Κύριε διευθυντά
Προκάλεσε ευχάριστα σε κάθε εχέφρονα νου η σκέψη της αναπλ. υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου, ότι «θεωρεί ορθό μέτρο την ύπαρξη βαθμολογικής βάσης για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση». Δυστυχώς, στη χώρα μας, ακόμη και τα αυτονόητα τα βάζουμε στην προκρούστεια κλίνη του μικροκομματισμού και τα κουτσουρεύουμε, πάντα προς το χειρότερο. Ετσι, βλέπουμε το παγκοσμίως εξόφθαλμο, να εισάγονται στα πανεπιστήμια μαθητές με βαθμό πρόσβασης 3, 4 ή 5!
Αυτό σημαίνει πως οι «πτυχιούχοι» έχουν ελάχιστες πιθανότητες να βρουν ανάλογη εργασία, συνήθως ετεροαπασχολούνται και αυξάνουν το ποσοστό ανεργίας, ενώ θα μπορούσαν με τις δυνατότητές τους να έχουν αποκτήσει κάποιο πτυχίο τεχνικής εκπαίδευσης, που σε άλλα πολιτισμένα κράτη χρυσοπληρώνονται. Το θέμα βέβαια είναι διαχρονικό στη χώρα μας, που προσπαθεί ακόμη να ανακαλύψει τον τροχό…
Πριν από μερικά χρόνια, η θεσμοθέτηση της βάσης του δέκα απ’ την τότε υπουργό Παιδείας Μ. Γιαννάκου έφερε αναστάτωση και είχε ως αποτέλεσμα η ίδια να μην εκλεγεί βουλευτής, τιμωρούμενη από ένα λαό που χρόνια τον έχουν γαλουχήσει στην ήσσονα προσπάθεια.
Στη συνέχεια, η υπουργός του ΠΑΣΟΚ κατήργησε τον νόμο της κ. Γιαννάκου για να επανέλθει η δημοκρατία απαιδευσίας στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Για το θέμα, η φιλόξενη «Καθημερινή» είχε δημοσιεύσει επιστολή μου με τίτλο «Παιδεία κάτω της βάσης», στις 12/5/2010. Δυστυχώς οι κυβερνώντες όλων των κομμάτων, μπροστά στο πολιτικό κόστος, δεν υπολογίζουν τίποτα. Ετσι ερμηνεύεται η αναδίπλωση του υπουργού κ. Φίλη και της κ. Αναγνωστοπούλου ότι, «αν προκύψει θέμα αλλαγής του τρόπου πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα είναι αντικείμενο διαλόγου, χωρίς βιασύνη». Ζήσε, Μάη μου, που λέει η παροιμία…
Δημητρης Γεωργαντας – Χειρουργός Μαρούσι