Κύριε διευθυντά
Ο γνωστός Αγγλος συγγραφέας και δημοσιογράφος Αρθουρ Κέσλερ (γενν. 1905), ιδεολόγος μαρξιστής – σοσιαλιστής, έζησε, στη δεκαετία του 1930, αρκετά χρόνια στη Σοβιετική Ενωση. Καρπός της προσωπικής εμπειρίας και μελέτης εγγράφων, νόμων, εφημερίδων και άλλων εντύπων ήταν το βιβλίο του «Ο κομισάριος και ο γιόγκι» που έχει γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία. Το βιβλίο είναι μια λεπτομερής επισκόπηση του σοβιετικού πειράματος, για τις επιπτώσεις του στην κοινωνία και τις τροποποιήσεις που αποφάσισε το Κομ. Κόμμα στην πορεία. Στο κεφάλαιο VI «Ανισότης της εκπαιδεύσεως», ο Α.Κ. γράφει: «Στην πρώτη επαναστατική περίοδο η ισοπεδωτική θεωρία (όλοι ίσοι) είχε εφαρμοσθεί κατά γράμμα. Καταργήθηκε η άμιλλα μεταξύ μαθητών και δασκάλων. Αυτή η ισοπέδωση είχε δυσμενείς επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της διοικήσεως, της παραγωγής και της εκπαιδεύσεως. Ο ίδιος ο Λένιν (ρεαλιστής ηγέτης) το αντελήφθη έγκαιρα και σταμάτησε την ισοπέδωση. Οι έχοντες θέσεις ευθύνης απέκτησαν προνόμια και αυξημένους μισθούς.
Η ισοπέδωση θεωρήθηκε “μικροαστική παρέκκλιση” επιζήμια στη “σοσιαλιστική παραγωγή”». Την καθιέρωση της αριστείας ακολούθησε η περίπτωση Σταχάνοφ, που κατέληξε στο παράσημο του ήρωος της σοσιαλιστικής εργασίας διά τους διακεκριμένους εργάτες. Στην παιδεία καθιερώθη η διακήρυξη αρχών όπως: «Ο γυμνασιάρχης είναι ο μόνος άρχων του σχολείου… ο δάσκαλος μπορεί να τιμωρεί τους μαθητάς αν χρειάζεται… Η λογική αυστηρότης είναι αποτελεσματικότερη από την πειθώ… κ.λπ.».
Για να πάρουν υποτροφίες οι πτωχοί μαθητές, έπρεπε τα δύο τρίτα των βαθμών να είναι «άριστα», οι δε υπόλοιποι «λίαν καλώς».
Οι δύο υπουργοί – καθηγητές της κυβέρνησης, που εξέφρασαν την άποψη ότι η «αριστεία είναι ρετσινιά» και «καλλιέργεια του εγωισμού», εάν έλαβαν αυτή τη θέση λόγω ιδεολογικής τοποθέτησης, είναι εκτός μαρξιστικής – λενινιστικής γραμμής και πρέπει να τροποποιήσουν τις απόψεις τους για να μην αποκτήσουν τη «ρετσινιά του μικροαστού». Οι κ. καθηγητές ας μην ξεχνούν ότι χάρις στην αριστεία που απέκτησαν, με ατομική προσπάθεια και δαπάνη, επέτυχαν να αποκτήσουν ακαδημαϊκούς τίτλους και υπουργικές θέσεις. Γιατί το αρνούνται σε άλλους;
Γεωργιος Αραμπατζης, Ιατρός – Χολαργός