Κύριε διευθυντά
Οεμφύλιος πόλεμος στη Συρία, ο οποίος δυστυχώς συνεχίζεται, μπορεί να έφερε σε απευθείας συζητήσεις την Αμερική και τη Ρωσία, πλην όμως ανέδειξε και την απροθυμία ή και την αδυναμία αμφοτέρων, και κυρίως της υπερδύναμης, να έλθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Ακολούθησε η κρίση στην Ουκρανία με τα γνωστά γεγονότα, τα οποία βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη, ενώ κατόπιν μονομερούς δημοψηφίσματος η στρατηγική περιοχή της Κριμαίας κατέστη πλέον ρωσική επικράτεια. Οι συζητήσεις, κυρίως μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας –η Ευρώπη ακολουθεί ασθμαίνουσα– συνεχίζονται, τόσο για την κρατική μορφή της υπόλοιπης Ουκρανίας όσο επίσης και για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό αυτής.
Διότι, αν η Κριμαία έχει τελειώσει ως ρωσική επικράτεια, παραμένει προς επίλυση η αυτοδιοίκηση του ρωσικού πληθυσμού της ανατολικής Ουκρανίας, ως ομοσπονδιακής οντότητας εντός του ενιαίου κράτους της Ουκρανίας.
Οι επαναλαμβανόμενες συναντήσεις όμως μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Αμερικής και Ρωσίας δύνανται να μας οδηγήσουν τις σκέψεις, ότι δεν περιορίζονται μόνο στο θέμα της Ουκρανίας, αλλά επεκτείνονται και σε άλλες χώρες προς διευθέτηση αναλόγων τέτοιων προβλημάτων, στις οποίες υπάρχουν σε σοβαρό ποσοστό πληθυσμοί ρωσικής καταγωγής. Θέματα τα οποία δεν τακτοποιήθηκαν κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Eνωσης και για τα οποία η παρούσα Ρωσία είναι αποφασισμένη να δώσει λύσεις, που να προστατεύουν τον εκεί πληθυσμό της, εμφανιζόμενη έτσι στο διεθνές προσκήνιο ως συνέχεια μεγάλου γεωπολιτικού παίκτη στον πλανήτη. Και πάλι η κρίση της Ουκρανίας αναδεικνύει την αδυναμία της Αμερικής και των Ευρωπαίων συμμάχων της να επιβάλουν τη θέλησή τους με την υπεροχή της ισχύος τους. Αλλά και η Ρωσία, το ότι συζητά τα θέματά της, αποκαλύπτει και αυτή την αδυναμία της να διεκδικήσει την «πρωτιά» της υπερδύναμης στον πλανήτη. Η Κίνα φέρεται να έχει την οικονομική υπεροχή στον πλανήτη, πλην όμως εξοπλιστικά απέχει πάρα πολύ για να φθάσει κυρίως την Αμερική, ακόμα και τη Ρωσία. Επομένως, οι μεγάλες δυνάμεις αδυνατούν να επιβληθούν η μία της άλλης και είναι υποχρεωμένες να συζητούν μεταξύ τους για την ισορροπία και την πολιτική σταθερότητα των κρατών του κόσμου, όταν μάλιστα αυτή η σταθερότητα προκαλείται από την υποθαλπόμενη δράση ένοπλων αναρχικών φανατικών μουσουλμάνων, όπως αυτή της Αλ Κάιντα. Σε αυτό το πλαίσιο εκτιμάται ότι τοποθετούνται και μακρές συζητήσεις κυρίως μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας. Eτσι ώστε να μπορεί να λεχθεί ότι την άλλοτε ισορροπία του τρόμου της ισχύος στον πλανήτη αντικατέστησε σήμερα η ισορροπία των αδυναμιών των μεγάλων δυνάμεων.
Aρης Διαμαντοπουλος – Υποστράτηγος ε.α. / ψυχολόγος / Δρ Φιλοσοφίας