Kύριε διευθυντά
Με το άρθρο του της 20-12-2019 με τίτλο «Faute de mieux» (Απ’ ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα, όπως επιτυχώς το αποδίδει εις τα καθ’ ημάς) ο εκλεκτός συνεργάτης σας κ. Στ. Κασιμάτης δείχνει να υπαινίσσεται (διά της εις άτοπον απαγωγής) ότι ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί «το μη χείρον». Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να υπενθυμίσω τα σημαντικά, κατά την άποψή μου, παλαιότερα «υπουργικά» και πρόσφατα «προεδρικά» ατοπήματα που θα έπρεπε να αποκλείσουν την επανεκλογή του «λήγοντος» ΠτΔ.
Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες του κ. Παυλόπουλου για τον «βασικό μέτοχο» του 2004 μας εξέθεσαν και μας εκόστισαν βαρύτατα στην Ε.Ε., αλλά και η προσωπική και κομματική ψηφοθηρική ευωχία των 865.000 (!!!) διορισμών συμβασιούχων και μη υπαλήλλων της περιόδου 2004-2009 του ανήκει σε καταδικαστικό βαθμό. «Λαμπρότατο» επίτευγμα του ιδίου κρινόμενου υποψηφίου αποτελεί το ολοκαύτωμα του 2008, όταν ως αρμόδιος υπουργός επινόησε και προέκρινε την «αμυνόμενη, έστω και προπηλακιζόμενη αστυνομία», όπου η άμυνα συνίστατο στη μακρόθεν εποπτεία της ολοκληρωτικής καταστροφής του κέντρου των Αθηνών.
Πλέον πρόσφατο και, νομίζω, μέγιστο πλήγμα κατά του κύρους της χώρας και των συνταγματικών δημοκρατικών θεσμών της υπήρξε το εξόφθαλμα και προκλητικά αντισυνταγματικό δημοψήφισμα της 5-7-2015. Με το Π.Δ. 38/28.6.2015 «ο ελληνικός λαός (εκλήθη) να αποφανθεί» για το ακατανόητο δίγλωσσο (για όσους δυσκολεύονται στα ελληνικά του ΦΕΚ) ερώτημα αν πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας που κατατέθηκε στο Eurogroup της 25.6.2015 «και αποτελείται από δύο μέρη», το ένα με τίτλο «Reforms for the completion of the current program and beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» (Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητος χρέους).
Εσχατο, αλλά όχι ελάχιστο θεσμικό παράπτωμα, η ανεκδιήγητη πράξη νομοθετικού περιεχομένου της 27.6.2019 (ΦΕΚ 106Α/27-6-2019) που εκδόθηκε σύμφωνα με το άρθρο 44.1 Σ. για την αντιμετώπιση «εκτάκτων περιπτώσεων εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης». Τέτοιες θεωρήθηκαν οι ρυθμίσεις για τα διόδια των εκλογέων, η εφαρμογή διατάξεων των πρόσφατων ποινικών κωδίκων, η αύξηση θέσεων δικαστικών λειτουργών, οι παρατάσεις προθεσμιών και άλλα παρόμοια.
Αυτά και μόνα θα έπρεπε να μας οδηγήσουν στη λύση που επέλεξε η Ν.Δ., όταν δεν περιέλαβε τον κ. Παυλόπουλο στους υποψηφίους βουλευτές της, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαταστήσει την παράλειψη με την πρόταση για επιλογή του στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Επιλογή που δεν στήριξε –προς μεγάλη τιμή του– ο σημερινός πρωθυπουργός.
Κωστας Γ. Μπονιφατσης