Κύριε διευθυντά
Στις 22/5/2017, ταξίδευσα οδικώς με λεωφορείο από Αθήνα προς Ιωάννινα. Μετά τα πομπώδη εγκαίνια και τις εξαγγελίες του αρμόδιου υπουργού, περίμενα ότι το ταξίδι θα ολοκληρωνόταν το πολύ σε πέντε έως πεντέμισι ώρες. Δυστυχώς οι ελπίδες διαψεύστηκαν παταγωδώς.
Στη διαδρομή Κόρινθος – Ρίο, τίποτα δεν άλλαξε από πλευράς καθυστερήσεων και ταλαιπωρίας. Παρά τους φαρδείς δρόμους και τις σήραγγες, σε πολλά σημεία της διαδρομής η μία κατεύθυνση είχε κλείσει, χωρίς κάποιον εμφανή λόγο, και η κυκλοφορία γινόταν από τη μία μόνο μεριά του δρόμου. Ετσι κάθε κατεύθυνση είχε μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας, χωρίς καμία δυνατότητας προσπέλασης, η ουρά των αυτοκινήτων και η καθυστέρηση ήταν τεράστια και η διαδρομή Αθήνα – Ρίο ξεπέρασε και πάλι κατά πολύ τις δυόμισι ώρες. Δηλαδή τα εγκαίνια και οι σήραγγες αποδείχτηκαν «μία τρύπα στο νερό», ή καλύτερα «μία τρύπα στο βουνό». Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι ο διαχωρισμός των δύο κατευθύνσεων γινόταν με πρόχειρους πλαστικούς κώνους, πολλοί από τους οποίους είχαν παρασυρθεί από τα αυτοκίνητα μέσα στον χώρο κυκλοφορίας των αυτοκινήτων με προφανή κίνδυνο σοβαρών ατυχημάτων.
Στη διαδρομή Αντίρριο – Ιωάννινα, παρά τα αξιόλογα πράγματι νέα τμήματα που δόθηκαν στην κυκλοφορία, είχαν κλείσει την παράκαμψη του Αγρινίου αναγκάζοντας τα οχήματα να διέρχονται μέσα από το Αγρίνιο, και μάλιστα σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής (δυόμισι το μεσημέρι Δευτέρας). Περιττό να αναφέρω ότι η καθυστέρηση, η ταλαιπωρία και η αγανάκτηση των επιβατών επανήλθαν σε προϊστορικά επίπεδα. Δεν γνωρίζω εάν τα ανωτέρω οφείλονται σε δυσλειτουργία των εργολάβων – διαχειριστών των δρόμων, στην περιφρόνησή τους προς τους οδηγούς και επιβάτες, στην αδηφάγο επιθυμία τους να αποσπάσουν και άλλα χρήματα από το κράτος, στο ότι οι δρόμοι εγκαινιάστηκαν χωρίς να είναι έτοιμοι, ή στην έλλειψη οποιασδήποτε εποπτείας από το αρμόδιο υπουργείο (και πιθανώς τη συμπαιγνία και διαπλοκή με αυτό). Είμαι όμως βέβαιος ότι σοβαρή δικαιολογία για τα ανωτέρω δεν ήταν δυνατό να υπήρχε, και η ταλαιπωρία μπορούσε και έπρεπε να αποφευχθεί, ώστε να αξιοποιηθούν επιτέλους τα τεράστια ποσά που ξοδεύει ο ελληνικός λαός για τους δρόμους αυτούς (σημειώνω εδώ ότι κάποτε θα πρέπει να γίνει και μια δικαστική έρευνα για τον πολύπαθο δρόμο Κορίνθου – Πάτρας που έχει κοστίσει τεράστια ποσά στον ελληνικό λαό, τον ταλαιπωρεί επί δεκαετίες και έχει στοιχίσει τη ζωή σε πολλές εκατοντάδες συνανθρώπων μας). Εν τέλει, την ώρα που ο κύριος Τσακαλώτος «διαπραγματεύεται σκληρά» με τους δανειστές για να επαναφέρει την οικονομική κατάσταση της χώρας στα επίπεδα του 2014, ο κύριος Σπίρτζης κατάφερε να επαναφέρει την οδική της κατάσταση στα προ κρίσης επίπεδα του 2009. Θερμά συγχαρητήρια.
Ι. Κουλουρης, Δρ μηχ/γος – ηλ/γος ΕΜΠ