Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την αναφορά της «Κ» (19.11.2016) στην ποιήτρια Μάτση Χατζηλαζάρου, θα ήθελα να προσθέσω ότι η καταγωγή της οικογένειάς της, κατά τον Εδεσσαίο ιστορικό Νίκο Καραμανάβη, ήταν από την περιοχή της Εδεσσας και τελικώς εγκαταστάθηκε πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα στη Θεσσαλονίκη. Ετσι, ξεφυλλίζοντας, στη φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, την αθηναϊκή εφημερίδα «Παλιγγενεσία», της 11.1.1886, διαβάζω: «Διήλθον εξ Αθηνών ερχόμενος εκ Δρέσδης, όπου κατέλιπε τα τέκνα του προς εκπαίδευσιν, και αμέσως αναχώρησε μετά της κυρίας του εις Θεσσαλονίκην ο έγκριτος πολίτης της Ελληνίδος ταύτης πόλεως κ. Περικλής Χατζηλαζάρου». Την ίδια χρονιά και τον ίδιο μήνα, στην επίσης αθηναϊκή εφημερίδα «Νέα Εφημερίς», της 28.1.1886, αναγράφεται: «Εδόθη εν τη οικία του εν Βραΐλα κ. Λ. Εμπειρίκου συναυλία υπέρ του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού». Είναι προφανές ότι η Μάτση Χατζηλαζάρου, γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1914, είναι εγγονή του Περικλή Χατζηλαζάρου και ο Λεωνίδας Εμπειρίκος, πατέρας του κορυφαίου Ελληνα σουρεαλιστή ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου. Πολύ αργότερα, από το 1940 μέχρι το 1944, η Μάτση Χατζηλαζάρου υπήρξε σύζυγος του Ανδριου ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου και, κατά τον Θανάση Νιάρχο, αυτή η –κατά κάποιον τρόπο– προαναγγελθείσα «συνάντησή» τους από τον Ιανουάριο του 1886 «αποκτά την προοπτική μιας μαγικής συγκυρίας». Αλλά για τη Μάτση Χατζηλαζάρου βρήκα στο βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι «Το μαχαίρι και ο καθρέφτης» έναν αποχαιρετισμό προς την αποβιώσασα το 1987 ποιήτρια: «Τι κρίμα, Μάτση, που δεν σε πλησίασα έστω στο τέλος, πριν φύγεις, πριν χαθείς. Το ’χα στο νου, μα άργησα ή βιάστηκες. Ετσι θα μείνεις για πάντα η Μάτση των ονείρων μου».
Αντωνης Ν. Βενετης
Μοναστηράκι Δωρίδος