Κύριε διευθυντά
Ο τίτλος στην Οικονομική «Καθημερινή» της 3ης Ιανουαρίου «Συστάθηκε η Εθνική Επιτροπή Ενέργειας» μου δημιούργησε κάποια ελπίδα που τη διαδέχθηκε απογοήτευση μετά την ανάγνωση της σχετικής Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου. Αλλη μια προσπάθεια κάλυψης ενός σημαντικού κενού με τη δημιουργία μιας «Επιτροπής Σοφών» αποτελούμενης από διορισμένους από την κυβέρνηση κρατικούς λειτουργούς και υποστηριζόμενης γραμματειακά από δημοσίους υπαλλήλους. Αυτή και η «σοφία της» θα έχουν διάρκεια ζωής ίση με τη θητεία των προαναφερθέντων.
Πόσο αλλιώτικο πραγματικά ήταν το πρώτο Εθνικό Συμβούλιο Ενέργειας που συστήθηκε το 1975 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με πρόεδρο τον αείμνηστο καθηγητή του ΜΙΤ Ηλία Γυφτόπουλο. Συμμετείχαν και σε εκείνο πρόσωπα προερχόμενα από τους τότε κύριους ενεργειακούς φορείς και όχι διορισμένα. Η μικρή σε πρώτη ανάγνωση διαφορά μεταξύ «προερχόμενα» και «διορισμένα» ήταν καθοριστικής σημασίας. Τα πρόσωπα εκείνα έφεραν στο Εθνικό Συμβούλιο την τεχνογνωσία που κατείχε ο κάθε φορέας, αλλά δεν ήταν κατ’ ανάγκην υποστηρικτές των συμφερόντων του. Και επειδή δεν ήταν διορισμένοι πρόεδροι ή διοικητές, δεν άλλαζαν με την κάθε μεταβολή στη σύνθεση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Το στοιχείο όμως που έκανε τη μεγάλη διαφορά ήταν η δημιουργία μιας εκτελεστικής γραμματείας αποτελούμενης από ειδικά προσλαμβανόμενους επιστήμονες, τελείως άσχετους με τους κυβερνώντες. Αυτή η γραμματεία υποστήριξε σειρά διαδοχικών κυβερνήσεων στη χάραξη και την άσκηση της ενεργειακής στρατηγικής, τα περισσότερα δε μέλη της εξελίχθηκαν στη συνέχεια σε κορυφαίους επιστήμονες στον ελληνικό και τον διεθνή χώρο.
Για ακόμη μια φορά με μελαγχολία.
Ραφαηλ Μωυσης, Κηφισιά