Κύριε διευθυντά
Ενας βουλγαρικός μύθος λέει ότι μια φορά κι έναν καιρό ο Ολυμπος ήταν ψηλότερος από τον Μπαλκάν (τον Αίμο). Οι Βούλγαροι, όμως, δεν το έβαλαν κάτω. Τώρα θα δείτε, είπαν. Μάζεψαν πέτρες, χώματα, ξύλα και τα στοίβαξαν στην κορυφή του Μπαλκάν, και έτσι ο Μπαλκάν έγινε πιο ψηλός από τον Ολυμπο. Οχι μόνον αυτό, αλλά και κάτι επιπλέον, που δεν είναι μύθος, αλλά πραγματικότητα: Η Χερσόνησος του Αίμου των μαθητικών μου χρόνων μετονομάστηκε σε Βαλκάνια. Erga omnes! Αυτό έθιξε το εθνικό μου φιλότιμο, αλλά μετά το καλοσκέφτηκα και είπα: Και τι μ' αυτό; Ο Ολυμπος είναι ο Ολυμπος με ό,τι αυτό σημαίνει και τα Βαλκάνια είναι τα «Βαλκάνια».
Τώρα, αν περάσουμε στο «Μακεδονικό» ανακύπτουν και εδώ κάποιες αναλογίες. Η Μακεδονία αυτοπροσδιορίστηκε από αρχαιοτάτων χρόνων ως ελληνική. Αυτό δηλώνει το όνομά της (Μακεδνών, επίθετο της λεύκας, ο υψηλο/λυγερόκορμος, ρίζα μακ- μάκος και μήκος, μακρός -ά -όν και υπερθετικός μήκιστος και τόσα άλλα). Οσο για την εθνικότητα των Μακεδόνων, το όνομα και η παιδεία του Μεγαλεξάνδρου είναι τόσο πρόδηλα και εμφανή της ελληνικότητάς του όσο και του Δημοσθένη, του οποίου τους Φιλιππικούς επικαλούνται οι Σκοπιανοί για να στηρίξουν την ανόητη προπαγάνδα τους. Αυτή η άλλη Μακεδονία, υπαρκτή κατά χώρο (καθό είχε δικαίωμα, όπως λένε) αυτοπροσδιορίστηκε ωσαύτως ως Μακεδονία, αλλά δεν παύει να είναι η Μακεδονία των Σλάβων, Αλβανών κ.ά., όπως ομολόγησε δημοσίως ο ιδρυτής του κράτους, Γκλιγκόροφ, ο τελευταίος των Σκοπιανών που ήξερε και παραδεχόταν την αλήθεια, οπότε θα έλεγε κανείς… άσ' τους να λένε.
Ωστόσο, η πραγματικότητα υπαγορεύει αλλαγή πλεύσης, καθόσον οι περισσότερες χώρες έχουν αναγνωρίσει de jure το κράτος αυτό ως Μακεδονία, ενώ όλος ο κόσμος, εκτός από εμάς, το ονομάζει επίσης Μακεδονία. Δεύτερον, το όνομα αποτέλεσε το κίνητρο και το όχημα για τη δημιουργία αυτού του ιδιότυπου κρατικού μορφώματος και δίνει υπόσταση στην ύπαρξή του, ειδάλλως το κρατίδιο θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, δηλαδή σε Αλβανούς και Βουλγάρους, κι αυτό δεν το θέλουμε.
Ας φανούμε, λοιπόν, γενναιόδωροι, αποδεχόμενοι μια σύνθετη ονομασία (εννοώ εμείς οι πολίτες – οι πολιτικοί το πήραν ήδη απόφαση, πλην Λακαιδαιμονίων).
Προσοχή χρειάζεται όσον αφορά τις αλυτρωτικές, δηλαδή επεκτατικές, βλέψεις τους, όχι γιατί φοβόμαστε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς έρχονται τα πράγματα. Η Βουλγαρία, προαιώνιος εχθρός, αφού είδε τα χειρότερα επί υπαρκτού, λούφαξε τώρα στην αγκαλιά της μαμάς Ευρώπης και δεν ξαναμίλησε για έξοδο στο Αιγαίο.
Ισως, κάποτε στο μέλλον, όταν όλοι οι Βαλκάνιοι θα γίνουν Ευρωπαίοι, θα πάψουν και οι από Βορρά παρενοχλήσεις. Οσο για τις εξ Ανατολών… έσο έτοιμος.
Ιωαννης Αθ. Μακρης, Καστέλλια Παρνασσίδος