Κύριε διευθυντά
Στην «Κ» της 17.3.2018, ο επιστολογράφος Ι. Κουφάκης κριτικάρει με πολιτικά επιχειρήματα τον αείμνηστο πρωθυπουργό Ν. Πλαστήρα. Θα έλεγα ότι περισσότερο ο Ν. Πλαστήρας κυριάρχησε στη μνήμη του λαού για την πολεμική του δράση. Πάντως, ουδείς νομίζω μπορεί να αμφισβητήσει τη λιτότητα που τον διέκρινε στην προσωπική του ζωή. Ωστόσο, θ’ αναφερθώ στους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς που του προσάπτει η γνωστή αριστερών πεποιθήσεων Ελλη Αλεξίου, την οποία η «Κ» είχε χαρακτηρίσει «εξέχουσα μορφή των ελληνικών γραμμάτων». Ετσι, παραθέτω κάποιες περικοπές από το βιβλίο της «Βασιλική Δρυς», αναφερόμενες στην εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη (30.3.1952), «κατάρες κατάρες… για τον Νικόλαο Πλαστήρα και για τον Ρέντη… για την κλίκα που κυβερνούσε. Ο… “επαναστάτης Μαύρος Καβαλάρης” ήταν η σιχαμερή οχιά». Και η αποθέωση της εμπάθειας: «Ο Στρατηγός Πλαστήρας ας είναι πεθαμένος… τώρα στον άλλο κόσμο θα βλέπει τον Μπελογιάννη να κάθεται σε χρυσό θρονί, και τους αγγέλους ολογυρά του… ενώ η αφεντιά του θα βράζει μερόνυχτα στα καζάνια του καθαρτηρίου»!
Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος