Κύριε διευθυντά
Πριν από λίγες μέρες ο υπ. Παιδείας, αναφέροντας στη Βουλή των Ελλήνων τους λόγους που υπαγορεύουν την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ, μεταξύ άλλων, από συμπόνια, ως «καλός Σαμαρείτης», επικαλέστηκε τις στεναχώριες και τους κόπους των παιδιών λέγοντας πως με την ελεύθερη είσοδο σε αυτά, «θα έχουν τον χρόνο να μπορούν να πάρουν ένα ποτό».., προφανώς, εννοώντας ένα ποτό σε μπαράκι ή, έστω, σε καφετέρια τον γνωστό στην νεοελληνική μας παράδοση καφέ ως «φραπέ».
Αναρωτιέμαι, κι απορώ και εξίσταμαι, για το τι μας έλεγε κάποτε, πριν από 2.500 χρόνια, ο τραγικός Ευριπίδης με τα έργα του (Fr. 236,1) πως: «συν μυρίοισι τα καλὰ γίγνεται πόνοις», δηλαδή, πως «τα αγαθά κόποις κτώνται», αλλά και το τι ευαγγελίζεται η Εκκλησία εδώ και 2.000 χρόνια, με τη φράση: «… θεοῦ διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, (…) εν κόποις». Καλά, όλοι αυτοί, «αν δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν» τον διδάσκαλον και υπουργόν Παιδείας, αλλά και άνδρα «προοδευτικόν»;
Ομως κάτι θυμίζουν αυτά… Ναι, μια προεκλογική εξαγγελία υπόσχεσης, όπως και άλλοτε, ότι θα καταργηθούν οι εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια, που ποτέ δεν έγινε; Σύμπτωση, ή άλλη μια, τάχα.., αυταπάτη; Ή μήπως σύμπτωμα περιφρόνησης του λόγου του ποιητή (Καβάφης, Μάρτιαι Ειδοί): «Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή. / Και τις φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις /…».
Βασίλης Αν. Χαρισης, Μαρούσι
Θεατρικές σκηνές-«μανιτάρια»
Κύριε διευθυντά
«Τα ΔΗΠΕΘΕ μας έλειπαν», επιγράφει πρόσφατα το επικριτικό άρθρο ο Τ. Θεοδωρόπουλος. Αναφέρεται στην αλόγιστη ενίσχυση των περιφερειακών θεατρικών σκηνών. Προ ημερών διάβασα επίσης κριτική στο παλαιό σχέδιο της Μελίνας για οικονομική ενίσχυση και ενθάρρυνση νέων ηθοποιών και θεατρικών συγκροτημάτων που προκάλεσαν όμως την αδικαιολόγητη τεράστια αυτή αύξηση. Βοήθησε η οικονομική ενίσχυση να αναδειχθούν ηθοποιοί και εξαιρετικές παραστάσεις; Ναι! Φαίνεται, ωστόσο, ότι στην πράξη δεν έγινε η καλύτερη χρήση αυτής της προοδευτικής ιδέας. Πρέπει να σημειώσω ότι μου αρέσει το καλό θέατρο ως ευχάριστη διασκέδαση αλλά και χρήσιμη διδασκαλία ή και για προβληματισμό. Παρακολουθώ παραστάσεις σε μικρές ή μεγάλες αίθουσες, δίχως να φεύγω από αυτές πάντοτε ικανοποιημένος. Ο μεγάλος αριθμός των σκηνών μοιραία είναι αδύνατο να στελεχώνεται από τους καλύτερους ηθοποιούς. Δυστυχώς και η επιλογή των έργων με την προσπαθεια πρωτοτυπίας και εντυπωσιασμού δεν προσφέρει ό,τι καλύτερο. Ανάξια λόγου έργα ή σενάρια. Εκεί όμως που προκαλείται έντονη δυσαρέσκεια είναι, πολλές φορές, η εξεζητημένη ή προκλητικά κακόγουστη σκηνοθεσία ή και παραποίηση του θεατρικού έργου ή του μύθου. Στο όνομα του κακώς εννοουμένου προοδευτισμού, περιορίζονται η σοβαρότητα και ο σεβασμός του θεσμού. Ανησυχητικό φαινόμενο η διαπίστωση της σταδιακής απομάκρυνσης θεατρόφιλων και η στροφή στον κινηματογράφο. Πιστεύω ότι κάποιου είδους σοβαρή αντικειμενική αξιολόγηση χωρίς κριτήρια κομματικής προέλευσης πρέπει να γίνεται, πριν δοθεί οικονομική ενίσχυση. Στόχος η ουσιαστική αναβάθμιση ενός χαρακτηριστικού πολιτιστικού ελληνικού είδους. Επειτα να παρακολουθείται η τήρηση ορισμένων στοιχειωδών προϋποθέσεων. Ελάχιστα προσόντα, σχετική επιτυχία, κατάλληλοι χώροι, εξοπλισμός κ.ά. Προτιμότερη οργάνωση και ενίσχυση κατά τόπους πειραματικών σκηνών, ως φυτωρίων επαγγελματικών σκηνών και σταδιακά λογική μείωση πληθώρας!
Δημ. Γ. Σμυρλης – Συντ/χος Λυκειάρχης