Kύριε διευθυντά
Ηεξουσιαστική λαιμαργία της κυβέρνησης ολοκληρώθηκε. Ο υπουργός Επικρατείας παρά το Σύνταγμα, έκλεψε τις αποκλειστικά ανατεθειμένες στο ΕΣΡ αρμοδιότητες για την τηλεόραση και τη ραδιοφωνία και τον έλεγχό τους, ο οποίος κατά πάγια νομολογία του ΣτΕ συμπεριλαμβάνει προεχόντως και την αδειοδότηση των ιδιωτικών ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Το γεγονός ότι η άσχετη και εκπρόθεσμη αυτή τροπολογία ψηφίστηκε από την πλειοψηφία της Βουλής δεν σημαίνει τίποτα. Oποιοι καμαρώνουν για τη θεσμική βουλιμία τους ας θυμηθούν ότι για παράδειγμα την ίδια στάση είχε πριν από μερικά χρόνια η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, όταν ψήφιζε τον τρομονόμο, ο οποίος σε λίγες μέρες από την ψήφισή του κρίθηκε ανεφάρμοστος ως ουσιαστικά αντισυνταγματικός από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας. Η αναλογία υφίσταται, διότι η παραβίαση του Συντάγματος από υπουργούς και βουλευτές που ορκίστηκαν να το τηρούν αποτελεί νομικοπολιτικά μια τρομοκρατική πράξη. Αργά ή γρήγορα, το ζήτημα της ουσιαστικής αντισυνταγματικότητας της ρύθμισης του αριθμού των τηλεοπτικών αδειών εθνικής εμβέλειας και της αρμοδιότητας του υπουργού Επικρατείας να διενεργήσει τη διαγωνιστική διαδικασία, χορηγώντας τις άδειες, θα κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Oσοι δε παροικούν τη νομική Ιερουσαλήμ, και γνωρίζουν και υποψιάζονται το αποτέλεσμα. Eως τότε παραμένουν επίκαιρα αλλά και αναπάντητα δύο ζητήματα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δάσκαλος του δημοσίου δικαίου θα προβεί σε έλεγχο της τυπικής συνταγματικότητας της ψηφισθείσας τροπολογίας, που ήταν και άσχετη προς το εκκρεμές στην Ολομέλεια της Βουλής νομοσχέδιο και εκπρόθεσμη; Ο έλεγχος των interna corporis ανήκει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εντάσσεται στον ρόλο του ως ρυθμιστή του πολιτεύματος. Η άσκηση της σχετικής αρμοδιότητας δεν είναι περιττή πολυτέλεια, αλλά υποχρέωση στο γράμμα και στο πνεύμα του Συντάγματος, η οποία, αν ασκηθεί, θα παράξει ισχυρούς συμβολισμούς προς τα κόμματα και τους βουλευτές, που δείχνουν να έχουν λησμονήσει τα αυτονόητα, άλλοτε ίσως από υστεροβουλία, άλλοτε ίσως από αγραμματοσύνη και πάντως πάντα από ανευθυνότητα, που συνήθως ονομάζεται κομματικός πατριωτισμός. Αυτοί που ακόμα ομνύουν ότι δήθεν η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική είναι αριστερή, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ρήση του μεγάλου Ηλία Ηλιού «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» έχει ακόμα κάποιο νόημα ή μήπως έχουν προσαρμοστεί στα καλά και συμφέροντα της εξουσίας; Τα ζητήματα αυτά εκτός από αναπάντητα καθίστανται αιχμηρά και επίκαιρα, αφού δυστυχώς στη Βουλή εκπροσωπείται η Χρυσή Αυγή, δηλαδή ένα κόμμα που αποστρέφεται το Σύνταγμα, τη δημοκρατία και τη νομιμότητα, πιστεύοντας αφρόνως και ηλιθίως στην πυγμή και στο δήθεν αλάθητο ένστικτο του ηγέτη και στην άσκηση φυσικής βίας για την επιβολή των βουλήσεών του. Ποιος αλήθεια αναρωτιέται αν η ψήφιση αντισυνταγματικών ρυθμίσεων, όπως η επίμαχη, η αλαζονεία και η βουλιμική λαιμαργία της εξουσίας, σε συνδυασμό με τη φτώχεια και τη βαρβαρότητα των επικρατούντων επί μια επταετία κοινωνικοοικονομικών συνθηκών, εκτρέφουν τον χρυσαυγιτισμό; Και αλήθεια, αν ποτέ συμβεί το μοιραίο, πώς θα αντιδράσουμε, πώς τότε και με ποιο φιλότιμο θα προστρέξουμε να χρησιμοποιήσουμε θεσμούς, συμβολισμούς και όργανα επί των οποίων σήμερα εξακολουθούμε να αφοδεύουμε; Πώς;
Παναγιωτης Γιαννοπουλος
Oταν λείπουν οι ισχυροί ηγέτες
Kύριε διευθυντά
Kανένα από τα σημερινά κόμματά μας δεν μας δίνει την εικόνα ενός καλά συγκροτημένου και συντονισμένου κόμματος. Σε όλα τους εναλλάσσονται κάθε τόσο κάποιες ηγετικές ομάδες. Oι οποίες δεν μπορούν να επιβάλλουν σε αυτά (στα κόμματά τους) όχι μόνο μια κοινή πολιτική στρατηγική, αλλά ούτε και μια στοιχειώδη τάξη. Στο όνομα της δήθεν εσωκομματικής δημοκρατίας υπάρχει μια χωρίς όρια πολυφωνία, η οποία μόνο σύγχυση προκαλεί στην κοινή μας γνώμη. Ποιο είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από τα παραπάνω; Tο συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι σε αυτή τη χώρα, όταν λείπουν οι ισχυροί ηγέτες, η πολιτική μας ζωή απορρυθμίζεται. Kαι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργήσει εύρυθμα και αποδοτικά.
Tακης Σουβαλιωτης –Xαλανδρίτσα Πατρών
Υπερβολές
Κύριε διευθυντά
Ως Eλληνες έχουμε ασφαλώς πολλά προτερήματα, μερικά από αυτά παραδειγματικά και σπάνια. Πρόσφατο παράδειγμα, η συμπεριφορά των νησιωτών μας στη διάσωση και περίθαλψη των προσφύγων, σε αντίθεση με τις αντιδράσεις (ώρες ώρες αντιανθρώπινες) άλλων «πολιτισμένων» Ευρωπαίων. Eχουμε όμως δυστυχώς και ορισμένα ελαττώματα τα οποία μας βλάπτουν, όχι μόνο προσωπικά αλλά και εθνικά. Eνα από αυτά είναι και η ευκολία με την οποία ανεβάζουμε κάποιον στα ουράνια ή εξίσου εύκολα καταδικάζουμε κάποιους που έχουν το χάρισμα ή την ατυχία να ξεχωρίζουν.
Μια τέτοια περίπτωση ισχύει και για τον Γιάνη Βαρουφάκη ο οποίος από μεγάλη μερίδα του λαού αποθεώθηκε (και εξακολουθεί να θαυμάζεται από πολλούς) ενώ από διαφόρους, όχι λίγους, κατηγορείται επανειλημμένα και πεισματικά ότι η πολιτική του (που όμως προέκυψε ότι ήταν κυβερνητική και όχι προσωπική) υπήρξε καταστροφική. Οι επικριτές ξαναβρήκαν έτσι τον στόχο τους. Ασφαλώς τα οικονομικά μας κάθε άλλο παρά ανθηρά είναι και πολλοί είναι αυτοί που πραγματικά υποφέρουν. Το σε ποιο βαθμό όμως ίσχυε η ευθύνη του πρώην υπουργού θα πρέπει να το κρίνει μια ψύχραιμη εξέταση των γεγονότων καθώς και στο μέλλον η Ιστορία.
Εκείνο όμως που συνήθως παραβλέπουμε στις κρίσεις μας είναι η ενδεχόμενη καλή ή κακή πρόθεση του «κατηγορουμένου». Προσωπικά πιστεύω (γιατί τον γνωρίζω) ότι η πρόθεσή του βασιζόνταν στα πιστεύω του, σωστά ή λανθασμένα, και οπωσδήποτε δεν περιείχαν κάποια ιδιοτέλεια ή και αρνητικές προθέσεις για την πατρίδα μας. Ο στόχος του υπήρξε η απαλλαγή μας τόσο από τις υπέρμετρες (και οφειλόμενες σε άλλους) συσσωρευμένες υποχρεώσεις μας όσο και η ενίσχυση της αυτοεκτίμησής μας.
Ελπίζω η επιστολή μου αυτή να δημοσιευθεί για την αποκατάσταση μιας πιο ψύχραιμης και εξισορροπημένης θεώρησης προσώπων και πραγμάτων.
Φαιδων Στρατος