Κύριε διευθυντά
Υστερα από τα «γαϊδούρια» του γερο-Πανουργιά και τον ευαίσθητο σχολιασμό της «Κ» (8-2-2020) για το «κατεξοχήν σύμβολο υπομονής και ταπεινότητας», σειρά έχουν, αν συμφωνείτε, «τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας» του Γέρου του Μοριά, ενόψει μάλιστα και της επετείου των 200 χρόνων ελεύθερης πατρίδας.
Από την εφημερίδα «Εμπρός» της 2-7-1922 μαθαίνουμε ότι ο Οθων κάλεσε τον Κολοκοτρώνη και του είπε: «Η Κυβέρνησίς μου απεφάσισε να δικαιώσει τους αγωνιστάς (σχετ. «Κ» 21-12-2019). Συ, τι θα ζητήσης, στρατηγέ;». «Εγώ δεν έχασα ούτε ξόδεψα τίποτα για το έθνος, βασιλιά μου. Και ποιοι είναι αυτοί που ζητάνε δικαιώματα;». Ο Οθων διάβασε μερικά ονόματα, γνωστά στον Κολοκοτρώνη. «Αν αυτοί, βασιλιά μου, πάρουν όσα ζητούν, τότε τι θα πρέπει να πάρουν τα γαϊδούρια της Ζαράκοβας; Είναι αυτά που μας κουβαλούσαν το ψωμί, το νερό και τη μπαρούτη που είχαμε τόση ανάγκη!».
Από την παραπάνω στιχομυθία δεν θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν αδιάφορος απέναντι στη δυστυχία και στον θάνατο που υπήρχαν γύρω του. Για το ακριβώς αντίθετο μας πληροφορεί ο «Φιλόπατρις» της 7-12-1857. «Εναυλος (πρόσφατη) έτι εις τας ακοάς ημών η φωνή του γερο-Κολοκοτρώνη, λέγοντας ότι πάντες οι Ελληνες έπαθον κατά τον Αγώνα, ως και τα παιδιά εις την κοιλίαν της μάνας των».
Ιωαννης Αθ. Μακρης, Καστέλλια Παρνασσίδος