Κύριε διευθυντά
Είναι πάρα πολύ κοντά οι δύο έννοιες. Αρκεί και μόνο να σκεφτούμε πόσο σοσιαλιστική είναι η χριστιανική διακήρυξη: «Ο έχων δύο χιτώνας να δίνει τον έναν». Θα μου πείτε, βέβαια, πόσοι το κάνουν αυτό σήμερα στον χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο.
Δεν είναι λοιπόν το μάθημα των Θρησκευτικών το πρόβλημα της παιδείας, που φαντάζει μάλλον αποπροσανατολιστικό. Το πρόβλημα της παιδείας είναι οι διορισμοί μονίμων δασκάλων και καθηγητών, όπως πολύ σωστά παραδέχτηκε πρόσφατα ο νυν υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Θα πρέπει ωστόσο με παρρησία να ομολογήσουμε ότι η Εκκλησία μας στάθηκε παρούσα στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης με το κοινωνικό της έργο και τη διοργάνωση συσσιτίων για τους απόρους. Θα αποτολμούσαμε μια πρόταση: να ζωντανέψουν τα μοναστήρια μας με τη δημιουργία μονάδων περίθαλψης και φιλοξενίας ατόμων με ειδικές ανάγκες. Είναι τα μόνα άτομα που πληρώνουν περισσότερο από όλους μας τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.
Αγάπα, λοιπόν, τον πλησίον σου. Είναι πέρα για πέρα αριστερή αντίληψη και πρακτική.
Νίκος Κακαϊδης
Περί Ιστορίας
Κύριε διευθυντά
Ο κ. Χάιντς Ρίχτερ, καθηγητής της Ελληνικής και Κυπριακής Ιστορίας, επανήλθε στην επικαιρότητα με θετικά ή αρνητικά σχόλια. Ιδού πώς διδάσκει Ιστορία. Την Κυριακή 16/9/2012 είχε δηλώσει στην «Καθημερινή»: «Η Ελλάδα, μετά τον Δεκέμβρη του 1944, δεν θα είχε γίνει κομμουνιστική εάν νικούσε ο ΕΛΑΣ. Αλλά και μετά το 1946 ο Στάλιν δεν στήριξε τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Ούτε μία σφαίρα δεν έστειλε. Μόνον ο ρομαντικός επαναστάτης Τίτο το έκανε, ώσπου κι αυτός κατάλαβε ότι δεν είχε κανένα νόημα. Εάν, λοιπόν, ο Τσώρτσιλ άφηνε ελεύθερους τους Ελληνες, είναι πιθανό από μόνοι τους να εγκατέλειπαν τότε το πελατειακό κράτος».
Διαφωνεί εδώ με την Ιστορία. Οι καθηγητές της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας Νίκος Μαραντζίδης, Βασίλης Κόντης και Σπύρος Σφέτας έχουν δημοσιεύσει Κρατικά Αρχεία των ανατολικών χωρών που αποκαλύπτουν ότι μαζική στρατιωτική, οικονομική και υγειονομική βοήθεια στον ΔΣΕ σ’ όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου απέστελλαν η Γιουγκοσλαβία, η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Τσεχοσλοβακία και η Ανατολική Γερμανία. Μόνον η Πολωνία, και μόνον τους εννέα τελευταίους μήνες μέχρι τον Αύγουστο 1949, απέστειλε στον ΔΣΕ, μέσω Αλβανίας, 14 αποστολές πλοίων με 14.000 τόνους πολεμικού υλικού και 30.000 χιλιάδες τόνους ιματισμού, τροφίμων, ασυρμάτων και άλλων υλικών. Την ίδια περίοδο, με 12 αεροπορικές αποστολές, απέστειλε επιπλέον εκρηκτικά, πολεμοφόδια και φαρμακευτικό υλικό μέσω Βουλγαρίας-Αλβανίας-Γιουγκοσλαβίας. Κόστος 16 εκατομμύρια δολάρια σε ένα μόνον έτος. Η Κομινφόρμ εφήρμοζε σχετικό επιτελικό σχέδιο με συντονίστρια τη Σ. Ενωση του Στάλιν, όπως αποκαλύπτουν τα Αρχεία της.
Ο «ρομαντικός επαναστάτης» Τίτο έστειλε τη μακράν μαζικότερη βοήθεια με αντάλλαγμα την ελληνική «αιγαιατική» Μακεδονία. Τούτο βεβαιώνουν στις δημοσιευμένες αναμνήσεις τους οι στενοί του συνεργάτες Μίλοβαν Τζίλας, Εντβαρντ Κάρντελι και Σβέτοζαρ Βουκμάνοβιτς Τέμπο, καθώς επίσης οι ηγέτες της Αλβανίας Ενβέρ Χότζα και της Βουλγαρίας Γκεόργκι Δημητρώφ και Τσόλα Ντραγκοΐτσεβα. Δεν γεννήθηκε με ανεμογκάστρι το Μακεδονικό που αντιμετωπίζουμε έως σήμερα.
Ο ιστορικός Φίλιππος Ηλιού, γιος του προέδρου της ΕΔΑ Ηλία Ηλιού, δημοσίευσε στην εφημερίδα «Αυγή» και στο βιβλίο του «Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος» το επιχειρησιακό «Σχέδιο Λίμνες», βάσει του οποίου στρατηγικός στόχος του ΔΣΕ το 1947 ήταν να δημιουργήσει χωριστό κράτος στην Ελληνική Μακεδονία.
Πώς τα αγνοεί όλα αυτά ο Γερμανός καθηγητής της Ελληνικής και Κυπριακής Ιστορίας; Ως φαίνεται, και η ελληνική ιστορία θέλει τον Γερμανό της!
Ν. Ι. Μερτζος – Θεσσαλονίκη
Aσφάλεια πτήσεων
Κύριε διευθυντά
Το αεροπλάνο των Μαλαισιανών Αερογραμμών που εκτελούσε την πτήση Aμστερνταμ – Κουάλα Λουμπούρ και κατέπεσε στην Ουκρανία πριν από ενάμιση χρόνο, επλήγη από πυραύλους εδάφους-αέρος, ρωσικής κατασκευής. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε η Επιτροπή των Ολλανδών εμπειρογνωμόνων, ύστερα από πολύμηνη έρευνα. Και βέβαια γεννάται το ερώτημα: Επιτρέπεται ένα επιβατικό αεροπλάνο να πετά πάνω από εμπόλεμη ζώνη, στην οποία είχαν ήδη καταρριφθεί τρία πολεμικά αεροπλάνα από πυραύλους εδάφους-αέρος; Ασφαλώς όχι. Eπρεπε επομένως το αεροπλάνο να είχε χρησιμοποιήσει άλλους αεροδιαδρόμους, εκτός της εμπόλεμης ζώνης, με μικρή αύξηση της συνολικής διαδρομής. Η ευθύνη για την παράλειψη αυτή βαρύνει προφανώς τις Μαλαισιανές Αερογραμμές, τον Διεθνή Οργανισμό Αερομεταφορών (ICAO), την ΙΑΤΑ και τις κυβερνήσεις Ολλανδίας, Μαλαισίας και Ουκρανίας. Εάν οι αρμόδιοι δεν κάνουν τη δουλειά τους, πρέπει ο κάθε επιβάτης να διερευνά την πιθανότητα διέλευσης από εμπόλεμη ζώνη, πριν επιβιβασθεί στο αεροπλάνο.
Κωστας Γ. Τζαμουζακης – Πολιτικός Μηχανικός – Ν. Σμύρνη