Κύριε διευθυντά
Βρέθηκα προ εορταστικών ημερών σε φιλικό σπίτι. Εκεί βίωσα για πολλοστή φορά τι σημαίνει χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, παραδοσιακό ελληνικό σπίτι με παρουσία Χριστού.
Δύο λαμπροί γονείς, που με περισσή αγωνία και φροντίδα δίνουν την πνευματική και ψυχική τροφή για τον ισορροπημένο Ελληνα πολίτη του αύριο. Δύο παιδάκια, ο Σπύρος και η Θεοδώρα, ευτυχισμένα μέσα στη θαλπωρή της χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας του σπιτιού, με το οικογενειακό τραπέζι και την αγάπη και στοργή του μοναδικού παππού. Ο άλλος βρίσκεται στον ουρανό, απ’ όπου σίγουρα παρακολουθεί και ευφραίνεται. Δύο γιαγιάδες κι αυτές στο συμπλήρωμα της εικόνας. Η κάθε μία στον ρόλο της. Μετά την προσευχή της Θεοδώρας, η ιστοριούλα του Σπύρου με τους τρεις αγγέλους στον παράδεισο κάνει την έκπληξη: Ο ένας άγγελος ήταν στο πόστο που δεχόταν τις παρακλήσεις των ανθρώπων. Αυτός είχε πολλή δουλειά. Ο άλλος στο πόστο που εκτελούνταν τα αιτήματα. Είχε λιγότερη δουλειά, αφού όλα τα αιτήματα δεν ικανοποιούνται. Και ο τρίτος σχεδόν άνεργος. Ηταν αυτός που δεχόταν τις ευχαριστίες των ανθρώπων. Λιγοστές όμως…
Ποια πολυπολιτισμικότητα λοιπόν και ποιες ψευτοκουλτουριάρικες, αρρωστημένες αντιλήψεις που βιώνουμε τελευταία με άθεους και απάτριδες ψευτοανθρωπιστές, μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία ισορροπημένου ατόμου και να αντικαταστήσουν τις υπεραιώνιες παραδοσιακές αξίες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας;
Δαναη Πανοπουλου, Εκπαιδευτικός