Κύριε διευθυντά
Είναι ακατανόητη η επιμονή της γείτονος χώρας και πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας να ιδιοποιηθεί το όνομα «Μακεδονία» χωρίς να υπολογίζει το κόστος της άτοπης αυτής άποψής της που αλλοιώνει ανεπίτρεπτα την ελληνική υπόσταση των Μακεδόνων, προσδίδοντάς της μάλιστα σλαβικό χαρακτήρα. Μπορεί η ηγεσία της χώρας αυτής να αιτιολογήσει για ποιον άραγε λόγο ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος παρέκαμψαν τον χώρο της Μακεδονίας όταν απευθύνθηκαν προς τους Σλάβους γείτονες για τον εκχριστιανισμό τους; Γιατί οι χριστιανικοί ναοί της όλης Μακεδονίας που κτίστηκαν και μετά την περίοδο αυτή φέρουν επιγραφές στην ελληνική, κάτι που δεν συμβαίνει ούτε στη Βουλγαρία ούτε στη Σερβία; Οι Μακεδόνες δεν υπήρξαν ως Σκύθες και το ότι η κατά βάση αρχαία τους άγραφη διάλεκτος δεν είναι κατανοητή από τους νότιους Ελληνες, τους Πόντιους και τους εκ Μικράς Ασίας πρόσφυγες στην Ελλάδα, οφείλεται στο ότι η ομιλία τους είναι ομηρική και παλαιότερη που δυστυχώς αλλά μοιραία, φέρει σήμερα τα σημάδια ή τις επιρροές αν θέλετε, από τη ρωμαιοκρατία, τη μακρόχρονη συμβίωση με Σλάβους και αργότερα με τους Οθωμανούς. Από τη διάλεκτο αυτή, που κάποιοι εσφαλμένα την ονομάζουν «σλαβικά ιδιώματα», εάν αφαιρέσουμε τις ως άνω επιδράσεις, οι οποίες ασφαλώς υπήρξαν αμφίδρομες, θα έχουμε το αυτούσιο μέρος της αρχαίας μακεδονικής διαλέκτου, χωρίς όμως αυτή να φέρει την επίδραση της αττικής διαλέκτου.
Η αττική διάλεκτος καθιερώθηκε ως η επίσημη γλώσσα του μακεδονικού βασιλείου μάλλον από τον ένατο στη σειρά βασιλιά Αρχέλαο (413-399 π.Χ.), ο λαός όμως του μόχθου, εκτός από τους αστούς Μακεδόνες και τη γραμματεία του κράτους, συνέχισε να ομιλεί τη διάλεκτο που είχε από πολύ παλιά, τόσο, που η ύπαρξή της αγγίζει την εποχή της λεγόμενης Γραμμικής Β΄, όπως για παράδειγμα δείχνουν και οι ακόλουθες σημερινές δύο λέξεις: «μα-κα» (άμαχη) και «νέ-μπε» (νέφος, ουρανός). Καλόν είναι, ότι οι δύο πλευρές πρέπει να συμφωνήσουμε, πως ένα όνομα, όπως για παράδειγμα «Ανεξάρτητη Βόρεια Μακεδονία» θωρακίζει και τις δύο πλευρές ισότιμα, απομακρύνοντας οριστικά την καχυποψία· διότι το όνομα αυτό δεν προσβάλλει ούτε την Ιστορία ούτε τον Πολιτισμό και μας κάνει φίλους.
Χρηστος Ζ. Μελλιος, Πειραιάς