Κύριε διευθυντά
Το ακούσαμε κι αυτό: Οι «Πέρσες» του Αισχύλου ήταν «η πρώτη σωζόμενη αντιπολεμική πράξη»
(Καθημερινή 9.7.16)! Ο ύμνος του πολέμου για την προάσπιση της πατρίδας να ονομάζεται αντιπολεμική πράξη, αλλά –κρατηθείτε– και «σεβασμός σε ό,τι ξένο»!
Μια χούφτα ατρόμητων Αθηναίων με λίγους συμμάχους από τις Πλαταιές, στον κάμπο του Μαραθώνα, απέναντι σε έναν απέραντο συρφετό βαρβάρων. Και όλο αυτό να λέγεται ύστερα από 2.500 χρόνια «σεβασμός σε ό,τι ξένο»!
Καθένας από τους Ελληνες πολεμιστές (από… σεβασμό, βέβαια, σε ό,τι ξένο) είχε σφάξει σ’αυτήν τη μάχη πάνω από 30 βαρβάρους και ο ήρωας των ηρώων, αδελφός του Αισχύλου, Κυναίγειρος προτίμησε να του κόψουν και τα δύο χέρια παρά να αφήσει το περσικό καράβι να αποπλεύσει. Ο ίδιος, τώρα, ο Αισχύλος πολέμησε σαν λιοντάρι, μέχρι που έπεσε λιπόθυμος από τα πολλά του τραύματα – γύρευε πόσους είχε προηγουμένως κατακρεουργήσει εχθρούς. Το ίδιο επαναλήφθηκε λίγα χρόνια μετά στις Θερμοπύλες, στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, στον κάμπο των Πλαταιών και στη Μυκάλη.
Στην απελπισμένη μάνα του Ξέρξη, που ρωτούσε να μάθει ποιος επιτέλους είναι ο ηγεμόνας των Ελλήνων, απάντησε: «Δεν είναι δούλοι οι Ελληνες ούτε υπήκοοι κανενός».
Για τις δε ορδές των Περσών, ο Αισχύλος είπε το μοναδικό και αμίμητο: «Είναι όλοι τους δούλοι, πλην ενός» (εννοώντας τον Ξέρξη βέβαια…).
Για όλα αυτά τα εκπληκτικά, ο Πολύβιος ( 204-122 π.Χ.) έγραψε: «Οι ζώντες σε δημοκρατικό πολίτευμα έχουν μεγαλύτερη προθυμία στους πολέμους από ό,τι οι άνθρωποι που ζουν υπό καθεστώς τυραννίας, διότι οι πρώτοι πολεμούν για τη διατήρηση της ελευθερίας τους και της ισχύος του κράτους τους, ενώ οι δεύτεροι, όποια κι αν είναι η έκβαση του πολέμου, θα εξακολουθήσουν να είναι δούλοι» ( ΙΑ 13).
Θεμος Γκουλιωνης – οφθαλμίατρος, Ναύπλιο