Κύριε διευθυντά
Πρόσφατη δήλωση κορυφαίου πολιτικού παράγοντα:
«Δεν θα επιτρέψουμε την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής».
Ομως οι «πατέρες» (εσχάτως και οι «μητέρες») του έθνους, στις συνεδριάσεις τους συχνότατα ομιλούν για τους «κανόνες του παιχνιδιού» φανερώνοντας ότι δεν αθλούνται αλλά παίζουν.
Το αγαπημένο τους παιχνίδι πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο γιατί οι όροι τού παιχνιδιού αυτού είναι στα χείλη όλων.
Τους ακούς να λένε συνέχεια ότι ο υπουργός έκανε ένα φάουλ ή ότι ο προηγούμενος ομιλητής πέταξε την μπάλα στην εξέδρα κ.λπ.
Στην εποχή μας η ποδοσφαιροποίηση συνετελέσθη, και μάλιστα στο ανώτατο δυνατό επίπεδο.
Οι στρατοί των οπαδών τού ποδοσφαίρου απειλούν πλέον τους πάντες, συγκρούονται μεταξύ τους με απίστευτη μανία και βιαιότητα και επηρεάζουν αποφασιστικά όλες τις κυβερνήσεις. Οι «ιδιοκτήτες» των ομάδων χειρίζονται αυτά τα πλήθη, όπως οι σερίφηδες των παλαιών καουμπόικων έργων τα περίστροφά τους.
Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι ότι τα σύγχρονα αυτά στρατεύματα χαρακτηρίζονται «φίλαθλοι» και οι παίκτες των ποδοσφαιρικών ομάδων, αλίμονο, ονομάζονται πλέον… αθλητές, ενώ οι πάντες γνωρίζουμε ότι γενικώς οι παίκτες δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με μία από τις ευγενέστερες δημιουργίες του ελληνικού πολιτισμού, που είναι το αθλητικό ιδεώδες! Οπου οι παίκτες παντελώς ελλείπουν και όπου υπάρχουν μόνον αθλητές.
Θεμος Γκουλιωνης, Οφθαλμίατρος, Ναύπλιον