Κύριε διευθυντά
Η περίπτωση του «πρώτη φορά Αριστερά» υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου δεν εμπίπτει μόνο στην κατηγορία του απαραιτήτου «υπουργικού αποτυπώματος» μέσω εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, που αφορά όλους τους διαδοχικώς εκπληρώσαντας τα χρέη τους πολιτικούς από τον θώκο του υπουργείου Παιδείας. Εχει την υπερκείμενη σημασία του σφραγίσματος μιας εποχής –της δικής του– με την πυρακτωμένη σφραγίδα της οριστικής στροφής του έργου της Παιδείας από την κατεύθυνση της γνώσης στην κατεύθυνση της κατήχησης. Μία μόνον είναι η αλήθεια και αυτή υπηρετείται με τις αγέρωχες πρωτοβουλίες και συμπεριφορές του σημερινού, αξιόλογου ως επιστήμονα αλλά δογματικώς αδιάλλακτου, υπουργού. Δεν είναι απόλυτα συναφές, αλλά και δεν αφίσταται της πραγματικότητας ο παραλληλισμός των εμμονών του προς ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της νεοελληνικής ζωής, που το απέδωσε με μοναδικό τρόπο ο νεαρός τότε συγγραφεύς Βασίλης Βασιλικός, όταν την περιέγραψε ως -ογλούδικη, αρκετά πριν επιδοθεί στην εμπνευσμένη συνάρθρωση-αξιοποίηση-λογοτεχνική μετουσίωση των δημοσιογραφικών ρεπορτάζ της εποχής σε ένα διεθνώς προβεβλημένο ΖΗΤΑ της ελληνικής αλφαβήτου. Το χαρακτηριστικό αυτό συνάδει με τη νωχελή παραδοχή της αποκλειστικής «ορθότητας», η οποία διέλαμψε ως πολικός αστέρας της μεγάλης ιερατικής Αυτοκρατορίας μας κατά τον χιλιετή βίο της και βρήκε την κακέκτυπη συνέχειά της στους μιναρέδες και στα ραχάτια των αγάδων, που το επώνυμό τους κατέληγε συνήθως σε ένα -ογλου. Καμιά απολύτως μομφή για τους λαμπρούς Ελληνες που διατηρούν αυτήν την κατάληξη στο επώνυμό τους, την αντίστοιχη προς τα δικά μας -όπουλος και -ίδης. Απλώς, η σύμπτωση με το -ογλου του κ. Γαβρόγλου υπήρξε το παραγωγικό αίτιο για τον ακριβή προσδιορισμό των στοχεύσεων της εκπαιδευτικής πολιτικής του, δηλαδή σε μια νέα «Διάπλαση των Παίδων», όπου αντί του «ω, παίδες Ελλήνων, ίτε», θα έχουμε ένα «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε».
Γερασιμος Μιχ. Δωσσας, Θεσσαλονίκη