Κύριε διευθυντά
Αφορμή της επιστολής υπήρξε μια ιδιωτική συζήτησις εμού και ενός γνωστού μου που πρόσκειται στην αριστερή ιδεολογία. Επειδή με προβλημάτισαν οι απόψεις όχι μόνον του συνομιλητή μου αλλά, κατά τη γνώμη μου, μεγάλου μέρους της κοινωνίας, θα ήθελα να παραθέσω εις το αναγνωστικό κοινό της έγκριτης «Καθημερινής» μερικές από τις βασικές ιδελογικές διαφορές Δεξιάς – Αριστεράς. Λέει η Αριστερά, εμείς είμαστε το κόμμα που εκπροσωπεί τους φτωχούς και τους αδύναμους, ενώ η Δεξιά εκπροσωπεί τους πλουσίους, την άρχουσα τάξη. Να θυμίσω εδώ ότι ένα από τα παλαιότερα ονόματα της Δεξιάς ήταν το λαϊκό κόμμα. Πώς μπορεί το λαϊκό κόμμα, η παράταξις του λαού δηλαδή, να εκπροσωπεί την ολιγαρχία;
Εδώ η απάντησις είναι απλή. Ασφαλώς και η δεξιά ιδεολογία ενδιαφέρεται για τον φτωχό λαό, ενδιαφέρεται όμως με διαφορετικό τρόπο από ό,τι η Αριστερά.
Αριστερά ιδεολογία: Θέλω να παίρνω χρήματα από τους πλουσίους και να δίνω στους φτωχούς ανθρώπους επιδόματα (ανεργίας, τριτεκνίας, πολυτεκνίας, σίτισης, ενοικίου κ.λπ.). Πολύ καλά μέχρι εδώ, αλλά για να δούμε τι λέει στη συνέχεια (ή μάλλον τι δεν λέει αλλά εφαρμόζει στην πράξη). Θέλω στους φτωχούς ανθρώπους να δίνω επιδόματα, αλλά θέλω να τους έχω πάντα φτωχούς για να τους δίνω επιδόματα και να τους έχω πάντα εκλογική πελατεία. Δεξιά ιδελογία: Δεν θέλω να δίνω στους φτωχούς εσαεί επιδόματα. Θέλω να δώσω στους φτωχούς τη μόρφωση και την ευκαιρία για να κάνουν αυτό που ονομάζεται κοινωνική κινητικότητα, δηλαδή να μπορέσουν από τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας να ανέβουν στα υψηλότερα ώστε να μη χρειάζονται πλέον τα επιδόματα για να ζήσουν.
Σύνοψις:
Εγώ ως δεξιός ονειρεύομαι αυτός που γεννήθηκε από γονείς που ζούσαν από τα κοινωνικά επιδόματα και ήσαν οι άνθρωποι φτωχοί, γιατί για x λόγους δεν μπόρεσαν να προκόψουν, το παιδί αυτών των ανθρώπων να μπορέσει να μορφωθεί σε ένα καλό σχολείο να προχωρήσει σε ένα καλό πανεπιστήμιο και αύριο να φτάσει να γίνει εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και να θυμάται την καταγωγή του από τη φτωχή οικογένεια που ζούσε από τα επιδόματα του κράτους και στο τέλος κατόρθωσε να φτάσει στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδος. Θέλουμε δηλαδή ένα κράτος που θα δίνει ευκαιρίες στους φτωχούς να γίνονται καλύτεροι, να γίνονται πλουσιότεροι, να γίνονται ευδαιμονέστεροι. Αυτή είναι η προστασία, το ενδιαφέρον και η αγάπη της δεξιάς ιδελογίας για τον φτωχό λαό, ενώ η Αριστερά δεν αγαπά πραγματικά τον φτωχό λαό, γιατί η Αριστερά θέλει να υπάρχει φτωχός λαός γιατί μόνον εάν υπάρχει φτωχός λαός τα διχαστικά της μηνύματα μπορούν να έχουν ακροατήριο. Γι’ αυτό και η επανάσταση των μπολσεβίκων δεν έγινε σε μια χώρα με ευημερία, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έγινε στην τσαρική Ρωσία, γιατί εκεί υπήρχε η μεγαλύτερη φτώχεια. Εκεί όπου υπάρχει η μεγαλύτερη φτώχεια υπάρχει και πρόσφορο έδαφος για να ριζώσει η Αριστερά και επειδή χρειάζεται τη φτώχεια για να υπάρχει γι’ αυτό και με τις πολιτικές της συντηρεί τη φτώχεια.
Νικολαος Λαζαρου