Κύριε διευθυντά
Σκέφτομαι˙ αντικείμενο μελέτης θα έπρεπε να αποτελέσει ο τρόπος με τον οποίον εκάλυψαν την τραγωδία της Αττικής τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας. Εμπόρευμα ασφαλώς η είδηση˙ η ενημέρωση για τα συμβαίνοντα στον κόσμο. Εμπόρευμα όμως που δεν αφορά το στομάχι και τις άλλες βιοτικές ανάγκες των όσων το αγοράζουν. Απευθύνεται στη νόηση και το θυμικό. Ο τρόπος λειτουργίας των μέσων, κυρίως της τηλεοράσεως, κατά τις ημέρες αυτές, χαρακτηριζόταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, από έλλειψη ανθρωπιάς˙ πρώτιστα έναντι των θεατών τους. Χρειαζόμαστε έναν νέο κώδικα δεοντολογίας. Ολα αλλάζουν με καταιγιστική ταχύτητα˙ κυρίως στους τρόπους επικοινωνίας. Μία επιτροπή, συνιστώμενη με απόφαση της Βουλής και αποτελούμενη από εκπροσώπους και εκφραστές του κοινού, των εμπλεκόμενων επαγγελματιών και των ειδικών επιστημόνων (επικοινωνιολόγων, πολιτικών επιστημόνων, κοινωνιολόγων, ανθρωπολόγων, ιστορικών, κ.ά.) θα προσέφερε χρήσιμες, τις απαραίτητες, προτάσεις και συμβουλές˙ για μία ριζικά νέα νομοθετική ρύθμιση, μέσα σε διάστημα ενός έτους.
Καταλήγω με ένα άσχετο, πολύ μικρό εν συγκρίσει, θέμα από την «Καθημερινή». Το συνδέει με τα παραπάνω η αναφορά στους άταφους νεκρούς της τραγωδίας. Γράφει συνεργάτης της εφημερίδας: «…με άταφους νεκρούς και με δεκάδες αγνοούμενους…». Θίγει το γλωσσικό αίσθημα. Αντιγράφω από τη Νεοελληνική Γραμματική (της Δημοτικής˙ συνταχθείσαν από επιτροπή, με πρόεδρο και εισηγητή τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη, εκδ. ΟΕΣΒ, 1941): «Μερικά παροξύτονα επίθετα… σαν ουσιαστικά ακολουθούν διαφορετικό τονισμό. Ενώ ως επίθετα βαστούν τον ίδιο τόνο σε όλες τις πτώσεις, ως ουσιαστικά παροξύνονται στη γενική του ενικού και στη γενική και αιτιατική του πληθυντικού: …Του άρρωστου παιδιού… – …Η καρδιά του αρρώστου… Ανάλογα σχηματίζονται και οι μετοχικοί τύποι του παθητικού ενεστώτα: Των λεγόμενων διανοουμένων – το νόημα των λεγομένων των διανοούμενων πολιτικών». Δεκάδες αγνοουμένους λοιπόν…
Με έκφραση συγγνώμης για το συμπίλημα ιδεών˙ από έναν παλαιό διευθυντή της Γενικής Διευθύνσεως Τύπου, που διετέλεσε υφυπουργός Τύπου, αρμόδιος δηλαδή για θέματα επικοινωνίας, σε δύο κυβερνήσεις.
Νικ. Λ. Γ. Λιναρδατος