Κύριε διευθυντά
Ηκυβέρνηση αισιοδοξεί ότι το 2017 θα αναστραφεί το κλίμα και θα αρχίσει ανάκαμψη. Δυστυχώς, δεν θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα, διότι καμία κυβερνητική ενέργεια ούτε κάποιο αναμενόμενο γεγονός δικαιολογούν τέτοια αισιοδοξία. Θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή θα επιταχυνθεί η ύφεση. Στην επιδείνωση θα οδηγήσουν δύο τουλάχιστον γεγονότα, το ένα είναι η συνεχής μείωση των κεφαλαίων κινήσεως από την αγορά και το άλλο οι δυσμενείς συνέπειες στην ψυχολογία και στη διάθεση του επιχειρηματικού κόσμου των πλειστηριασμών που άρχισαν και, όπως φαίνεται, θα ενταθούν. Μέγα μέρος των επιχειρήσεων χρωστούν και προσπαθούν να δραστηριοποιηθούν για να παραγάγουν και να πληρώσουν. Αν αυτές οι επιχειρήσεις σβηστούν από τον χάρτη, θα πάψουν να προσπαθούν και να παράγουν. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι εκείνο που αναμένουν οι φοροκυνηγοί της κυβέρνησης, αλλά εκείνο που προέκυψε από την κατάσχεση των λογαριασμών των επιχειρήσεων, όπου άρπαξε η κυβέρνηση τα κεφάλαια ανατροφοδότησης της παραγωγής και σταμάτησε η παραγωγή. Θα διερωτηθεί κάποιος γιατί οι άνθρωποι του οικονομικού επιτελείου δεν αντιλαμβάνονται τα αυτονόητα: Δεν τα αντιλαμβάνονται, διότι ξεκινάνε από το λαθεμένο σκεπτικό ότι όλοι οι επιχειρηματίες είναι τουλάχιστον άρπαγες των επιχειρήσεών τους και έχουν κεφάλαια στην άκρη! Υπάρχουν και τέτοιοι, οι οποίοι όμως είναι εφευρετικότεροι των κυβερνητικών και ακολούθησαν έναν από τους παρακάτω τρεις δρόμους, πέρασαν στην παραοικονομία, απεσύρθησαν από την παραγωγική διαδικασία, έφυγαν εκτός Ελλάδας. Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι οι εναπομείναντες στον χώρο της παραγωγής σύντομα θα εκλείψουν. Φαντάζομαι να μην υπάρχουν στο κυβερνητικό επιτελείο τόσο ανόητοι που να πιστεύουν ότι θα έρθουν ξένες επενδύσεις, οι οποίες θα λύσουν το πρόβλημά μας! Γι’ αυτούς κυρίως τους λόγους δεν θα έρθει η ανάκαμψη στο ραντεβού της.
Αποστολος Γεωργοπουλος – Επιχειρηματίας
Αυτάρεσκη φλυαρία…
Κύριε διευθυντά
Ο Σωκράτης, διαλεγόμενος με τον Φαίδρο, προσεύχεται στον Πάνα ζητώντας του ο χρυσός που θα αποκτήσει να είναι τόσος «όσο μονάχα ο γνωστικός μπορεί να σηκώσει ή να βαστάξει πάνω του»! [Πλάτων (Φαίδρος, 279 B-C) ].
Η παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξη Πραγμάτων έχει καταλήξει στον αντίποδα της πιο πάνω σωκρατικής προσευχής. Ξεφύγαμε πλέον… Το πλήθος καθώς και το φορτίο του χρυσού που καταφέραμε να κουβαλήσουμε υπήρξε δυσβάσταχτα επαχθές για τους επιπόλαιους ώμους μας! Καταχρεωμένοι από χιονοστιβάδα δανείων που ουσιαστικά μας χρεοκόπησαν, ήδη πελαγοδρομούμε από τη Σκύλλα της ανέχειας, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών στη Χάρυβδη της απόγνωσης, της φυγής και των απονεννοημένων διαβημάτων.
Πολιτικοί εταίροι αλλά και ημέτεροι, ευθυγραμμισμένοι με απαρασάλευτη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, διατελούν θεράποντες μιας τεχνοκρατικής φρενίτιδας, η οποία –αγνοώντας τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τη φιλοσοφία της ιστορίας– αφίσταται κυνικά της στοιχειώδους ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Είναι άραγε τυχαίο ότι πριν από έναν αιώνα ο Βενιζέλος μετέφραζε τον Θουκυδίδη και ο Κλεμανσό τον Δημοσθένη; Σήμερα, οι διάδοχοί τους, πλην εξαιρέσεων, φλυαρούν αυτάρεσκα με ακατάσχετες πολιτικολογίες και συναφή φληναφήματα. Οι μεγάλοι ηγέτες υποβαθμίστηκαν αμετάκλητα σε οικονομικούς ιθύνοντες!
Τα πλήθη τέτοιων πολιτικών είναι συνυφασμένα με αλλεπάλληλες αβαρίες μας, αφού μας διακατέχει αμφιθυμία και αναποφασιστικότητα ακόμη και για θέματα που αφορούν άμεσα τη ζωή και τα συμφέροντά μας. Πριν από 5-6 χρόνια –με την κρίση άρτι αφιχθείσα– αγανακτισμένοι πολίτες διαδήλωναν και διεκδικούσαν, πρωτοστατούντος μάλιστα του σημερινού πρωθυπουργού μας! Σήμερα όμως, αντί να εκραγούν, συμβιβάζονται και αντιδρούν ιδιαζόντως χλιαρά… Και το τραγικότερο όλων: οι σημερινοί κυβερνήτες μας, μπροστάρηδες τότε σε διεκδικήσεις και υποσχέσεις, σε αγαστή τώρα συμφωνία με τους αμείλικτους δανειστές μας, τορπιλίζουν απεργιακές κινητοποιήσεις γερόντων συνταξιούχων με δακρυγόνα, ενώ ταυτόχρονα τυρβάζουν περί άλλα, τα δήθεν πλέον μεγάλα, όπως τον περιορισμό της τηλοψίας και τον ανασχεδιασμό των μαθημάτων Θρησκευτικών και Ιστορίας… Παράλληλα, εντυπωσιάζουν ιθαγενείς και αλλοδαπούς καινοφανή σοσιαλιστικά τους μέτρα, όπως η στεγανοποίηση της Ηρώδου του Αττικού αλλά και κεντρικών σταθμών του μετρό κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων…
Οι καιροί ου μενετοί: οι περιστάσεις δεν περιμένουν, βροντοφώναξε ο Περικλής του αθηναϊκού Χρυσού Αιώνα (Θουκυδίδης, Ιστορία, Α, 142, 1). Ακολουθώντας σήμερα την προτροπή του, ας ανασκουμπωθούμε, επιτέλους, για τη συμμετοχή μας στα κοινά, την οποία η δοκιμαζόμενη κοινωνία μας επιτάσσει!
Σταθης Α. Καπογιαννοπουλος – Πολιτικός μηχανικός, συγγραφέας
Mετά το διαζύγιο η καταιγίδα
Kύριε διευθυντά
Πτωχοπροδρομισμός: H διεκτραγώδηση της υλικής αθλιότητας, με την ταυτόχρονη όμως αποδοχή της! Eίναι όνειρο η ελληνική γλώσσα. Aυτό που καθημερινά παρακολουθούμε από τις κυρίαρχες της ενημέρωσης τηλεοράσεις, έχει ορισμό. Eίναι πτωχοπροδρομισμός. Mας δείχνουν συνέχεια ανθρώπους να συνωθούνται για λίγο ψωμί, άλλους να ψάχνουν στα σκουπίδια, άλλους να κλαίνε γιατί δεν μπορούν να πάρουν μια σοκολάτα στο εγγονάκι τους, και κλείνουν λέγοντας ότι οι δανειστές απαιτούν όλο και μεγαλύτερες περικοπές ακόμα και από τις συντάξεις πείνας. Aμέσως μετά, η χαριτόβρυτος τηλεπαρουσιάστρια αλλάζει το ύφος της λέγοντας: Aς αλλάξουμε τώρα θέμα, και αρχίζει την περιγραφή κάποιου διαζυγίου μιας πάμπλουτης σταρ με έναν εξίσου πλούσιο κύριο ή, μετατρέποντας το ύφος της σε σοβαρό, ανακοινώνει ότι από μια φονική καταιγίδα είχαμε ένα νεκρό στην Kίνα και άλλον ένα στα νησιά του Eιρηνικού Ωκεανού, ή κάποια άλλη ανοησία για να μας πάρει το μυαλό και να συμβάλει στην ανοχή της φρικτής και έσχατης αθλιότητας που ζούμε. Πτωχοπροδρομισμός!
Θεμος Γκουλιωνης – Oφθαλμίατρος, Nαύπλιο