο και αντιπροσωπευτικό (για τα φιλοευρωπαϊκά τουλάχιστον κόμματα) νομοσχέδιο θα είχε περισσότερες πιθανότητες να γίνει δεκτό από τους δανειστές μας.
Εάν δεν εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα και τελικά δεν περάσει το νομοσχέδιο από τη Βουλή με την υποστήριξη μέρους της αντιπολίτευσης θα οδηγούμασταν κατά πάσα πιθανότητα σε πτώση της κυβέρνησης και σε προκήρυξη νέων εκλογών, με ό,τι αυτό θα επέφερε. Η δε δημιουργία κυβέρνησης από αντίθετα κόμματα θα τα φόρτωνε δυσβάσταχτα με όλες τις ευθύνες των προβλημάτων που αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, αν και αριστερή, αντιμετωπίζει. Υπάρχει βέβαια και η λύση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, αλλά η προϊστορία μας δεν έχει να επιδείξει πολλές επιτυχημένες τέτοιες πρωτοβουλίες.
Σε κάθε περίπτωση είναι πια καιρός να σταματήσει αυτή η άγονη και καταστρεπτική πρακτική της αντιπαράθεσης κυβερνήσεων και της εκάστοτε αντιπολίτευσης η οποία έχει τον θεσμικό ρόλο, αντίστοιχα με την κυβέρνηση, να στηρίζει πρωτίστως το εθνικό συμφέρον και όχι την κοντόφθαλμη ψηφοθηρία. Αυτό θα πρέπει να το υιοθετήσουν τόσο η αντιπολίτευση όσο και η κυβέρνηση ώστε να επικρατήσει ένα πνεύμα συνεννόησης μπροστά στη σημερινή κρίση αλλά και σε ομαλότερες συνθήκες, ώστε να επιτευχθεί αυτή η τόσο αναγκαία ανάπτυξη και συνολική κοινωνική ευημερία για την Ελλάδα και τους πολίτες της.
Φαιδων Στρατος
Το ΕΣΠΑ
Κύριε διευθυντά
Μέχρι τα τέλη Μαρτίου θα υποβληθούν οι αιτήσεις για την ένταξη των υποψηφίων στο ΕΣΠΑ. Φαίνεται ότι ξεπάγωσαν κονδύλια από την Ευρώπη ανάλογα με τη μείωση του δημόσιου χρέους.
Εμείς θα ευχηθούμε κάθε πρόοδο στους νικητές. Πείνα υπάρχει και δικαιούνται μια σοβαρή ευκαιρία επιβίωσης σε μια εποχή με σκληρούς κανόνες.
Αυτό που χρειάζεται να τους υπενθυμίσουμε είναι ότι θα πρέπει να δείξουν σοβαρότητα στη διαμόρφωση, το σέρβις και τον ισολογισμό της επιχείρησης.
Oχι μόνο για το ποινικό σκέλος, μα και για τη διάρκεια της συντήρησης και παραμονής τους στην κοινωνία.
Νεκταριος Κατσιλιωτης – Ιστορικός-Εκδότης