Κύριε διευθυντά
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να κρατηθεί στην εξουσία με νύχια και με δόντια μέχρι το φθινόπωρο του 2019. Τρεις αντικειμενικοί, κατά το μάλλον ή ήττον, λόγοι στηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.
Πρώτα, με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα αλλά και τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, αν γίνουν εκλογές νωρίτερα, 70+ από τους 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επανεκλεγούν.
Επειτα, το αργότερο τον Μάρτιο του 2020, θα έχουμε προεδρικές εκλογές και, αν δεν υπάρξει συμφωνία, θα έχουμε πάλι βουλευτικές εκλογές. Τέλος, οι επόμενες βουλευτικές εκλογές θα γίνουν με το σύστημα της απλής αναλογικής και ένας ΣΥΡΙΖΑ με 15%-20% έχει μεγάλες πιθανότητες να επιστρέψει στην κυβέρνηση. Βεβαίως, υπάρχουν μια σειρά από γεγονότα που, αν συμβούν, μπορούν να επιταχύνουν τις βουλευτικές εκλογές, όπως μια ένταση της κρίσης στις σχέσεις μας με την Τουρκία ή μια ένταση της οικονομικής κρίσης. Αλλά αυτά απλά θα δώσουν μερικούς μήνες ακόμη στην κυβέρνηση που θα εκλεγεί στις επόμενες εκλογές μέχρι τις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου του 2020. Πάμε, λοιπόν, προς ακυβερνησία, σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της νεότερης ιστορίας μας.
Για να αποφευχθεί αυτή η ακυβερνησία, με άρθρο του στην «Κ» της 12ης Μαρτίου, ο Στέφανος Μάνος πρότεινε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραιτηθεί, ώστε να αποφευχθούν οι προεδρικές εκλογές το 2020 και να δοθεί χρόνος στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές για να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα της χώρας. Η πρόταση είναι καλή. Αμφιβάλλω όμως αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα το πράξει. Οχι γιατί είναι θεσμικός. Εδώ, δεν παραιτήθηκε με την κατάργηση της κυριαρχίας της χώρας και του δημοκρατικού πολιτεύματος, και την παραβίαση τόσων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατά παράβαση κάθε έννοιας συνταγματικού, ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου, με τα μνημόνια! Αλλά ακριβώς γιατί, ενώ είναι καλός άνθρωπος, χριστιανός και ακαδημαϊκός, δεν έχει τα ηγετικά χαρίσματα που απαιτούνται.
Και έτσι η χώρα οδηγείται στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Είναι στο έλεος του Θεού. Και αυτό είναι καλό, γιατί η ιστορία μάς διδάσκει ότι ο Θεός μας αγαπάει, όχι χάριν ημών αλλά χάριν των προγόνων μας! Διαφορετικά, με τα λάθη που έχουμε κάνει και συνεχίζουμε να κάνουμε, δεν θα υπήρχαμε καν! Και πού θα πάει; Θα μας ξυπνήσει. Αργά ή γρήγορα. Ας ελπίσουμε μόνο να μην είναι πολύ αργά και το ξύπνημα να μην είναι πολύ οδυνηρό… Κι ένα σύντομο σχόλιο για το άρθρο σας στην «Κ» της 11ης Μαρτίου, με τίτλο «Η Ομογένεια». Η Ομογένεια θα συστρατευθεί όταν η Ελλάς στρατευθεί!
Σπυρος Β. Μπαζινας, Βιέννη